آیا تکواندو وقت تلف کرده است

هادی ساعی نشان طلا را بر گردن آویخت و یوسف کرمی روی سکوی سوم ایستاد چهار سال بعد و در فاصله ای حدود ۴۰ روز تا المپیک پکن انتظارها از تکواندو کمتر از قبل نیست

تکواندو ایران با جایگاه والایی که در سطح جهان دارد جزو رشته هایی است که در هر میدانی از آن انتظار کسب مدال می رود. بی شک ایران جزو معدود تیم هایی است که در سال های اخیر توانسته پایه های تاج و تخت حکومت کره ای ها بر تکواندو دنیا را لرزان کند. تکواندوکاران ایران هم در عرصه های آسیایی و نیز جهانی همواره جزو مدعیان اصلی قهرمانی و کسب رنگین ترین نشان ها بوده اند. این موضوع در المپیک هم صدق می کند. در المپیک قبلی (آتن) که برای نخستین بار تکواندو از حالت نمایشی خارج شد و مدال هایش در فهرست رشته های رسمی قرار گرفت و در جدول رده بندی توزیع مدال ها نیز به حساب آمد هر دو نماینده ایران شایستگی های تکواندو کشورمان را به اثبات رساندند.

هادی ساعی نشان طلا را بر گردن آویخت و یوسف کرمی روی سکوی سوم ایستاد. چهار سال بعد و در فاصله ای حدود ۴۰ روز تا المپیک پکن انتظارها از تکواندو کمتر از قبل نیست.

هرچند که در یکی دو سال گذشته ورزشکاران ایرانی قاطعیت قبل را نداشتند و با نوساناتی در کارشان مواجه شدند. اما جامعه ورزش کشورمان روی دو سهمیه ای که ایران در تکواندو المپیک دارد حساب ویژه ای باز کرده است و دستکم می خواهد نشان برنز کرمی در پکن مرغوب تر شود و در دیگر وزن هم طلای ساعی حفظ شود. این افتخارات اگرچه به راحتی تکرار شدنی نیستند ولی چندان دور از دسترس هم نخواهند بود. مسئولان رده بالای ورزش نیز در برآوردهای اولیه خود، تکواندوکاران را در بین شانس دارهای کسب مدال طلا قرار داده اند.

بدون تردید حساسیت ها نسبت به عملکرد تکواندوکاران کمتر از کشتی یا وزنه برداری نیست و این خواسته به حق مسئولان و مردم است که تکواندو سهم قابل توجهی در ارتقای رده بندی ایران در جدول توزیع مدال های المپیک داشته باشد. در چنین اوضاعی که تکواندوکاران باید در فضایی آرام تمرینات آماده سازی خود را پی بگیرند اما به نظر می رسد شرایط خوبی حکمفرما نیست. مشکلاتی که پس از سفر به آذربایجان پیش آمد و منجر به اخراج موقت بهزاد خداداد از اردو شد یا نیمه کاره ماندن رقابت های انتخابی تیم ملی جملگی حاکی از آن هستند که تیم ملی در آرامش کافی به سر نبرده است و به عبارتی وقت تلف کرده است.

● اعتراض ها

از همان روز نخستینی که اعلام شد مدعیان دو وزن باید پنج بار مسابقه انتخابی برگزارکنند زمزمه های اعتراض به گوش رسید و علاوه بر کارشناسان، ملی پوشان نیز این رویه را نادرست خواندند.

هادی ساعی در نخستین واکنش هایش گفت که این مسابقه ها انرژی ورزشکاران را می گیرد و دست کمی از خود المپیک ندارد.

با این حال ملی پوشان به تصمیم کادر فنی احترام گذاشتند و احتمال آسیب دیدگی را هم به جان خریدند تا سهمیه حضور در بزرگترین آوردگاه ورزش جهان را به دست آورند. ساعی، کرمی، خداداد و نادریان تقریباً شانس برابری برای کسب هوگوی تیم ملی در المپیک را داشتند و مبارزات آنها نشان داد که فاصله ای بینشان نیست. با این حال لغو ناگهانی مبارزات سرنوشت ساز روز پنجشنبه گذشته تعجب خیلی ها را برانگیخت. مصدومیت ساعی و خداداد بهانه ای شد تا کمیته فنی تیم ملی یک روز پس از این که تعداد مسابقه ها را به چهار دور کاهش داده بود. به طور کامل آن را لغو کند و ورزشکاران هم مجاب شدند صورتجلسه ای را امضا کنند که در آن تأکید شده بود تحت هر شرایطی تابع تصمیم کادر فنی هستند. حال پرسش این است که آیا مهماندوست سرمربی تیم ملی که همواره مدعی بود از لحظه ها باید استفاده کرد و همکارانش، پیش بینی مصدومیت های احتمالی مبارزین در فاصله کم تا المپیک را نمی کردند آیا کم کردن وزن در هفته های متوالی، به زیان ورزشکاران در چنین شرایطی نیست

اصغر رحیمی مربی سابق تیم ملی و ناظر کمیته ملی المپیک در تکواندو در پاسخ به این پرسش می گوید: وزن کم کردن های متوالی و تصمیم های مختلف تنش هایی را به وجود آورده است. می توانستیم تصمیم فعلی را پس از مسابقه های ویتنام اتخاذ کنیم. امیدوارم دوباره آنها تصمیم دیگری نگیرند. هرچند که اصلاً وقت چنین کاری را ندارند. من از پنج شش ماه قبل به شکل مکتوب نظر خود را اعلام کرده و گفته بودم که مبارزات انتخابی راه مناسبی نیست و کادر فنی با توجه به شناخت و معیارهایش قادر به انتخاب گزینه های موردنظرش است.

● فرصت سوزی

مرتضی کریمی سرمربی سابق تیم ملی نیز درخصوص جریانات اخیر به «ایران» می گوید: مسلماً فرصت ها را از دست دادیم. ما می توانستیم نفرات اصلی را قبل ازعید انتخاب کنیم و برایشان چندین حریف تمرینی با سبک های مختلف را به اردو ببریم و هر از گاهی نیز حریفان تمرینی را عوض کنیم. اما وقتی بحث انتخابی را مطرح کردیم دیگر ورزشکار برای المپیک خوب تمرین نمی کند و تمام فکر و انرژی خود را صرف مبارزات انتخابی می کند. خوشحالم که کادر فنی به این قضیه خاتمه داد. این کارشناس در جواب این پرسش که حال چه باید کرد خاطرنشان می کند: «در نظر داشته باشید چه حجمی از رسانه ها به این موضوع اختصاص یافت مسلم است که بیشتر از آن ذهن ورزشکاران مشغول بوده است. اعضای کادر فنی قبلاً گفتند تیم هایی را در نظر داشتند که براساس آن پارامترها ورزشکاران امتیازات برابری داشتند. این درحالی بود که قرار نبود مسابقات انتخابی برگزار شود. حالا که همه شرایط برابر شده، حتماً مربیان برای انتخاب خود دلایلی خواهند داشت. متأسفانه فرصت های زیادی را از دست دادیم و چندان با سیاست عمل نکردیم.

حسن زاهدی کاپیتان اسبق تیم ملی تکواندو نیز مدعی است کادر فنی باید توضیح بدهد که چرا انتخابی را برگزارکرده و برای لغو آن نیز باید پاسخگو باشد. وی نیز همچون دیگر کارشناسان زمان برگزاری مسابقه های انتخابی را مناسب ندانست و گفت: «به هرحال جلوی ضرر را هر زمانی که بگیریم منفعت است. به نظر می رسد برخی از تصمیمات کادر فنی بجا و حساب شده نبوده است. فکر می کنم برخی شرایط روی تصمیمات وی تأثیرگذار بوده اند.»

این که فشارهای بیرونی تا چه اندازه روی جریان اخیر تکواندو تأثیرگذار بوده اند چیزی نیست که مربیان و مسئولان تکواندو آن را بپذیرند یا درباره اش اظهارنظر کنند اما بعید است که تیم ملی به یکباره و دور از عوامل بیرونی رقابت های انتخابی را در دستور کار قرار دهد و در نیمه راه آن را رها کند. امیدواریم اثرات این اتفاق ها در المپیک به ضرر تکواندو کشورمان تمام نشود.

علی رضایی