مسافر فرداها

مسافر به روبه‌رو نگاه کرد. جاده پرفراز و نشیب بود.
به اطراف چشم انداخت. یکسو درختان خشک و بی‌برگ و یک طرف درختانی که غرق در شکوفه در وزش نسیم و ترنم آرام باد به اهتزاز درآمده بودند. …

مسافر به روبه‌رو نگاه کرد. جاده پرفراز و نشیب بود.

به اطراف چشم انداخت. یکسو درختان خشک و بی‌برگ و یک طرف درختانی که غرق در شکوفه در وزش نسیم و ترنم آرام باد به اهتزاز درآمده بودند.

مسافر باید انتخاب می‌کرد. راه از آن او بود و او باید انتخاب می‌کرد و قدم در راه می‌گذاشت، هر درخت حکایتی از عبور مسافری داشت. درخت زندگی مسافر که به شکوفه نشسته بود، هر خسته‌ای را پناه می‌داد.

به آسمان آبی چشم دوخت. مسافر تصمیم‌اش را گرفته بود تا زیر چتر آبی، شکوفه‌های سفید را سایه‌سار مسافر فرداها کند.