اسپایدرمن دشمن بچه‌هاست

یکی از دوستان دیروز ماجرایی را نقل کرد که رقت‌انگیز بود. او راوی خبر مرگ یک کودک یازده ساله بود که پس از ۱۱ سال انتظار به دنیا آمده بود، اما تخیل کودکانه‌اش او را به دست مرگ سپرد.

یکی از دوستان دیروز ماجرایی را نقل کرد که رقت‌انگیز بود. او راوی خبر مرگ یک کودک یازده ساله بود که پس از ۱۱ سال انتظار به دنیا آمده بود، اما تخیل کودکانه‌اش او را به دست مرگ سپرد.

روز حادثه این پسر در خانه تنها بود و مشغول وقت گذرانی با تفکرات اسپایدرمن، یعنی فکر می کرد مرد عنکبوتی است و می تواند مثل او در آسمان به پرواز درآید و کارهای خارق العاده انجام دهد. او اما مثل اسپایدرمن برای این کار قوای ویژه نداشت برای همین ملحفه ای را به دور گردنش بست و برای این که در فضا معلق بماند، ملحفه را به حفاظ ایوان خانه شان بست و بعد هم سقوطی که دیگر برگشت نداشت.

وقتی مادر این پسر به خانه رسید و او را نیافت و نگران خودش را به ایوان رساند، جسد سیاه شده او را یافت که ناشی از خفگی بود. اورژانس هم که رسید قطع نخاع شدن پسرک را تائید کرد. دوستمان می گفت مادر این پسر مجنون شده و عنان عقل از کف داده که البته برای مادری داغدیده که جسد دردانه اش را با آن وضع دیده، کاملا طبیعی است.

اما این ماجرا تلنگر دیگری است برای همه ما که فرزندانمان را در دنیای امروزی که پر از قهرمانان هالیوودی است، بزرگ می کنیم. به گمان برخی پدر و مادرها همین که فیلمی تازه و سرگرم کننده به بازار آمد خانواده مُحق به دیدن آن است؛ آن هم در حضور بچه ها. اصلا بعضی از بزرگ تر ها بازی هایی را که به تقلید از فیلم ها تولید می شود، وسیله سرگرمی فرزند ناآرام و بازیگوش خود می دانند تا شاید دمی آرام بگیرد و بی تابی نکند. برخی هم فکر می کنند اگر مثلا کودکشان اسپایدرمن یا قهرمانان معروف دیگر را نشناسد، از قافله جا مانده و این عقب ماندگی برای کودک قرن بیستمی خوب نیست.

اما ورای همه این باورها، خطری جدی در کمین کودکان و نوجوانان است که کمتر به چشم می آید. کودکان بشدت تحت تاثیر دیده ها و شنیده هایشان قرار می گیرند و هیچ چیز برایشان به اندازه ابر انسان بودن جذاب نیست. وقتی بزرگ تر ها در لاک خود فرو رفته اند و مشغول کارهای دیگرند صحنه های خشن و مهیج فیلم ها کار خودش را می کند و همه ذهن و فکر بچه ها را به تسخیر در می آورد، مثل کودک یازده ساله ای که معلمش مرد عنکبوتی بود.

بچه ها مثل صفحه های سفید کاغذند و ما مسئول نوشتن و نقش زدن بر آن هستیم، اگر اطلاعات خوب و مفید به آنها بدهیم آنها هم همان ها را پس مان می دهند.

پس چه خوب است پدر و مادرها که مسئولیت اصلی شان فرزندپروری است، به جای تقدیم قهرمانان خیالی به بچه ها، آنها را با واقعیت های این قهرمانان پوشالی آشنا کنند و مثلا برایشان توضیح دهند اسپایدرمن کسی نیست جز یک انسان که با کلک های سینمایی تا این حد توانا شده است.

مریم خباز