خودباوری و راه های تحقق نوآوری و شکوفایی

نامگذاری سال ها چیز عجیبی نبوده و مراکز معتبر جهانی نیز به این ا مر اعتقاد داشته و دارند و تاکنون در این مسیر گام های موثر و مفیدی برداشته اند تا به اهداف از پیش تعیین شده نایل آیند

رهبر معظم انقلاب اسلامی طی سنت ۱۳ سال گذشته - سابقه این موضوع به سال ۷۳ باز می‌گردد - در پیامی به مناسبت آغاز سال ۱۳۸۷، امسال را سال “نوآوری و شکوفایی” نامیدند و تصریح کردند: “امسال باید فضای نوآوری، کشور را فرا بگیرد و همه مسئولان خود را موظف بدانند با بهره‌گیری از امکانات مادی و معنوی، کارهای نو و ابتکاری و راه‌های میانبر را در سایه مدیریت صحیح، تدبیر درست و حکمت در فعالیت کشور وارد کنند تا کام مردم از ثمره این تلاش‌ها شیرین شود.”

نگارنده باتوجه به اهتمام جدی رهبر فرزانه انقلاب اسلامی در نامگذاری سال‌ها، مطالب کوتاه و مختصری را در زمینه نامگذاری امسال مطرح می‌نماید و امیدوار است توشه و نصیبی عاید خوانندگان محترم شود؛

۱) نامگذاری سال‌ها در جهان، امر بی‌سابقه‌ای نمی‌باشد به عنوان مثال مجمع عمومی سازمان‌ ملل برای هر سال نامی را بر می‌گزیند و این مهم از سال ۱۹۷۵ به صورت یک رویه انتخاب و تاکنون نیز ادامه داشته است. سال کودک، سال زنان، سال حقوق بشر، سال گفتگوی تمدن‌ها و ... از جمله این نامگذاری‌ها به شمار می‌آید. به تعبیر یکی از همکاران مطبوعاتی، گاهی اوقات سازمان ملل پیشاپیش نیز به نامگذاری اقدام می‌کند. مثل زمانی که این سازمان براساس پیشنهاد یونسکو در سال ۲۰۰۵، در اواخر سال ۲۰۰۷، سال ۲۰۰۹ را “سال نجوم” نامیده و اهداف و برنامه‌هایی را نیز به همین مناسبت پیش‌بینی کرده و تدارک دیده است.

بنابراین نامگذاری سال‌ها چیز عجیبی نبوده و مراکز معتبر جهانی نیز به این ا مر اعتقاد داشته و دارند و تاکنون در این مسیر گام‌های موثر و مفیدی برداشته‌اند تا به اهداف از پیش تعیین شده نایل آیند.

۲) نوآوری و تحول یکی از مولفه‌های قدرت در قرن بیست و یکم محسوب می‌شود و در جهان پرشتاب امروز و کاروان بشری هر مردمی و هر ملتی که در مسیر حرکت خود نوآوری و تحول داشته است قادر بوده به درجه‌ای از رشد و شکوفایی برسد. نباید تردید نمود که نوآوری مقدمه و شرط لازم برای شکوفایی است و با نگاه تیزبین به تمدن‌های بشری چه در گذشته و چه درحال، در می‌یابیم که ریشه‌های تمدن‌ها بر پایه نوآوری شکل گرفته است و اگر امروزه علم و تکنولوژی و دانش روز مولفه قدرت قرار می‌گیرد به خاطر بدایع و پیچیدگی هایی است که در نوآوری‌، خود را نشان می‌دهد.

۳) رهبری معظم انقلاب به درستی به موضوع مهم و استراتژیک شکوفایی توجه کرده و آن را هدف هم‌ارز نوآوری در سال ۸۷ قلمداد نموده‌اند.

پیام نوروزی ۸۷ حضرت آیت‌الله خامنه‌ای عمیقا قابل درک است و به این نکته اساسی که شکوفایی محصول پیاده شدن صحیح یک فرایند است و نمی‌توان با دستور و فرمان، حصول شکوفایی را خواستار شد توجه داشته‌اند. و این بدان معنی است که نمی‌توان با دستور و فرمان، کشور را به شکوفایی رهنمون ساخت بلکه اگر فرایند‌های تمهید شده، دقیق، هوشمندانه و کارشناسی شده باشند و به درستی از سوی مجریان صالح اجرا شوند می‌توان انتظار پدید آوردن شکوفایی را داشت.

۴) هر ملتی که می‌خواهد در عرصه نوآوری و شکوفایی وارد شود و وظیفه خود را به عنوان بخشی از جامعه بشری انجام دهد و را‌ه‌های بهره‌مندی خود را از زندگی مطلوب‌تر فراهم کند، چاره‌ا ی جز تلاش و تولید اندیشه و فکر ندارد.

برای اینکه جامعه‌ای بتواند به مرحله شکوفایی و نوآوری برسد به یک سلسله مقدمات اجتماعی، فرهنگی، سیاسی، علمی و اقتصادی نیازمند است و اگر این مقدمات تدارک دیده نشده باشد به راحتی نمی‌توان به یک نوآوری دست یافت و یا به شکوفایی رسید.

۵) اگر به عمق سخنان حکیم فرزانه انقلاب دقیق شویم، پیام عمده آن، این است که کشور باید پیشرفت داشته و این پیشرفت باید ناظر به حرکت علمی، اقتصادی و فرهنگی سایر کشورها باشد. دولت‌ها و ملت‌های دیگر ساکن و بی‌حرکت نمانده‌اند. مردم دنیا در حال پیشرفت هستند. اگر قرار است ایران به قدرت برتر منطقه تبدیل شده و یکی از کشورهای پیشرفته و مقتدر دنیا شود، باید شتاب این حرکت را بیشتر نمود تا مسیر و پیشرفت برای جامعه ما کوتاه‌تر گردد. و صد البته مردم ما پیشرفتی را طلب می‌نمایند که با عدالت همراه باشد، زیرا ایده مکتب گرانقدر اسلام پیشرفت همه جانبه در عین تحقق روزافزون عدالت است.

نگارنده اعتقاد راسخ دارد که پیشرفت بدون عدالت، فاصله طبقاتی را افزایش می‌دهد و عدالت بدون پیشرفت،‌ توزیع فقر است. بنابراین نظام دینی مبتنی بر مکتب اسلام، همیشه در پی پیشرفت و عدالت بوده و هیچ‌گاه له شدن فقرا زیر چرخ توسعه را تجویز و تائید ننموده است.

بار دیگر نگارنده تاکید می‌نماید که کشور راهی جز پیشرفت همراه با عدالت ندارد و حرکت در این مسیر در درجه اول نیازمند اعتماد به نفس ملی و نوآوری در مدیریت کلان کشور است. باید برای تمام استعدادها و ظرفیت‌های موجود، امکان مساوی و برابر فراهم کرد تا با پشتیبانی ملت کارهایی که طی سال‌های گذشته در این کشور صورت گرفته به شکوفایی برسد.

۶) مسئولین، موتور حرکت بحث شکوفایی و نوآوری در کشور هستند. حرکت در این مسیر باید با مسئولین شروع شود،‌ مسئولین بویژه قوه مجریه باید در سایه برنامه‌ریزی و سیاستگذاری در جهت هماهنگی بخش‌های مختلف تلاش کنند.

با عنایت به توضیح چند سطر فوق تحقق نوآوری و شکوفایی در سال جدید بهره‌گیری دولت از همه ظرفیت‌های خود و بخش خصوصی بدون تنگ‌نظری، ضروری است. راقم این سطور سفارش می‌نماید در این مسیر باید تنگ‌نظری‌ها و احتیاط‌های غیر لازم کنار گذاشته شود و با گشاده‌رویی و استقبال از همه توانمندی‌ها، راه شکوفایی گشوده گردد. به صراحت به مردم عزیزمان می‌گوییم با داشتن نیروی انسانی جوانی که داریم، در سایه مبانی انقلاب اسلامی می‌توانیم به مدارج شکوفایی و نوآوری نایل شده و در این زمینه به خودباوری برسیم، چنانچه در طول سه دهه از عمر انقلاب اسلامی این موضوع را بارها به اثبات رسانده‌ایم و اکنون در آغاز دهه چهارم از عمر انقلاب اسلامی، که فضای کشور را فضای نوآوری و شکوفایی فرا گرفته است؛ همه مسئولان موظف هستند تا با بهره‌گیری از امکانات مادی و معنوی کارهای نو و ابتکاری و را‌‌ه‌های میان‌بر را در سایه مدیریت صحیح، تدبیر درست و حکمت در فعالیت کشور وارد کنند تا کام مردم از ثمره این تلاش‌ها شیرین شود.

۷) سال ۸۷ با قدری تسامح، سال پایانی دولت نهم است. سال آینده سال انتخابات دوره دهم ریاست جمهوری است، باید دولت نهم در سال ۸۷ نتیجه اقدامات، تلاش‌ها و تدبیرهایش را به ظهور برساند. سال ۸۷، سال آغاز به کار مجلس هشتم نیز هست، مجلسی که باید برنامه پنجساله پنجم کشور را از تصویب بگذراند و برای تحقق چشم‌انداز بیست ساله و اجرای هرچه بهتر اصل ۴۴، اقدامات درخوری را انجام دهد. ضمن آنکه دولت دهم نیز در زمان مجلس هشتم حیات می‌یابد.

و مقدمات آن در سال ۸۷ رقم خواهد خورد. از این منظر سال ۸۷ برای مجلس شورای اسلامی، سال “شکوفایی” است.

در خاتمه اظهار امیدواری می‌شود؛

همه مسئولان در هر پست و منصبی که هستند باید در سال‌جاری تلاش نمایند دستگاه تحت مدیریتشان به نوآوری و شکوفایی بیشتری دست پیدا کند. تا کشور عزیزمان در عرصه‌های بین‌‌المللی به پیشرفت‌های بیشتری دست یابد.

باید بدانیم که زمان، محدود است و خلاقیت و ابتکار نباید در جلسات و تصمیم‌گیری‌ها “تلف” شود و افرادی بخواهند با راه‌اندازی ستاد و تشکیلاتی “وقت” و “زمان” را هدر دهند بنابراین توجه جدی به “زمان” و “وقت”، خود یک نوآوری است و باید از وقت‌کشی پرهیز گردد.

اسدالله افشار