رامسر و آواز دهل

توجه به مقوله گردشگری در کشور ما که چه از نظر جاذبه های تاریخی و چه از نظر جاذبه های طبیعی در زمره ۱۰ کشور اول جهان قرار دارد، از اهمیت خاصی برخوردار است. درآمد گردشگری به حدی بالا …

توجه به مقوله گردشگری در کشور ما که چه از نظر جاذبه های تاریخی و چه از نظر جاذبه های طبیعی در زمره ۱۰ کشور اول جهان قرار دارد، از اهمیت خاصی برخوردار است. درآمد گردشگری به حدی بالا ست که می تواند جایگزین درآمدهای نفتی شود. در همسایگی ما کشورهایی همچون ترکیه یا دبی، بدون آن که حتی ده درصد از جاذبه های تاریخی و طبیعی ایران را داشته باشند، صدها برابر بیش از ایران از راه جذب گردشگر درآمد دارند اما کشور ما با وجود همه اظهارات مسوولا ن مبنی بر ضرورت توسعه توریسم، هنوز در ابتدای این مسیر قرار دارد.

زمانی که آقای رحیم مشایی در دولت نهم، ریاست سازمان گردشگری را برعهده داشت وعده داده بود آنقدر هتل ۵ ستاره در ایران ساخته شود که کسی نتواند آنها را بشمارد! اما نه تنها تعداد هتل های پنج ستاره درکشور طی ۵ سال اخیر به تعداد انگشتان دست نرسید، بلکه هتل های موجود نیز چندان از وضعیت مطلوبی برخوردار نیست به طوری که برخی کارشناسان اعتقاد دارند که تعداد ستاره های این هتل ها بیهوده است و برخی هتل های ۵ و ۴ ستاره ما درحد هتل های ۳ ستاره بین المللی هم نیستند.

اینها را گفتیم تا به یکی از هتل های زیبا و قدیمی ایران برسیم: هتل رامسر که از سال ۱۳۱۷ ساخته شده و یکی از قدیمی ترین وزیباترین هتل های ایران محسوب می شود.اما متاسفانه آنگونه که شایسته است، به وضعیت آن رسیدگی نشده و پتانسیل های بالقوه آن به خوبی مورد بهره برداری قرار نگرفته است.همگان وقتی از کنار هتل رامسر عبور می کنند تصور می کنند با هتلی زیبا و مدرن- اگر چه قدیمی- مواجه هستند اما مصداق مثل آواز دهل شنیدن از دور خوش است، وقتی وارد آن می شویم درمی یابیم که این هتل قدیمی که زمانی نه چندان دور محل امضای کنوانسیون تالاب های بین المللی موسوم به کنوانسیون رامسر بوده شرایط مناسبی ندارد.

قیمت هر اتاق دو تخته این هتل، در هتل قدیم حدود ۱۷۰ هزار تومان برای هر شب و در هتل جدید، حدود ۱۶۰ هزار تومان برای هر شب است اما اتاقها بسیار کوچک و دلگیر است و مشاهده صحنه فن کوئل شکسته در اتاق یک هتل چهار ستاره، خود، گویای همه چیز است. سیستم آب هتل، پاسخگوی جمعیت آن نیست و به دلیل فشار بالا ی برق در سیستم های کولرهای گازی اسپیلیت، گاه شاهد قطع برق هستیم.

کیفیت غذاها در هر دو رستوران هتل نامناسب است و محل کافی شاپ ولا بی هتل با وجود منظره زیبای رو به دریا، آنقدر گرم است که نمی توان حتی دقیقه ای در آن نشست. در پشت هتل به سمت کوه، امکانات بالقوه فراوانی برای تفریح مسافران وجود دارد اما آنقدر به آنجا کم توجهی شده که علف های سبز آن سوخته، جدول بندی های پیاده روها تخریب شده و بوی فاضلا ب همه جا را گرفته است. هتل رامسر که پتانسیل بالا یی برای جذب گردشگر دارد تنها به دلیل آنکه مدیریت آن دراختیار بخش خصوصی نیست، وضع مطبوعی ندارد و تنها نقطه مثبت آن، برخورد مناسب کارکنان هتل با مسافران است. حال، بگذریم از اینکه شهر رامسر هم به نوبه خود از امکانات مناسبی برای جذب گردشگر برخوردار است اما بی توجهی به آن به حدی است که جدول بندی ها و پیاده روهای زیبای نزدیک هتل، بعد از ۴۰ سال، دست نخورده باقی مانده و به جز مسافت کوتاهی که برای مدتی اصلا ح شد و نیمه کاره ماند، کسی توجهی به آن ندارد. به این موضوع فکر می کنم که اگر رامسر در اختیار مسوولا ن ترکیه یا دبی بود با آن چه می کردند و ما با آن چه می کنیم؟

نویسنده : سعیده میرزایی