دنیای سایبر؛ درهم تنیدگی مجازی و واقعی

واژه سایبر به آرامی‌ در حال فراگیر شدن است. بسیاری معتقدند که مرز واقعیت و مجاز کم‌رنگ شده است و ممکن است در حال از بین رفتن باشد.
روزگاری "‌چانگ تزو" از رهبران "ذن" خواب می‌بیند …

واژه سایبر به آرامی‌ در حال فراگیر شدن است. بسیاری معتقدند که مرز واقعیت و مجاز کم‌رنگ شده است و ممکن است در حال از بین رفتن باشد.

روزگاری "‌چانگ تزو" از رهبران "ذن" خواب می‌بیند که پروانه شده است. صبحگاهان به این می‌اندیشد که آیا من مردی هستم که خواب دیدم پروانه شده‌ام یا پروانه‌یی هستم که خواب می‌بیند یک مرد شده است‌. این اوج بی مرزی دنیای واقعیت و مجاز است.

دنیای سایبر هم همان در هم تنیدگی خواب و بیداری و مجاز و واقعیت را دارد. رویا و مجاز بر خلاف بیداری و واقعیت از قوانین مربوط به زمان، مکان و مسافت پیروی نمی‌کند.

فضای سایبری، شهروند سایبری، فرهنگ سایبری، تجارت سایبری، حمله سایبری و... هم در زمره واژگان نام آشنا برای هردست اندرکار حوزه ارتباطات است.

تولید کنندگان پیام با بهره‌گیری از فضای سایبر با تک تک مخاطبان به صورت دو سویه ارتباط برقرار می‌کنند. کانون اصلی در این پیام رسانی تعاملی توجه به محتوا ست.

فضای سایبر البته فقط "‌وب "‌ را در بر نمی‌گیرد. تلویزیون‌های ماهواره‌یی دیجیتالی، بازی‌های رایانه‌یی، چت‌روم‌ها، شبکه‌های اجتماعی و... را هم می‌توان در این حوزه قلمداد کرد.

تصویرسازی برجسته ترین کارکرد فرستنده پیام در فضای سایبر است. مدل لوزی که مبتنی بر چهار پارامتر واقعیت REALITY، قدرت POWER، هویت جهانی IDENTITY و فراواقعیت HYPER REALITY است، شاید بهترین تببین کننده کارکرد رسانه‌های سایبری در قرن بیست و یکم باشد.

همه رخدادها در بستر مبتنی بر واقعیت شکل می‌گیرند، اما در فرایندی متشکل از قدرت و هویت جهانی به گونه‌یی بازآفرینی می‌شوند که ثمره آن فرا واقعیت خواهد بود.

تحولات پس از انتخابات ریاست جمهوری ایران در فضای سایبر به نظر می‌رسد در قالب مدل لوزی "RIPH" قابل تحلیل باشد.