ناامید کننده ها

بازخوانی خاطرات جام نوزدهم

جام‌جهانی ۲۰۱۰ سرشار از اتفاقات عجیب و هیجان‌انگیز بود و تا مدت‌ها در اذهان فوتبال‌دوستان باقی خواهد ماند اما در طول این تورنمنت در برخی لحظات وقایع آنطور که انتظار می‌رفت رخ نداد و از همان ابتدای رقابت‌ها حاشیه‌های زیادی ایجاد شد. البته در طول تاریخ این تورنمنت مهم همواره اشتباهات و اتفاقات ناخواسته جذابیت‌های آن‌را افزایش داده است. در ادامه به بررسی ۱۰ نکته ناامید کننده این رقابت‌ها می‌پردازیم.

۱۰) جابولانی: در هر جام جهانی کمپانی‌هایی چون آدیداس و نایکی تلاش می‌کنند تا محصولات جدید خود را ارائه کنند و به خصوص در زمینه توپ رسمی مسابقات رقابت نزدیکی دارند. در آفریقای جنوبی، جابولانی به‌عنوان توپ مخصوص جام نوزدهم معرفی شد که نازک‌تر از توپ‌های قبلی و سرعتش در هوا بیشتر بود. آیا واقعا لازم است که در هر دوره توپ‌ها اینقدر تغییر داشته باشند؟ جابولانی باعث شد تا دروازه‌بان‌ها در طول جام اشتباهات عجیبی(که معروف‌ترین آنها مربرط به رابرت گریت انگلیسی بود) انجام داده و همچنین زدن ضربات ایستگاهی و شوت‌های از راه دور دشوارتر از قبل شود. بعضی از بازیکنان حتی در پاس دادن با این توپ مشکل داشتند.

۹) فرانسوی‌ها: پس از صعودی پر سروصدا به جام‌جهانی «ریمون دومنک» سرمربی تیم انتخاب‌های عجیبی داشت و با حذف چند نام بزرگ تیمش را به آفریقای جنوبی برد. فرانسه با این حال آنقدر بازیکن موثر داشت که بتواند حداقل از گروه خود صعود کند. نمایشی ضعیف در سه دیدار مرحله گروهی و همچنین درگیری و مشکلاتی که بین بازیکنان و کادر فنی به وجود آمد باعث شد تا اردوی خروس‌ها یکی از پرحاشیه‌ترین قسمت‌های جام لقب گیرد. آنها در گروه خود آخر شدند و با سرافکندگی آفریقای جنوبی را ترک کردند.

۸) تیم‌های آفریقایی: به‌جز غنا، چهار تیم دیگر آفریقایی برخلاف انتظارات نتوانستند در قاره خود توفیقی کسب کنند. کامرون، نیجریه، ساحل عاج و الجزایر در مجموع تنها یک پیروزی به دست آوردند و اگر درخشش عقاب‌های سیاه نبود قاره آفریقا کاملا ناامید‌کننده ظاهر می‌شد. باوجود حضور ستارگانی چون ساموئل اتوئو، دیدیه دروگبا، یحیی توره، امانوئل ابوئه، الکساندر سانگ و سالومون کالو انتظار بیشتری از آفریقایی‌ها می‌رفت به خصوص که برای نخستین بار این رقابت‌ها در قاره سیاه برگزار می‌شد اما حتی میزبان نیز نتوانست راهی دور بعد شود.

۷) ایتالیایی‌ها: ایتالیا برای دفاع از عنوان قهرمانی‌اش راهی آفریقای جنوبی شد. پس از فتح جام ۲۰۰۶ آنها امید زیادی برای تکرار این موفقیت داشتند اما آتزوری بسیار ضعیف ظاهر شد و حتی نتوانست از گروه خود (که بسیاری آن‌را آسان‌ترین گروه ممکن می‌دانستند) صعود کند. در گروه F آنها در کنار پاراگوئه، نیوزیلند و اسلواکی قرار داشتند و پس از شکست ناباورانه برابر اسلواکی در روز آخر در جایگاه چهارم قرار گرفته و یکی از بدترین تورنمنت‌های خود را تجربه کردند.

۶) انگلیسی‌ها: با هدایت مربی بزرگی چون فابیو کاپلو بیشتر کارشناسان انگلیس را یکی از شانس‌های اصلی فتح جام می‌دانستند. آنها در گروه نه چندان دشوار خود به سختی جواز صعود را گرفتند و در دور یک‌شانزدهم رودرروی ژرمن‌ها قرار گرفتند. نمایش ضعیف و اشتباه عجیب داور باعث شد آنها در کمال شگفتی جام را ترک کنند و این سوال برای هواداران انگلیسی مطرح شود که چگونه تیم قدرتمندی مثل سه‌شیرها می‌تواند چنین بازی‌های ناامیدکننده‌ای ارائه کند؟

۵) سیستم‌ها و انتخاب‌های ضعیف: گاهی اوقات این مربیان هستند که با اشتباهات عجیب سر خود را برباد می‌دهند. پیم فربیک، سرمربی استرالیا تیمش را با شیوه ۰ - ۴ - ۶ راهی میدان کرد و نتیجه آن شکست ۴ بر صفر برابر آلمان بود. فابیو کاپلو از بعضی بازیکنان مطرح خود چشم پوشید؛ درست مثل «پل لگوئن» سرمربی کامرون. در دیدار نهایی برت فن‌مارویک، هلند را با این شیوه که اسپانیایی‌ها را مصدوم کنید راهی میدان کرد. این قبیل تصمیم‌گیری‌ها با توجه به فضای جام و استرس مربیان چندان عجیب نبود.

۴) ستاره‌های بزرگ: یکی از جذابیت‌های جام‌‌های جهانی حضور ستارگان بزرگ و رویارویی آنها با یکدیگر است و هواداران در انتظار درخشش این ستاره‌ها برای تیم‌های خود هستند. این مشکل همیشه برای تیم‌های ملی وجود دارد که بازیکنان در باشگاه‌های خود درخشش بیشتری دارند و در آفریقای جنوبی نیز این اتفاق دوباره رخ داد. ستاره‌هایی چون لیونل مسی، کریس رونالدو، وین رونی و سایرین اصلا در حد انتظار ظاهر نشدند و همه را ناامید کردند. حضور کم‌فروغ آنها در جام‌جهانی این پرسش را مطرح می‌کند که آیا آنها آنقدر که تصور می‌شود فوق‌العاده هستند یا خیر؟

۳) فقدان تکنولوژی: فیفا دوست دارد در عصر حجر باقی‌مانده و نمی‌خواهد از تکنولوژی‌های ویدئویی برای کمک به داوران استفاده شود. گل زیبای فرانک لمپارد با تصمیم عجیب داور و کمک او مورد قبول قرار نگرفت و آنها معتقد بودند توپ از خط دروازه رد نشده است. در حالی‌که تصویرهای تلویزیونی خلاف آن‌را نشان می‌داد.تمام جهان دیدند که توپ بیش از یک متر از خط دروازه رد شده و این موضوع بحث استفاده از فن‌آوری‌های ویدئویی در فوتبال را دوباره مطرح کرد. شاید فیفا سرانجام به استفاده از آن رضایت داده و دیگر شاهد این حرف و حدیث‌ها نباشیم.

۲) ووووزلا: آفریقای جنوبی محل معرفی ووووزلا به تمام جهان بود که حالا یکی از نمادهای این رقابت‌ها محسوب می‌شود. بوقی بلند که صدایی وحشتناک آن در تمام مسابقات شنیده می‌شود و تاثیر زیادی در این رقابت‌ها داشت. به نظر می‌رسید تمام تماشاگران در همه بازی‌ها با این بوق‌ها راهی ورزشگاه‌ها می‌شوند و به جز صدای گزارشگران تنها آوای آزاردهنده ووووزلا در تلویزیون شنیده می‌شد. در پایان روز سوم مسابقات همه از این سر و صدا شکایت داشتند اما فیفا سرانجام تصمیم گرفت که استفاده از این بوق‌ها را ممنوع نکند. حالا همه دعا می‌کنند که سروکله ووووزلا در سایر رقابت‌های ورزشی دیده نشود.

۱) داوران: این اتفاقات در تمام رقابت‌های ورزشی رخ می‌دهد اما حتی یک کودک هم می‌توانست تشخیص دهد که اشتباهات داوری در این دوره بسیار زیاد و تعیین‌کننده بود. آفریقای جنوبی شاهد یکی از ضعیف‌ترین داوری‌های دوره‌های اخیر این تورنمنت بود؛ اخراج‌های بی‌دلیل، تصمیم‌گیری‌های متناقض داوران و عدم استفاده از کارت قرمز در زمان نیاز فهرستی از این اشتباهات پرتعداد بود. بازیکنان خوش‌شانس بودند که زنده به خانه‌های خود برگشتند به خصوص در دیدار نهایی که هلندی‌ها با هروسیله‌ای به دنبال متوقف کردن اسپانیایی‌ها بودند.

سیامک خاجی