اینترنت ارزان قیمت از شعار تا واقعیت

اما مهم ترین دلیل قیمت بالای این سرویس در ایران را می توان گران بودن پهنای باند مورد نیاز ISPها دانست که از طریق شرکت فناوری اطلاعات و یا ICPها تامین می شود در قیمت های خرده فروشی, هزینه پهنای باند تا بیش از ۵۰ برابر قیمت جهانی است

هزینه اینترنت در کشور ما نسبت به میزان درآمد سرانه اشخاص، بالاست و همین امر موجب جلوگیری از گسترش این سرویس در ایران شده است و بالطبع باعث شده در رابطه با میزان دسترسی به اینترنت، رتبه ماسبی در جهان نداشته باشیم! در حالیکه میزان دسترسی اینترنت در منطقه خاورمیانه حدود ۱۵درصد ااست ، اما این میزان در کشور ما با بهترین تخمینها حدود ۱۰درصد ‌می باشد.

اما مهم‌ترین دلیل قیمت بالای این سرویس در ایران را می‌توان گران بودن پهنای باند مورد نیاز ISPها دانست که از طریق شرکت فناوری اطلاعات و یا ICPها تامین می‌شود. در قیمت‌های خرده فروشی، هزینه پهنای باند تا بیش از ۵۰ برابر قیمت جهانی است. البته نباید منکر هزینه‌های انتقال پهنای باند به داخل کشور و تقسیم آن در کل کشور شد، اما با توجه به قیمت‌های کشورهای دیگر، به نظر نمی‌رسد سطح هزینه ها در این حد بالا باشد!

در صورتیکه دولت قصد دارد میزان دسترسی به اینترنت در کشور را بالا ببرد ، شاید ساده‌ترین راه حل، کاهش هزینه‌های پهنای باند باشد، چراکه در حال حاضر شرکت فناوری اطلاعات به عنوان بزرگ‌ترین فراهم کننده پهنای باند کشور، یک شرکت کاملا دولتی است. شاید بتوان به سادگی با تعیین حاشیه سود ۲۰درصد برای این شرکت ، قیمت پهنای باند اینترنتی را تا حد زیادی کاهش داد!

مساله مهم دیگری که در هزینه نهایی اینترنت برای کاربر نهایی تاثیرگذار است، هزینه بالای پخش می‌باشد. در حال حاضر بیشتر از ۴۰درصد ‌هزینه اینترنت به جیب عاملان پخش می‌رود که رقم بسیار بالایی است. با راه اندازی سرویس IN در تهران به عنوان بزرگ‌ترین بازار مشترکان اینترنتی، امید می‌رفت که دست واسطه‌ها از این بازار کوتاه شده و قیمت اینترنت کاسته شود، اما متاسفانه شرکت مخابرات استان تهران، جای واسطه‌ها را گرفت و حدود ۳۰ درصد ‌از هزینه‌های دریافتی را بابت ارائه سرویس هوشمند از ISP ها دریافت می کند ! در حال حاضر قیمت یک ساعت اینترنت پرسرعت از طریق شبکه هوشمند، ساعتی ۳۰۰ تومان است که از این میزان به ازای هر ساعت ۹۰ تومان برای استفاده از سرویس هوشمند هزینه می شود.

جالب اینجاست که ارائه این سرویس، هزینه ثابتی برای شرکت مخابرات دارد و به نظر نمی‌رسد هزینه آن با قیمت خدمات ارائه شده تغییری داشته باشد!‌

به هر شکل به نظر می‌رسد در صورتیکه مدیران وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات، عزم جدی برای کاهش قیمت اینترنت در ایران دارند، باید در وهله اول نظام تعرفه‌یی سرویس‌های ارائه شده توسط شرکت‌های زیرمجموعه را کنترل و تعدیل کنند و اندکی از سودهای سرشار این شرکت‌ها بکاهند.

علی مولوی