پای صحبت های پیرمرد دوست داشتنی

ماندلا که سال ۱۹۶۴ و در دادگاه عالی پره توریا از خود و اعتقاداتش دفاع می کرد, گفت «در طول زندگی ام, خود را وقف مبارزه مردم آفریقا کرده ام من علیه سلطه طلبی سفیدها و سیاه ها جنگیده ام من به جامعه آرمانی آزاد و دموکراتیک که در آن همگان در سازگاری و با فرصت های مساوی زندگی کنند, عشق ورزیده ام این آرمانی است که من به امید دستیابی به آن زندگی کرده ام اما اگر لازم باشد, آرمانی است که حاضرم در راه آن بمیرم »

ماندلا که سال ۱۹۶۴ و در دادگاه عالی پره‌توریا از خود و اعتقاداتش دفاع می‌کرد، گفت: «در طول زندگی‌ام، خود را وقف مبارزه‌ مردم آفریقا کرده‌ام. من علیه سلطه‌‌طلبی سفیدها و سیاه‌ها جنگیده‌ام. من به جامعه آرمانی آزاد و دموکراتیک که در آن همگان در سازگاری و با فرصت‌های مساوی زندگی کنند، عشق ورزیده‌ام. این آرمانی است که من به امید دستیابی به آن زندگی کرده‌ام. اما اگر لازم باشد، آرمانی است که حاضرم در راه آن بمیرم.»

وقتی سال ۱۹۹۰ از زندان آزاد شد در سخنانی گفت: توسل ما به مبارزه مسلحانه از دهه ۱۹۶۰ و با تشکیل یک گروه نظامی شکل گرفت، یک اقدام صرفا دفاعی در برابر خشونت آپارتاید بود. عوامل الزام‌آور مبارزه مسلحانه امروز هم وجود دارند. ما گزینه‌ای نداریم جز این‌ که ادامه دهیم. ما ابراز امیدواری می‌کنیم که شرایط منجر به حل و فصل مسالمت‌آمیز مسائل هر چه زودتر ایجاد شود تا احتمالا دیگر نیازی به مبارزه مسلحانه نباشد.

سال ۱۹۹۰ در سخنانی پرشور در سوتو گفت: من با قاطعیت کامل از شما می‌خواهم که با در نظر گرفتن شأن و منزلت انسان و با سازماندهی و نظم کامل ـ آنچنان‌که شایسته مبارزات عادلانه ما برای کسب آزادی است ـ به مبارزه خود ادامه دهید. بگذارید با دوراندیشی سیاسی و برداشتن گام‌های شجاعانه، خشونت‌های لجام گسیخته را پایان دهیم. نیروهای امنیتی دولت حاکم را باید تحت‌فشار قرار داد تا در مبارزات سیاسی دخالت نکنند و تبهکارانی را که به اقدامات خشونت‌آمیز متوسل می‌شوند، بازداشت کنند.

من در عین حال، نگرانی خود را از اقدامات خشونت‌آمیز بخش‌های معینی از نیروهای پلیس علیه راهپیمایی‌ها و تظاهرات صلح‌آمیز توده‌های مردم، اعلام می‌کنم. ما این اقدامات را محکوم می‌کنیم. من وضع بی‌نهایت دشوار پلیس را در تبعیت از قوانین رژیم آپارتاید درک می‌کنم و می‌دانم که این وضع باعث شده است تا بسیاری از نیروهای شریف پلیس، نتوانند نقش خود را به عنوان خدمتگزار خلق ایفا کنند. شما در چشم بسیاری از مردم ما ابزاری در خدمت سرکوب و بی‌عدالتی رژیم آپارتاید هستید. ما از نیروهای نظامی می‌خواهیم که با گسستن از رژیم آپارتاید، به منافع مردم خدمت کنند. خلق ما به مسکن مناسب نیازمند است نه به حلبی‌آبادهایی که امروز در سوتو شاهد آن هستیم. کارگران به دستمزدی متناسب با هزینه‌های زندگی جامعه خود نیاز دارند. آنها حق دارند، تا براساس اراده خود، تشکل‌های صنفی خود را به‌وجود آورند. آنها حق دارند تا در تصمیم‌های سیاسی که زندگی آنها را رقم می‌زند، مشارکت کنند.

تاریخ نشان داده است که آپارتاید به مهم‌ترین مانع در رشد اقتصادی ما تبدیل شده است. ما از کارفرمایان می‌خواهیم تا حقوق اساسی کارگران کشور ما را به رسمیت بشناسند. ما به سوی آینده‌ای گام برمی‌داریم که براساس شالوده‌ای نیرومند از احترام به یکدیگر از طریق گفت‌وگوهای راستین و حقیقی، شکل می‌گیرد. در راه برپایی آفریقای جنوبی دموکراتیک و غیرنژادی، موانعی وجود دارد که باید برطرف شوند.

نخستین وظیفه ما، اتحاد تمام خلق‌های آفریقای جنوبی در طول و عرض کشور است. تک‌تک شما و تمام خلق آفریقای جنوبی باید مانع آن شوند که دشمنان آزادی و صلح بار دیگر ما را به جهنم سیاه آپارتاید بازگردانند. تنها با یک مبارزه متشکل توده‌ای است که می‌توان پیروزی خلق را قطعی کرد.

یک بار دیگر نیز سال ۱۹۹۳ به دنبال ترور یکی از رهبران بلندپایه حزب کنگره گفت: «امروز روی سخن من از اعماق وجود با تک‌تک مردم آفریقا جنوبی(سیاه و سفید) است. یک مرد سفیدپوست پر از تعصب و نفرت به کشور ما آمده و اقدام آنچنان کثیفی را انجام داده که تمام کشور در آستانه‌ یک فاجعه قرار گرفته است. ترور بی‌رحمانه کریس‌ هانی، امواج تکان‌دهنده‌ا‌ی را در سرتاسر کشور و جهان فرستاده است. اکنون زمان آن است که تمام مردم آفریقای جنوبی همگی در برابر هر کسی که قصد نابود کردن آنچه که هانی به خاطرش کشته شد را دارد، (یعنی آزادی همه ما) بایستند.