آوا و نوا!

همه به نوعی به موسیقی گوش می دهند، یا موسیقی را دوست دارند. ولی هر کسی به یک سبکی علاقه دارد. اصلا موسیقی دلنواز و یک جورایی آرام بخش است. ایرانیان از قرن ها پیش موسیقی را می شناختند …

همه به نوعی به موسیقی گوش می دهند، یا موسیقی را دوست دارند. ولی هر کسی به یک سبکی علاقه دارد. اصلا موسیقی دلنواز و یک جورایی آرام بخش است. ایرانیان از قرن ها پیش موسیقی را می شناختند و به آن علاقه داشتند که آن را از نقش و نگارگری هایی که از دوران باستان، به جا مانده است می توان فهمید مثل بنای کاخ چهل ستون و اتاق موسیقی کاخ عالی قاپو و ...اما ما که آن قدر علاقه وافری به شنیدن آهنگ های مختلف داریم و به نوعی این علاقه با وجودمان آمیخته است بد نیست به ۲ نوع سبک موسیقی اشاره کنیم.

موسیقی ملی

مجموعه ای از آهنگ هایی که در طول قرن ها در این سرزمین به وجود آمده است و پابه پای زندگی مردم ایران متحول شده و بازتابی از ویژگی های اخلاقی و حوادث تاریخی و سیاسی کشور است.

موسیقی اصیل یا ملی همان آواها و نواهای محلی ایران و نغمه های سنتی است که از نظر نوع آهنگ بسیار غنی و پرمایه است و از این نظر یکی از زیباترین نوع موسیقی دنیاست. البته این موسیقی هویت هر کشور را نشان می دهد که سینه به سینه و نسل به نسل به دیگران منتقل شده است!

موسیقی اصیل که امروز می شنوید، باقی مانده همان تقسیم بندی دوازده گانه قدیم است که امروز تنها جزئی از آن به دست ما رسیده است. از مشهورترین استادان موسیقی مقامی می توان به آقا حسین قلی و میرزا عبدا... درویش خان و صبا اشاره کرد.

موسیقی کلاسیک

موسیقی کلاسیک ایران شاخه ای از موسیقی کلاسیک دنیاست اولین آشنایی موسیقی دانان ایران با موسیقی کلاسیک اروپا در سال ۱۲۳۵ اتفاق افتاد. در این سال ۲ کارشناس موسیقی نظام از فرانسه به ایران آمدند و یک دسته موزیک نظامی به شیوه فرانسوی در ایران به وجود آوردند.

بعد از مدتی یکی از آن ها که نامش موحد بود به عنوان رئیس متریک به استخدام دولت ایران درآمد که بعد رشته موزیک را در مدرسه دارالفنون تاسیس کرد.از مشهورترین استادان این سبک موسیقی، هوشنگ استوار، احمد پژمان و فریدون ناصر بودند.خلاصه این که دنیای موسیقی سر و ته ندارد، وقتی واردش شدی مواظب باش که بی راهه نروی!