وقت تلف کردن ممنوع!

● چه سرگرمی‌هایی وقت آدم را می‌کُشد؟
وقت طلاست. این را همه بزرگان هم گفته‌اند. وقتی هم که برود دیگر آبی است که به جوی رفته است و برگشتی ندارد. باید وقت را چند قسمت کرد و در هر قسمتش …

چه سرگرمی‌هایی وقت آدم را می‌کُشد؟

وقت طلاست. این را همه بزرگان هم گفته‌اند. وقتی هم که برود دیگر آبی است که به جوی رفته است و برگشتی ندارد. باید وقت را چند قسمت کرد و در هر قسمتش کاری را با برنامه‌ریزی انجام داد. وقتی هم باید گذاشت برای تفریح. برای سرگرمی. با خانواده گردشی رفت. سینمایی رفت. تا از مشغله های روزمره کمی آسایش داشت و به قولی آب و هوایی عوض کرد. ولی اگر همین وقت تفریح هم برای آدم زهر شود و به جای آن که آدم را بشاش و سرزنده کند، جز کسالت و وقت تلف کردن چیزی نداشته باشد که ضرر اندر ضرر اندر ضرر است. پس بعضی تفریحات را باید دورشان خط کشید و برای خود ممنوعشان کرد.

تفریحاتی که باید دورشان را قلم کشید:

قمار ممنوع! یک بار بازی می‌کنی سر پول و می‌بری. حریص‌تر می‌شوی. دوباره با پول بیشتری بازی می‌کنی و می‌بری. باز حریص‌تر می‌شوی. پول بیشتری می‌گذاری. می‌بازی. برای جبران پول از دست رفته دوباره قمار می‌کنی. دوباره یا می‌بری یا می‌بازی. یا حریص‌تر می‌شوی یا می‌خواهی جبران مافات کنی. آخرش چه می‌شود؟ وقتت می‌رود، پولت حیف می‌شود، اعصابت به هم می‌ریزد و هیچ چیزی برای خودت نمی‌ماند. اگر هم ببری، بدان که یک روزی سنگین خواهی باخت. حال خود دانی.

شکار تفریحی ممنوع! یک زمانی شکار می‌کردند تا شکم خودشان و زن و بچه‌شان را سیر کنند. شکار هم که می‌کردند برای خودشان قاعده‌ای داشتند که بیشتر از احتیاجشان شکار نکنند. حالا در این دوره و زمانه دیگر شکار کردن به چه کاری می‌آید جز خوشگذرانی و تفریح. حفظ و حراست از محیط زیست و حیاط وحش هم که دیگر برود دم کوزه آبش را بخورد!

کفتر بازی ممنوع! پرنده‌ای را به ضرب و زور تیرکمان و تله بگیری و دم و بالش را بچینی تا نتواند بپرد. بعد کلی آب و دونش بدهی تا به تو اخت شود و به قولی جَلد شود. حالا بفرستیش هوا تا دوباره برگردد پیش خودت. کلی هم وقتت را بگذاری پایش و اوقاتت را بالای پشت بام بگذرانی. شاید گاه‌گاهی هم دختر همسایه بغلی را هم دید زدی. خدا را چه دیدی هم فال است و هم تماشا. مگر کار و زندگی نداری که اینطور وقتت را پر می‌کنی؟

عیاشی ممنوع! نشسته‌ای با عده‌ای از دوستانت و می‌گویید و می‌شنوید و می‌خندید و صفا می‌کنید. ناگهان ساعتت را نگاه می‌کنی، می‌بینی ای داد بی داد، شش، هفت ساعت گذشته و تو هیچ کار مفیدی نکرده‌ای جز اینکه با دوستانت گفته‌ای و خندیده-ای. احساس پوچی می‌کنی. احساس می‌کنی که وقتت تلف شده است. تقصیر فقط خودت هم نبوده. رفیق ناباب تو را هم از کار و زندگی انداخته است.

موسیقی ناجور ممنوع! موسیقی‌ای که آدم را از خود بی خود کند و یا محتوای بدی داشته باشد که گوش دادنش بیشتر از آن که برای آدم نفعی داشته باشد، ضرر داشته باشد را نباید گوش کرد. مثل همین موسیقی‌های «ایشتین ایبسی» که در ماشین‌ها می‌گذارند و شاید هم همراهشان جرکات موزونی هم بکنند. یا از همان آهنگ‌هایی که مدام قربان صدقه چشم و ابروی معشوقه‌ها می‌روند. خلاصه موسیقی ناجور ممنوع!