تاثیر شکل نیتروژن بر میزان ساکارز در دو لاین چغندرقند حساس و متحمل به شوری, در شرایط استفاده از آب شور

چغندر قند, گیاهی است که پس از جوانه زنی و استقرار در خاک, قادر است شوری نسبتاً زیاد را تحمل کند از آنجا که پاسخ گیاهان به دو شکل مختلف نیتروژن نیتراتی و آمونیومی متفاوت بوده و این پاسخ ممکن است در شرایط محیط کشت شور و غیر شور متفاوت باشد

چغندر قند، گیاهی است که پس از جوانه زنی و استقرار در خاک، قادر است شوری نسبتاً زیاد را تحمل کند. از آنجا که پاسخ گیاهان به دو شکل مختلف نیتروژن نیتراتی و آمونیومی متفاوت بوده و این پاسخ ممکن است در شرایط محیط کشت شور و غیر شور متفاوت باشد، لذا با توجه به لزوم مصرف مناسب ترین شکل نیتروژن برای دستیابی به حداکثر مقدار ساکارز، آزمایشی با استفاده از دو لاین چغندرقند در کشت گلدانی انجام شد. با کشت بذر دو لاین چغندرقند حساس به شوری (لاین ۱۹۶-۲۲۹۳۹)، و متحمل شوری (لاین Mst x p.۲۹- ۷۲۳۳)، معلوم گردید که شکل نیتروژن نیتراتی در مقایسه با نیتروژن آمونیومی، باعث افزایش رشد و عملکرد ریشه و بخش هوایی گیاه می شود.

همچنین نتایج نشان داد که به ‌طور کلی در هر دو لاین گیاه چغندرقند حساس به شوری و متحمل شوری، تنش شوری باعث افزایش میزان پرولین بافت برگ می شود و میزان تجمع پرولین در لاین متحمل شوری بیشتر از لاین حساس به شوری است . بعلاوه تجمع پرولین ناشی از تنش شوری، در تیمار نیتروژن آمونیومی شدیدتر است. نتایج حاصل از تجزیه شیمیایی ریشه نشان داد که از لحاظ درصد ساکارز، قند قابل استحصال و قند ملاس ریشه، اختلاف معنی داری بین مصرف دو شکل نیتروژن وجود ندارد. بعلاوه، میزان ناخالصیهای ریشه در شرایط مصرف نیتروژن نیتراتی در مقایسه با نیتروژن آمونیومی بیشتر است و شوری نیز باعث افزایش میزان آن گردید.

عنوان	فایل
تاثیر شکل نیتروژن بر میزان ساکارز در دو لاین چغندرقند حساس و متحمل به شوری، در شرایط استفاده از آب شور	application/pdf tasire shekle nitrojen.pdf 182 KB	دانلود

مجتبی یزدانی

صادق فرهی آشتیانی