حساب به دینار، بخشش به خروار

می‌گویند روزی فقیری به در خانه تاجری رفت تا پولی به عنوان صدقه به او بدهند. در پشت در شنید که تاجر با افراد خانواده خود دعوا می‌کند که چرا فلان چیز کم ارزش را دور ریخته‌اند.
فقیر …

می‌گویند روزی فقیری به در خانه تاجری رفت تا پولی به عنوان صدقه به او بدهند. در پشت در شنید که تاجر با افراد خانواده خود دعوا می‌کند که چرا فلان چیز کم ارزش را دور ریخته‌اند.

فقیر حساب کار خود را کرد و پیش خود گفت: «وقتی صاحبخانه با افراد خانواده‌اش سر یک چیز کم‌ارزش دعوا می‌کند، دیگر چه انتظاری باید داشته باشم که چیزی به من ببخشد؟!اتفاقاً تاجر در همان لحظه از خانه خارج شد. مرد فقیر را دید از او پرسید: چه می‌خواهی؟ فقیر گفت: کمک و صدقه می‌خواستم؛ اما حالا نمی‌خواهم.

تاجر گفت: چرا؟

فقیر گفت: من حرف‌هایی را که با افراد خــانواده‌ات می‌زدی، شنیدم. تاجر خندید و مبلغی پول به فقیر داد و گفت: حساب به دینار، بخشش به خروار.

این مَثل وقتی به کار می‌رود که آدم توانگری در عین این که حساب و کتاب مال خود را دارد، در زمان مناسب هم بی‌حساب بخشش می‌کند و این به نظر عـده‌ای که قصد سودجویی از او را دارند، خوش نمی‌آید.