ترور در سیر تاریخ بشر

در سراسر تاریخ می‌‌توان موارد بسیاری از قتل سیستماتیک دشمنان سیاسی را سراغ گرفت. امپراتوران روم مانند تیبر یوس و کالیگولا، از تبعید، ضبط اموال واعدام برای منصرف کردن مخالفان …

در سراسر تاریخ می‌‌توان موارد بسیاری از قتل سیستماتیک دشمنان سیاسی را سراغ گرفت. امپراتوران روم مانند تیبر یوس و کالیگولا، از تبعید، ضبط اموال واعدام برای منصرف کردن مخالفان حکومت خویش استفاده می‌‌کردند و بسیاری از آنان با توطئه چینی و دسیسه مخالفان خود را به قتل رسیدند.

اصولاً‌ تاریخ روم سرشار از دسیسه چینی برای از میان برداشتن مخالفان و چهره های برجسته سیاسی و اجتماعی است که به عنوان نمونه می‌‌توان به کشته شدن ژولیوس سزار بر اساس دسیسه چینی سناتورها و با همدستی بروتوس، پسر خوانده وی اشاره کرد. سلاطین عثمانی، تزارهای روسیه و بسیاری دیگر، دشمنان واقعی یا خیالی خود را از میان برداشته اند . برای نمونه سلطان محمد عثمانی برای حذف رقبای تاج و تخت خویش در ۱۵۹۵ میلادی نوزده تن از برادران خویش را به قتل رساند.

اصطلاح تروریسم در سیاست نخستین بار پس از انقلاب فرانسه عنوان شد. در بررسی انقلاب فرانسه از اکتبر تا دسامبر ۱۹۷۳ را دوره «حکومت ترور» می‌‌خوانند، زیرا در این دوره هزاران تن را با گیوتین گردن زدند . که این امر به خودی خود ایجاد کننده موج عظیمی از ترس و وحشت در جامعه بود.

تروریسم به عنوان استراتژی مقاومت در مقابل دولت مدرن، حدود نیم قرن بعد از انقلاب فرانسه ظهور کرد. در اواخر قرن نوزدهم، تروریسم به یک استراتژی مخالف مبدل شد. انقلابیون روسیه و آنارشیست ها در فرانسه، اسپانیا، ایتالیا و آلمان تروریسم را به عنوان یک مکانیسم مرکزی در اقدام برای سرنگونی حکومت های موجود پایه ریزی کردند. تروریسم در روسیه بر روی قتل گزینشی و رهبران سیاسی کلیدی، متمرکز شد. آنارشیست های روسیه، مفهوم «تبلیغ عملی» را ارائه دادند، که ایده اعمال هولناک، از جمله انداختن ناگهانی بمب به درون یک اجتماع عمومی بود، تا باعث وحشت طبقات حاکم و تحریک توده ها شود. جمهوری خواهان ایرلندی نیز با حملات سازمان یافته در لندن، از تروریسم بهره می‌‌گرفتند . این دوران با ترور آرشیدوک ولیعهد اتریش توسط یک ناسیونالیست صرب، به جنگ جهانی اول منتهی شد. لنین از جمله افرادی بود که از ترور به عنوان یک عمل سیاسی مؤثر نام می‌‌برد . او در کتاب «دولت و انقلاب» پس از بررسی راههای مختلف نابودی دستگاه دولت در نظام سرمایه داری، نتیجه می‌‌گیرد که بهترین شیوه درهم شکستن سلطه دولت های سرمایه داری، استفاده از ابزارهای نظامی و راه های تروریستی می‌‌باشد . بدین منظور او پیشنهاد می‌‌کند که باید یک حزب مخفی از انقلابیون پیشروو حرفه ای تشکیل شود که هدف آن حمله‌ نظامی به پرسنل سیاسی ودستگاه های دولتی باشد.

در دوره بین دوجنگ جهانی، جنبشهای افراطی راستگرا، تاکتیکهای تروریستی را در مبارزات خود برای رسیدن به قدرت اتخاذ کردند. با این وجود، این دوره به کاربرد ترور تمامیت خواه از بالا در آلمان و اتحاد شوروی معروف است .

عارف ایرانی