شب زنده‌داری

نوشته‌اند که عارفی همواره به شب زنده‌داری می‌پرداخت و تا به هنگام سحر، به راز ونیاز با خالق بی‌همتا مشغول بود. شخصی از وی پرسید که تو مردی خداشناس هستی و دلت همواره بیدار است، …

نوشته‌اند که عارفی همواره به شب زنده‌داری می‌پرداخت و تا به هنگام سحر، به راز ونیاز با خالق بی‌همتا مشغول بود. شخصی از وی پرسید که تو مردی خداشناس هستی و دلت همواره بیدار است، پس چرا رنج بی‌خوابی را هم تحمل می‌کنی و جسم خود را رنج می‌دهی؟ عارف گفت: شایسته نیست که هر شب، خداوند بلند مرتبه از آسمان نزد ما بیاید و ما در خواب باشیم.

هنگام شب درهای آسمان باز می‌شود و خداوند به بندگانش ندا می‌دهد که بیایید و آمرزش بخواهید و مرا بخوانید تا خواسته‌های شما را برآورده سازم. با این حال، آیا درست است که من در خواب باشم و از فیض دیدار حق غافل بمانم؟"