محمود نامجو

محمود نامجو نابغه ورزش ایران و جهان در سال ۱۲۹۵ در شهر رشت متولد شد. از دوران نوجوانی استعداد فوق العاده اش در ورزش را نشان داد و ابتدا در رشته ژیمناستیک مهارت پیدا کرد اما به دلیل فیزیک بدنی مناسب و علاقه به وزنه برداری به تمرین در این رشته پرداخت و موفقیت هایی کسب نمود. او پس از آمدن به تهران، درخشش خود در وزنه برداری را آغاز کرد و سرانجام به یکی از چهره های درخشان وزنه برداری جهان بدل شد.

نامجو در دهه ۲۰ قهرمان بلامنازع وزنه برداری ایران در دسته خروس وزن بود و رکوردهای بی نظیری خلق نمود. نامجو در سالهای متمادی حضورش در عرصه این رشته در جهان، جمعاً ۳۲ بار رکوردهای جهان را جابجا نمود. او در سالهای ۱۹۴۹، ۵۰ و ۵۱ میلادی قهرمان جهان شد و در سال ۱۹۵۴ مدال نقره و در سالهای ۱۹۵۵ و ۵۷ مدال برنز جهان را بر گردن آویخت. همچنین او در سه المپیک ۱۹۴۸ لندن، ۱۹۵۲ هلسینکی و ۱۹۵۶ ملبورن حضور داشت و به یک مدال نقره و یک برنز دست یافت. همچنین در دوه دوره بازیهای آسیایی به سال ۱۹۵۱ و ۱۹۵۸ حضور داشت که حاصلش یک طلا و یک نقره بود. (او در سال ۱۹۵۸، ۴۲ ساله بود)

● افتخارات نامجو

▪ المپیک ۱۹۴۸ لندن

در این رقابت ها به علت مسمومیت و عدم آمادگی لازم در روز مسابقه، نامجو نتوانست به عنوانی بهتر از پنجم دست یابد. او در این مسابقات ۵/۱۲۲ کیلوگرم دو ضرب زد و رکوردی جدید برای المپیک برجای نهاد.

▪ مسابقات جهانی ۱۹۴۹ لاهه (هلند) - مدال طلا

محمود نامجو با مجموع ۳۱۵ کیلوگرم قهرمان جهان شد و نخستین مدال طلای جهانی را برای ورزش ایران به ارمغان آورد. او ۹۰ کیلو پرس، ۵/۹۷ کیلو دو ضرب و ۵/۱۲۷ کیلو در دو ضرب وزنه زد.

▪ مسابقات جهانی ۱۹۵۰ پاریس (فرانسه) - مدال طلا

در این مسابقات او با مجموع ۳۱۰ کیلوگرم صاحب گردن آویز طلا شد. نامجو در پرس ۹۰ کیلو، در یک ضرب ۹۵ کیلو و در دو ضرب ۱۲۵ کیلو وزنه بلند کرد.

▪ مسابقات جهانی ۱۹۵۱ میلان (ایتالیا) - مدال طلا

در این رقابت ها علی میرزائی وزنه بردار نخبه ایران در دسته خروس وزن (۵۶ کیلوگرم) با نامجو رقابت کرد ولی به مدال نقره دست یافت. نامجو در این سال به رکورد ۵/۳۱۷ کیلوگرم دست یافت. ۹۰ کیلو در پرس، ۵/۹۷ کیلو در یک ضرب و ۱۳۰ کیلو در دو ضرب.

▪ بازیهای المپیک ۱۹۵۲ هلسینکی (فنلاند) - مدال نقره

در این المپیک، نامجو به عنوان مسن ترین وزنه بردار به روی صحنه رفت و با رکورد ۵/۳۰۷ کیلوگرم به مدال نقره دست یافت که ۱۰ کیلوگرم از رکورد جهانی اش کمتر بود.

▪ مسابقات جهانی ۱۹۵۴ وین (اتریش)- مدال نقره

نامجو در این رقابت ها با مجموع ۵/۳۰۷ کیلوگرم که برابر با رکوردش در المپیک ۱۹۵۲ بود به مدال نقره دست یافت.

▪ مسابقات جهانی ۱۹۵۵ مونیخ (آلمان) - مدال برنز

در این دوره محمود نامجو با حدنصاب ۵/۳۱۲ کیلوگرم در جای سوم ایستاد. استوگف پدیده جدید وزنه برداری شوروی در آن زمان به رکورد ۳۳۵ کیلوگرم دست یافت و قهرمان شد.

▪ بازیهای المپیک ۱۹۵۶ ملبورن (استرالیا) - مدال برنز

نامجو در ۴۰ سالگی به عنوان قدیمی ترین وزنه بردار تا آن زمان، به بازیهای المپیک ۱۹۵۶ ملبورن قدم گذاشت. در این المپیک او شگفتی آفرید و درحضور بسیاری از رقیبان جوانش بیشتر از تمامی دوران زندگی ورزشی پربارش وزنه زد و با ثبت رکورد ۵/۳۳۲ کیلوگرم به مدال برنز دست یافت.

▪ مسابقات جهانی ۱۹۵۷ تهران - مدال برنز

در این مسابقات، مرحوم علی صفاسنبلی به جای علی میرزایی در خروس وزن وزنه زد و مرحوم نامجو هم در ۴۱ سالگی توانست پس از استوگف و صفاسنبلی با رکورد ۳۲۰ کیلوگرم به مدال برنز جهان برسد. این هشتمین مدال جهانی و المپیک نامجو بود.

محمود نامجو در بازیهای آسیایی ۱۹۵۱ هم به مدال طلای دسته خروس وزن رسید. در این مسابقات،‌رقابت های پرورش اندام هم در سه وزن انجام شد که نامجو شرکت کرد و مدال نقره گرفت. آخرین میدان مهم نامجو بازیهای آسیایی ۱۹۵۸ توکیو بود که به مدال نقره رسید و این امر در ۴۲ سالگی او اتفاق افتاد. نامجو یک ورزشکار کامل و استثنایی بود که علاوه بر وزنه برداری، در ژیمناستیک، ورزش های زورخانه ای و پرورش اندام استاد بود. او یک بار در ورزشگاه امجدیه ۱۰۰۰ متر را در ۲/۵۶-۲ دقیقه دوید که حکایت از آمادگی بدنی فوق العاده او داشت. او به علت تبحر و اطلاعاتش در دهه ۵۰ میلادی به ریاست فدراسیون ژیمناستیک برگزیده شد و در دوره ریاستش تیم ملی ایران موفق شد در مسابقات بین المللی فلورانس (۱۹۵۵) عنوان پنجم را احراز کند.

نامجو در سال ۱۳۶۸ بر اثر سرطان در گذشت.