سه شنبه, ۱۸ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 7 May, 2024
جایگاه هنرمند
با این پرسش همیشگی آغاز کنیم که: کی و چه گونه جایگاه حقیقی و حقوقی هنرمند را باید پرداخت؟ چه کسی باید این حقوق را پرداخت کند؟ آیا این مشکل تقریبا لاینحل تنها از آنِ ماست یا نه؟ و آیا این مشکل واقعا لاینحل است؟ سخن روی همین پرسش است. اما هنرمند جایگاه خودش را باید بسازد. خود باید تعیین کند. هیچ کسی نمیتواند ارزش آثار او را نشان دهد غیر از این که آثار او با اقبال عمومی روبهرو میشود. این بهترین جایگاهیست که یک هنرمند را به ارزش واقعی خود میرساند. پشتیبانی نهادهای دولتی او را فقط سر پا نگه میدارد.
مشکل ما اساسا روی ادعای ماست و مشکل از همین ادعا آغاز میشود. انتظاری که هنرمند از یافتن جایگاه خود دارد، به دیگری واگذار میشود. یعنی این که، کسی از ارکان حکومتی باید او را کشف کند و دستاش را بالا برده و به جامعهی هنری معرفی کند. این انتظار در واقع از تنبلی ما سرچشمه میگیرد. کاری که هنرمند تولید میکند این نیست که اجرای آن را متولیان فرهنگی به عهده گیرند. کار همان آغاز و پایان انجام یک اثر است: اثر و کار. پرسش اخیر ما که «جایگاه هنرمند ...» به این برمیگردد که گویی هنرمند تنها به اثرش میاندیشد و نه به اجرای آن.
جملهای که از برتراند راسل شنیدهام نشانگر این است که در هر کجای جهان یک نویسنده یا هنرمند برای به شهرت رسیدناش باید ابتدا از کیسه خرج کند. باید مدتی را به سختی جان بکند تا زمانی که اثر او از سوی شنوندگاناش یافته شوند و مقبول افتد. هنرمند یا نویسندهای که به اثرش اطمینان دارد به سختی تلاش میکند تا به جایگاه خودش برساند. پیش از این جایگاه او تنهاست و تنها هزینه میکند. با این روند به نظر میرسد که هنرمند اهمیت و اعتبار خود را از دست میدهد. کسی که میانگارد هنرمند به شنونده نیازی ندارد و کاری به کار درآمدش نیست، ریشهی ابتذال فرهنگیست که نتیجهاش بیهویت ماندن کار هنریست.
در این انگارههای ظاهرا اخلاقی و معنوی (که گریبانگیر کشورهایی هم چون کشور ماست) کسب درآمد فرومایگی هنریست. کسی که اثرش را برای یافتن شنونده یا تماشاگر به اینجا و آن جا میبرد گونهای فرومایگی قلمداد میشود. بحثهای اخلاقی نظیر این، حصاری برای هنرمند کشیده است که او باید بنشیند و کسی یا کسانی او را باید کشف کنند و قدر او بدانند. هنرمندی که تولید میکند باید این پرسش را از خود بکند که، آیا این اثر هم چنان که برای من خوب و پسندیده است برای دیگران و کسانی که من آنها را میپسندم دوست داشتنی و مطلوب خواهد بود؟ در این پرسش هیچ امر نااخلاقی نهفته نیست. هنرمندانی که مشهور شدهاند باید اثر مرا ببینند و نظر آنها برایم مهم خواهد بود. و این هنرمندان هرگز در پی این نخواهند بود که تو نیز از زاویهی من بیافرین. آنها دیدی خوب و واقعبینانه خواهند داشت. اما منِ هنرمند چیزی نو و تا اندازهای دیگرگون در چنته دارم که باید به طریقی به گوش همه برسد. شعری که سرودهام یا فیلم مستندی که تولید کردهام در کتاب خانهی من به هیچ وجه قابل کشف نیست.
رقابت واژهایست نه چندان مقبول برای آثار فرهنگی. شهرت انگیزهای ناپسند قلمداد میشود برای عرضهی آثار هنری. ولی باید با این مفاهیم کنار آمد. همان که بانکداری ما با بهره کنار میآید. کش دادن بحثهای اخلاقی در همهی زمینههای هنری چندان گرهی از کار ما نمیگشاید. در این بحثها گرفتاری ما از دیدگاههای سنتی سرچشمه میگیرد که تاکنون هیچ گرهای از آن نتوانستهایم باز کنیم. نه این که این گره را پشت گوش اندازیم و ندیدهاش بگیریم. بل که، نظرپردازی از این گونه همواره بر کارهای عملی ما پیشی گرفته است. کار نکرده دست به نظرپردازیهای طاقت فرسا و نفسگیر میزنیم و به هیچ نتیجهی منطقی نایل نمیشویم. چرا؟ برای این که نظرپردازیهای ما عموما همان سنت فکری چندین سال پیش است که هیچ رونقی در آن نیفتاده است. همهی نوآوریها را با ابزارهای فکری دیرینه میسنجیم و حتا در واژهی اخلاق هیچ نگاه نویی نیافریدهایم. این که نسبت اخلاق با هنر چیست، ابدا رضایت نمیدهیم که از بحثهای غالب گذشته کوتاه بیاییم.
پس به پرسش پیشین برگردیم. جایگاه هنرمند در گیرودار نظریه پردازیهای ما پشت گوش انداخته میشود. «چه چیز خوب است و پسندیده و چه چیز بد و نااخلاقیست» چنان اندیشهی ما را فرا گرفته است که حوصلهی کار عملی و اجرای آثار هنری را بخار میکند. باید هنرمند فرصتهای عملی خود را همواره مورد آزمون قرار دهد و به تنهایی از عهدهی اجرای آن برآید. فرصت یابی برای ارایهی آثار ابدا کار نااخلاقی نیست. نظرپردازیی که به خفه شدن آثار فرهنگی بینجامد خود نااخلاقیترین امر فرهنگیست. باید سیاست فرهنگی ما بر این بنیاد گردد که «خودت را نشان بده».
خلیل غلامی
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
تعمیر جک پارکینگ
خرید بلیط هواپیما
ایران آمریکا رافائل گروسی اصفهان نیچروان بارزانی محمد اسلامی رهبر انقلاب مجلس شورای اسلامی دولت دولت سیزدهم شورای نگهبان مجلس
هواشناسی تهران قتل شهرداری تهران حجاب دادگاه آموزش و پرورش وزارت بهداشت فضای مجازی شهرداری سلامت پلیس
مالیات خودرو قیمت طلا سایپا قیمت خودرو بازار خودرو قیمت دلار ایران خودرو بانک مرکزی حقوق بازنشستگان مسکن بورس
تلویزیون نمایشگاه کتاب سینما افعی تهران سریال موسیقی سینمای ایران دفاع مقدس تئاتر کتاب صدا و سیما نمایشگاه کتاب تهران
دانشگاه آزاد اسلامی دانش بنیان فضا
رژیم صهیونیستی اسرائیل غزه فلسطین حماس جنگ غزه روسیه رفح چین نوار غزه طوفان الاقصی اوکراین
استقلال فوتبال پرسپولیس ذوب آهن لیگ برتر نساجی لیگ برتر ایران لیگ برتر فوتبال ایران بازی رئال مادرید سپاهان جواد نکونام
هوش مصنوعی سامسونگ ناسا آیفون مایکروسافت اپل گوگل باتری اندروید ماهواره اینوتکس
بیماران خاص مواد غذایی ویتامین رژیم غذایی زیبایی بیمه کاهش وزن دندانپزشکی فشار خون