گردشگران دور از هیاهوی شهری کشاورزی می کنند

توریسم روستایی تجربه اگری توریسم در مالزی

گردشگری روستایی امروزه یکی از مردمی‌ترین اشکال گردشگری محسوب می‌شود. براساس گزارش سازمان همکاری و توسعه اقتصادی (OECD) در ایالات متحده آمریکا، در سال ۱۹۹۲، بیشتر از ۷۰ درصد جمعیت از انواع تفریحات روستایی برخوردار شده‌اند. این در حالی است که گردشگری روستایی یک روند دو سویه، اقتصادی را در نواحی روستایی رقم می‌زند که می‌تواند دربرگیرنده یک رشد اقتصادی و ایجاد اشتغال و درآمدزایی برای ساکنان روستایی نیز باشد.

کشور مالزی نیز یکی از مقاصد گردشگری روستایی محسوب می‌شود و توانسته در این بعد، پیشرفت‌های چشمگیری داشته باشد. بهترین جنبه‌های توریسم روستایی ترکیب هنرهای زندگی آرام و روستایی، ‌نزدیکی بیشتر به طبیعت، یادگیری کشاورزی و تجربه فرهنگ‌های محلی و اصیل با زندگی در میان روستاییان محل، برای مدتی کوتاه است.

از کاشت چای تا روستاهای قبیله‌ای، ‌مالزی همه این تجربه‌ها را در یک فضای سرسبز گرمسیری به گردشگران عرضه می‌کند. توریسم روستایی، امکان زندگی در نزدیکی یا در خود روستایی کوچک و دور افتاده را فراهم می‌کند و شما را در شرایط یک زندگی آرام و تجربه فرهنگ کاملا اصیل محلی قرار می‌دهد. این تجربه می‌تواند به حالت زندگی و هم خانگی با خود روستاییان باشد؛ این اتفاق به ویژه در روستای «اورانگ آسلی» یک گروه قبیله‌ای که بیشتر در جنگل‌های مرکزی مالزی شبه جزیره‌ای زندگی می‌کند، به‌وقوع می‌پیوندد.

در این میان «اگری توریسم» (Agritourism) نوعی از توریسم روستایی است که به کشاورزی، گاهی تا مرحله زندگی و کار پاره وقت در مزرعه، تمرکز دارد و نسخه مالزیایی آن بر میوه‌های گرمسیری و کاشت چای تاکید می‌کند. توریسم روستایی و هم‌خانگی با روستاییان در مالزی معمولا شامل شرکت در برنامه‌های محلی مثل مراسم عروسی یا جشنواره‌ها، کشف جاهای دیدنی محیط اطراف مثل غارهای مملو از خفاش‌های میوه‌خوار عظیم‌الجثه، شرکت در نمایشگاه‌های صنایع دستی، و یادگیری کشاورزی محلی می‌شود. از آنجایی که معمولا علاقه‌مندان به چنین برنامه‌هایی یک تن در میان چندین گردشگر است، این فعالیت‌ها بیشتر خصوصی‌تر و شخصی‌تر هستند و تورهای سازمان‌یافته روزانه معمولا چنین برنامه‌هایی را ارائه نمی‌دهند. توریسم کشاورزی از تورهای روزانه برنامه‌ریزی شده که به کاشت، داشت و برداشت چای و میوه می‌پردازد تا تورهایی به مدت چندین شب در کشتزار و مزرعه متفاوت است. این تورها شامل کارهای مستقیم، عملی و نیمه‌وقت می‌شود. با توجه به نوع برنامه و زمان سال، ‌علاقه‌مندان خود را درگیر کاشت درخت میوه یا یادگیری روش و زمان چیدن محصول از بوته‌های چای خواهند یافت.

در کنار فواید آموزشی و دیگر فوائد شخصی برای علاقه‌مندان توریسم روستایی، این مدل از مسافرت فوایدی هم برای کشور مالزی دارد. هم‌خانگی در مناطق روستایی، سرمایه را مستقیما به دست افراد بی‌بضاعت‌تر جوامع روستایی می‌رساند. به ویژه، این اتفاق در روستای اورنگ آسلی، باعث توجه به مشکلات و مصیبت‌های این مردم شد. با استفاده از تحقیقات و انتخاب عاقلانه، ‌یک سفر اگری توریسم می‌تواند به توسعه و پیشرفت اقدامات کشاورزی در مالزی کمک کند.

موسسه تحقیقات و توسعه کشاورزی مالزی (MARDI)، تورها و بسته‌های اگری توریسم را در زمان کاشت چای در ارتفاعات کامرون و در یک مزرعه میوه در لنکاوی عرضه می‌کنند. مزرعه میوه دسارو بسته‌های اگری‌توریسم خود را در ایالت جوهور ارائه می‌دهد. همچنین، چای ساباه در بورنئو هم دستی در صنعت اگر یتوریسم دارد. امکان هم‌خانگی با روستاییان هم در مالزی شبه جزیره‌ای و هم در بخش مالزیایی بورنئو وجود دارد. همچنین، می‌توان از روستاهای اورانگ آسلی و پارک‌های ملی مثل تامان ناگرا دیدن کرد. البته، ناگفته نماند که سفر به بخش‌های روستایی مالزی نسبت به شهرها یا مکان‌های ساحلی‌، گردشگران را در معرض خطر‌های بیشتری از لحاظ سلامتی قرار می‌دهد. بنابراین مراکزی برای کنترل بیماری و مقابله با بیماری‌هایی نظیر تیفویید و هاری واکسیناسیون تدارک دیده شده است همچنین، نسخه‌ای برای داروهای ضد مالاریا و استفاده از سم‌های ضدحشره برای دفع کردن دیگر بیماری‌هایی که توسط نیش حشرات ایجاد می‌شود، برای افرادی که به گردش در مناطق روستایی مالزی علاقه دارند، وجود دارد.

با این حال، به خاطر داشته باشید، هیجان چند روز زندگی روستایی در روستاهای مالزی به خطرهایش می‌ارزد!

پرستو فخاریان