بزم محبت سلطان خراسان

بزرگ‌ترین و مهربانانه‌ترین سفره افطاری هر روز در حرم مطهر رضوی گسترده می‌شود. در غروب‌های ماه رمضان، روزانه ۱۲ هزار نفر مهمان سفره کرامت امام مهربانی‌ها می‌شوند و جشن بندگی را در حریم باصفای امام رضا (ع) برپا می‌کنند.

بزرگ‌ترین و مهربانانه‌ترین سفره افطاری هر روز در حرم مطهر رضوی گسترده می‌شود. در غروب‌های ماه رمضان، روزانه ۱۲ هزار نفر مهمان سفره کرامت امام مهربانی‌ها می‌شوند و جشن بندگی را در حریم باصفای امام رضا (ع) برپا می‌کنند.

در لحظاتی که خورشید خودش را پشت آن گنبد طلایی پنهان می کند، مهمانان دعوت شده در فضای باز حرم ابتدا نماز جماعت برپا می دارند و سپس سوی خوان آسمانی شتاب می کنند.

صحن هدایت، محل تجمع هزاران مومن روزه داری است که به این ضیافت باشکوه فراخوانده شده اند. هزاران نفری که یکدیگر را نمی شناسند؛ اما عشق و ارادتشان به امام هشتم (ع) همچون نخ تسبیحی آنها را گرد هم آورده است.

هنگامی که این مهمان های متنوع را می بینی ناخودگاه به یاد این شعر مولانا می افتی که «بنازم به بزم محبت که آنجا / گدایی به شاهی مقابل نشیند» در بزم محبتی که سلطان خراسان برای مهمانانش تدارک دیده، تفاوت های ظاهری رنگ می بازد و مقام های دنیوی جایش را به یکرنگی و همدلی می دهد.

کارت دعوت این مهمانان برگه کوچکی است که روی آن تاریخ و محل مراسم افطاری درج شده است. روزانه ۵۰ گروه مختلف از خادمان حرم به مساجد سطح شهر سر می زنند و این برگه ها را به نمازگزاران تقدیم می کنند.

البته خادمان حرم به مکان های عمومی دیگر همچون قطار شهری، مدارس و ادارات هم می روند تا دیگر روزه داران مشتاق نیز از افتخار نشستن بر سر سفره ولی نعمت شان بی نصیب نمانند.

برای برپا شدن این ضیافت حدود هزار نفر از خادمان از آغازین ساعات بامداد به تکاپو می افتند. هر کسی هر کاری از دستش بربیاید انجام می دهد تا این مهمانی هرچه باشکوه تر برگزار شود. گروهی سبزی پاک می کنند و گروهی دیگر برگه های تره و ریحان و پیازچه را داخل ظرف های بسته بندی شده می گذارند. آشپزها زودتر از همه می آیند تا دیگ های پلو و خورش را بار بگذارند.

پس از آن هم سر و کله گروه های دیگر که وظیفه انداختن سفره و چیدن نان و کاسه های سوپ و... را بر عهده دارند، پیدا می شود. برای آماده ساختن یک وعده غذای افطاری، خادمان آشپز حدود ۹۰۰ کیلوگرم گوشت مصرف می کنند.

همچنین ۲۷۰۰ فلاکس چای و ۳۰۰۰بطری آب معدنی برای سیراب کردن روزه داران بر سر سفره ها قرار می گیرد.

هنگامی که با خادمان همصحبت می شوی حرف های عجیبی می شنوی. یکی از این خادمان خانمی است که همیشه برای انجام کارهای خانه اش کارگر می گیرد و خودش هم نمی داند چه نیرویی او را به اینجا کشانده است.

گلدسته های حرم نورشان را می پاشند داخل سفره هایی که به موازات هم پهن شده اند. این سفره های طولانی انگار رودهای جاری هستند که همه شان قرار است به یک اقیانوس سرازیر شوند.

مهمانانی که بر سر سفره نشسته اند قدر لحظه ها را بخوبی می دانند. دوست دارند ثانیه ها کش بیاید و این ضیافت الهی تا حد امکان طولانی تر شود.

احسان رحیم زاده