دلم را در خرابه‌های خرمشهر جا گذاشته‌ام

ای فرزند خرمشهر، آهسته‌تر نگاهم کن...
من دلم را
در خرابه‌های خرمشهر
جا گذاشته‌ام
در مزار پرنده‌ای که آشیانه نداشت
آهسته‌تر نگاهم کن
پرنده‌ای نیست
آشیانه‌ها خالیست
دلم
تمام …

ای فرزند خرمشهر، آهسته‌تر نگاهم کن...

من دلم را

در خرابه‌های خرمشهر

جا گذاشته‌ام

در مزار پرنده‌ای که آشیانه نداشت

آهسته‌تر نگاهم کن

پرنده‌ای نیست

آشیانه‌ها خالیست

دلم

تمام شهر خرمشهر

خانه ماست...

در ازای تاریخ حماسه‌های پرغرور هر ملت، روزهایی ثبت شده‌اند، که شگفتی‌آفرین و شادی بخشند، روزهایی که سربلندی، هست و نیست و ماندگاری ملتی در سایه آن‌ها شکل می‌گیرد، روزهایی که فرزندان ملت در آینده، سرافرازانه در کنار حماسه‌های میهنی و شورانگیز آرش از حماسه دفاع مقدس میهنی پدران خود به گفت‌وگو می‌نشینند. سوم خرداد از آن روزهایی است که راویان تاریخ‌های میهنی و مردمی‌، نقالان اخبار پهلوانی در داستانهای خود، سینه به سینه به آنان می‌بالند و درس جوانمردی و گذشت به نسل‌ها می‌دهند.

روزی از اینگونه روزها، سوم خرداد ماه هر سال است که یادآور، بزرگ روزی است که ملت بزرگ ایران، جوانان شجاع این بوم و بر، این میهن یاران شریف، از ارتشی دلاور و پاسداران غیور مدافع میهن تا بسیجی از جان گذشته در راه وطن و داوطلبان دفاع عاشق ایران از ترک و کرد، فارس و عرب، ترکمن و بلوچ و...همچون همه گاه یکدل شهادت را به جان خریدند و مهاجم را از خرمشهر راندند و بخشی از خاک میهن خدایی مان را از دشمن متجاوز دست پرورده تمامی‌ قدرت‌های استعماری، بعثیان جنایت پیشه بازپس گرفتند.

هم میهن! دفاع میهنی‌مان درسی بود شورانگیز به جهانیان، که ایران سرزمینی نیست که هر بیگانه اجازه تجاوز به او را به خود بدهد و جهانیان دریافتند ملت ما در پاسداری از میهن خود بیدار است و جوانان باشرف و غیرتمند، نه آن یک بار که همه گاه آماده دفاع از خاک و خون و استقلال خود برپایه آرمان‌های ملت گرایانه ایرانی است.