عشق به جای خود، مودب باش

روابط سالم و صحیح زوجین زمانی میسّر می شود که زوجین در امر مبادله اطلاعات و احساسات، مسائل خاصی را رعایت کنند.
۱) درک متقابل یکدیگر
شک نیست که زن و شوهر از دو خانواده و در دو فرهنگ …

روابط سالم و صحیح زوجین زمانی میسّر می شود که زوجین در امر مبادله اطلاعات و احساسات، مسائل خاصی را رعایت کنند.

۱) درک متقابل یکدیگر

شک نیست که زن و شوهر از دو خانواده و در دو فرهنگ جداگانه پرورش یافته اند. طرز فکرها، سلیقه ها، طرز تلقّی ها و برداشت ها متفاوتند و ممکن است درباره هر مسئله اختلاف نظر وجود داشته باشد. در اختلاف نظر است که هر یک مدعی اتخاذ شیوه ای می شود و چون با همدیگر کنار نمی آیند، می گویند: همسرم مرا درک نمی کند. این خود موجب پیدایش انفجار در زندگی خانوادگی است. اما اگر دو نفر بکوشند که یکدیگر را بشناسند و از علایق و اندیشه های یکدیگر آگاهی پیدا کنند، مطمئناً به موفقیت هایی دست می یابند.

در راه درک یکدیگر و رسیدن به تفاهم، زوجین باید به این اطمینان برسند که محبوب یکدیگرند و در بینشان پیوندی حقیقی وجود دارد.

این نکته را نباید فراموش کنیم اگر انتظارات افراد از دیگران با مقدورات آنها برابری داشته باشد، آنجا درک کردن وجود دارد. در چنین موقعی، تلاش و کوشش و امید حرکت به وجود خواهد آمد. ولی وقتی انتظارات از حدود مقدورات فرد خارج باشد، درک کردن وجود ندارد و در نتیجه، سردی و یأس و سکوت به وجود خواهد آمد. به جای حرکت بیشتر، سکون و رکود جایگزین خواهد شد زیرا وقتی کسی را درک نکرده باشیم، طرف مقابل دچار رنج و ملال شده، از حرکت و پویایی باز خواهد ایستاد.

۲) تکریم یکدیگر

در زندگی مشترک زوجین، شاید رعایت آداب به صورتی کامل امکان پذیر نباشد، ولی وجود احترام متقابل برای آنها اصلی اساسی است. درگیری ها و اختلافات آشکار هنگامی پدید می آیند که پرده حرمت فیمابین دریده شود و طرفین برای یکدیگر ارزش و احترامی قایل نباشند. مهمترین شیوه برای جلوگیری از بروز درگیری ها در بین زن و شوهر تحکیم روابط و تکریم یکدیگر است. تکریم کردن زن به شوهر و بر عکس، طرفین را دل باخته و اسیر یکدیگر می سازد. آن چنان که هرگز از زندگی با همدیگر احساس سیری و خستگی نمی کنند و سعی دارند همیشه در کنار یکدیگر و دور از همه گونه فریب ها زندگی کنند. حرمت گذاردن به هم یک حُسن است و هر زن و مرد باید در جستجوی نقاط مثبت در زندگی همسر و تکریم او به خاطر آن نقطه مثبت باشد.

بزرگداشت و تکریم به شخصیت، برای همسران، بلکه هر انسانی یک نیاز طبیعی است. در اثر غریزه حبّ ذات که در طبیعت انسان نهاده شده، به ذات خویش علاقه دارد، میل دارد دیگران نیز شخصیت او را بپذیرند و گرامی بدارند.

اگر نیاز طبیعی به تکریم شخصیت هر فرد در خانواده تأمین شد، احساس آرامش می نماید و به نفس خویش اعتماد پیدا می کند. از توانایی های خود استفاده می نماید و با دل گرمی و امید به موفقیت و کسب رضایت سایر اعضای خانواده در مسیر زندگی قدم برمی دارد، به خانواده همسر و دیگر مردم خوش بین می شود و آنان را قدرشناس و قابل اعتماد می داند و از همکاری با افرادی که قدر او را شناخته و شخصیتش را گرامی می دارند، هراسی ندارد.

همسری که مورد تکریم و احترام خانواده قرار گرفته است، به خانواده خود عشق می ورزد و در احترام متقابل همسر خود، از هیچ کوششی دریغ نمی کند.

اگر این نیاز طبیعی در چارچوب روابط سالم همسر تأمین نشود، بلکه بر عکس، همسر مورد تحقیر قرار گیرد و به شخصیتش ضربه وارد شود، خود را ضعیف و ناتوان و همسر خود را قدرناشناس به حساب می آورد. چون از همسر و خانواده احترام ندیده است، نسبت به همسر خود بدبین می شود. در این زمان است که سوءظن ها و بدبینی ها سراسر وجود او را می گیرد و درصدد انتقام جویی برمی آید. از این رو، در احادیث معصومان (علیهم السلام) در مورد کسانی که مورد تحقیر قرار گرفته اند و عزّت نفس آنها مورد خدشه واقع شده، روایات بسیاری وارد شده است.