«مهسا پوررحمتی», ستاره شمشیربازی ایران و آسیا

مهسا پوررحمتی دختر شمشیرباز ۲۱ساله ای است که در اولین حضورش در مسابقات قهرمانی زیر ۲۳ ساله های آسیا شگفتی ساز شد

مهسا پوررحمتی دختر شمشیرباز ۲۱ساله‌ای است که در اولین حضورش در مسابقات قهرمانی زیر ۲۳‌ساله‌های آسیا شگفتی‌ساز شد. شمشیربازی بانوان ایران که بعد از انقلاب اسلامی نتوانسته بود در رده بزرگسالان و امیدهای آسیا مدال‌آور باشد، بالاخره توانست این طلسم را توسط پوررحمتی بشکند. رقابت‌های شمشیربازی زیر ۲۳‌ساله‌های (امید) آسیا هفته گذشته در حالی در کویت برگزار شد که اولین دختر «اپه‌ایست» کشورمان موفق شد صاحب مدال برنز شود. افتخارآفرینی مهسا پوررحمتی در این رقابت‌ها در حالی بود که او علاوه بر مدال انفرادی در بخش تیمی نیز خوش درخشید و در کنار دیگر هم‌تیمی‌هایش صاحب یک مدال برنز دیگر شد. در ادامه گفت‌وگوی «شرق» را با ستاره اپه دختران ایران می‌خوانید.

فکرش را می‌کردی مدال بگیری؟

راستش با توجه به شکست‌های قبلی‌ای که در مسابقات آسیایی داشتم اصلا نمی‌توانستم پیش‌بینی کنم که مدال می‌گیرم یا نه. چرا که در این مسابقات هم برای اولین‌بار شرکت می‌کردم و باید با نفراتی بازی می‌کردم که همه رنکینگ‌های خوبی در رده‌بندی آسیا داشتند. اما چیزی که مسلم بود این بود که از همیشه آماده‌تر بودم. من تا پیش از این دوبار در رقابت‌های جوانان آسیا شرکت کرده بودم و هر دوبار در بین ۱۶نفر اول مسابقات با تفاضل خیلی کم حذف می‌شدم. این‌بار به خودم گفته بودم که حداقل باید از این مرحله بالا بیایم. شب قبل از مسابقه‌ام آنقدر استرس داشتم که چهارصبح از خواب بیدار شدم. خوشبختانه خدا کمکم کرد و توانستم تا مرحله نیمه‌نهایی صعود و مدالم را قطعی کنم.

آنطور که می‌گویند با وجود تجربه کمی که‌ داری با نتایج خیلی خوبی همه حریفانت را شکست دادی؟

بله خودم هم راضی هستم. به‌خاطر اینکه علاوه بر اینکه نسبت به آنها تجربه حضور در مسابقات آسیایی را نداشتم دو سال از همه آنها کوچک‌تر بودم. این رقابت‌ها رده سنی زیر ۲۳ سال بود و رقبایی که با آنها مسابقه دادم آخرین سالی بود که در این مسابقات شرکت می‌کردند. من در مرحله مقدماتی شمشیربازانی از چین، ژاپن، قزاقستان، سوریه و اردن را با اختلاف خوبی شکست دادم و صدرنشین شدم و بدون بازی در جمع ۱۶نفر برتر قرار گرفتم. در این مرحله باید با حریفی از قطر بازی می‌کردم. بازی با این شمشیرباز سخت‌ترین مسابقه‌ام بود چون هم از نظر سنی و هم از نظر فیزیکی از من بزرگ‌تر بود. بازی ۱۴ بر ۱۴ مساوی شد که خدا واقعا کمکم کرد و توانستم آخرین ضربه را بزنم و با یک اختلاف او را ببرم. در مرحله یک‌چهارم نهایی هم با اختلاف بالایی شمشیرباز فیلیپینی را شکست دادم تا اینکه در نیمه‌نهایی به یک چینی باتجربه رسیدم. اینجا واقعا زورم به این چینی نرسید و ۱۵ بر ۸ مغلوب او شدم.

بازی‌هایتان در بخش تیمی چطور بود؟

در این بخش هم با توجه به اینکه من مدال برنز گرفتم رنکینگم در مسابقات بالا رفت و همین مساله باعث شد تا تیم کشورمان به قرعه‌های نسبتا آسانی بخورد. اما اینجا هم در مرحله نیمه‌نهایی به ژاپن، یکی از قدرت‌های اول شمشیربازی آسیا خوردیم که متاسفانه نتوانستیم از پسش بربیاییم.

دختران شمشیرباز ایران خیلی از کمبود امکانات رنج می‌برند، به نظر خودت دلیل اینکه تیم‌ملی اپه توانست هم در بخش تیمی و هم انفرادی مدال بگیرد چه بود؟

تمامش عشق و علاقه‌ای است که ما به این ورزش داریم. ما برای اولین‌بار به این رقابت‌ها اعزام شدیم و توانستیم چنین نتیجه‌ای بگیریم. ما در مجموع چهار اردو داشتیم که روی هم یک ماه هم نمی‌شد. هرکدام از بچه‌ها در شهرهای خودشان به‌تنهایی تمرین کردند تا به اینجا رسیدند. ما وقتی در کویت مدال گرفتیم بیشتر تیم‌های آسیایی تعجب می‌کردند که چطور با این امکانات توانستیم دو مدال بگیریم. خود من تمام این مدت با دو، سه حریف تمرینی در تبریز تمرین کردم و مدال گرفتم. اما الان دیگر نمی‌شود. چون همه اپه‌ایست‌های زن ایران در یک سطح هستند.

یعنی نیاز به حریف تمرینی خارجی دارید؟

بله صددرصد. باید به اردوهای مشترک خارج از کشور اعزام شویم یا آنها به ایران بیایند. ما الان باید با شمشیربازانی تمرین کنیم که از خودمان بالاتر باشند و به داشته‌هایمان اضافه کنند.

مشکل مربی هم که همچنان پابرجاست!

بله، شمشیربازی رشته‌ای است که مربی باید حتما در حین تمرین کردن بالای سرت باشد تا ایرادات تکنیکی و تاکتیکی را نشانت بدهد. متاسفانه نه‌تنها ایران بلکه کشورهای آسیایی هم مربی زن خوب در رشته شمشیربازی ندارند و تمام مربیان حرفه‌ای این رشته مرد هستند. با مربی و بازیکنان مرد هم که ما نمی‌توانیم در سالن‌های ورزشی تمرین کنیم و فقط باید از آنها برنامه بگیریم. خود من در تبریز برای اینکه مربی بالای سرم باشد مجبورم در خانه تمرین کنم.

یعنی مربی خصوصی گرفتی؟

نه، مربی‌ام یکی از اقواممان است که لطف می‌کند و مرا در خانه درس می‌دهد. اگر این کار را نکنم نمی‌توانم چیزی یاد بگیرم.

در این شرایط خواسته‌ات از فدراسیون شمشیربازی چیست؟

فدراسیون در حد بضاعتش تا آنجا که توانسته برای ما کار انجام داده. تمام این مشکلات از اردو گرفته تا مربی و امکانات همه به‌خاطر این است که فدراسیون پولی ندارد برای ما خرج کند.

مثلا ما اگر برای رقابت‌های برون‌مرزی لباس نداشته باشیم مجبوریم از فدراسیون امانی لباس قرض بگیریم و بعدا آنها را تحویل بدهیم. من تنها خواسته‌ام این است که با وجود همین شرایط اردوهای بیشتر و متمرکز‌تری برایمان بگذارند و طولانی‌مدت برنامه‌ریزی کنند. اردوهای ما برای همین مسابقات از سه‌ماه قبل برنامه‌ریزی شد که به نظر من خیلی دیر است. دیگر اینکه شرایطی فراهم شود تا حضور در مسابقات جهانی را هم تجربه کنیم.

تا به‌حال به مسابقات جهانی نرفته‌ای؟

یک‌بار سال ۸۷ وقتی در رده نوجوانان بودم در مسابقات بزرگسالان شرکت کردم.

منبع درآمدی نداری؟

نه، به‌خاطر مشکلات مالی فدراسیون حقوقی از فدراسیون نمی‌گیریم فقط رقابت‌های لیگ است که مبلغ دستمزدهایش به یک‌میلیون‌تومان هم نمی‌رسد. ضمن اینکه تیم‌ها هم با پارتی‌بازی هر بازیکنی که بخواهند را می‌گیرند. معیار درستی ندارند.

هدف بعدی‌ات چیست؟

راستش معلوم نیست که به چه مسابقه‌ای اعزاممان می‌کنند. خیلی دوست دارم الان که خودمان را نشان داده‌ایم ما را هم مثل بقیه تیم‌های بانوان به بازی‌های آسیایی ۲۰۱۴ کره‌جنوبی اعزام کنند.

سارا گودرزی