سفر به نقاشی های طبیعی ایران

با هر روش معقولی که بتوان گردشگر جذب کرد, یعنی توانسته ایم جاذبه سازی کنیم یکی از این روش های معقول هم رنگ آمیزی است

با هر روش معقولی که بتوان گردشگر جذب کرد، یعنی توانسته‌ایم جاذبه‌سازی کنیم. یکی از این روش‌های معقول هم رنگ‌آمیزی است. بسیار شهرهایی در جهان هستند که شهرتشان تنها به واسطه رنگی بودنشان است و بسیاری از همین شهرها از رنگ طبیعی آن جغرافیا استفاده‌ای نکرده‌اند و خودشان دست به کار شده‌اند و به شهرهایشان رنگ ریخته‌اند. در صورتی که شهرها و مناطقی در ایران وجود دارند که می‌توان به واسطه رنگ‌آمیزی طبیعی‌شان جذب گردشگر کرد. نمونه‌اش خاک رنگین خطه جنوب بویژه هرمزگان و قشم یا روستای ابیانه است که به نام روستای سرخ ایران ـ به واسطه خاک قرمز رنگش ـ شهرت دارد یا حتی یزد. دومین شهر قدیمی جهان که سراسر زرد است، اگر ساختمان‌های بد قواره و بلند ـ ولی اندکش ـ بگذارند که به این رنگ بشناسیمش.

● جزیره‌ای با کوه‌های خوردنی

‌چند سالی می‌شود در سواحل جزیره هرمز فرش خاکی عظیمی از سوی اهالی و مردم بومی و البته دوستداران این کار گسترده می‌شود. فرشی که چهره‌ای رنگین بر این کرانه خلیج فارس می‌دهد و آنقدر چشمنواز است که چند روزی تصویرش مهمان صفحات روزنامه‌ها و دیگر رسانه‌ها باشد و بسیاری برای دیدنش چمدان را ببندند و راهی این منطقه شوند. خاک رنگین این منطقه آنقدر اعجاب‌انگیز است که فرش گسترده شده هیچ تفاوتی با فرش‌های بافت ایران نداشته باشد.

اما شگفتی این جزیره به رنگین بودن خاکش محدود نمی‌شود. در مسیر دریایی قشم به جزیره هرمز کوه‌هایی به رنگ زرد، سفید و قرمز هم دیده می‌شود. در میان این کوه‌ها، کوه قرمز رنگی وجود دارد که خاکش خوراکی است و مردم محلی از خاک سرخ آن به عنوان ادویه در طبخ ماهی، نان و تهیه سس استفاده می‌کنند.

مردم محلی نام این کوه را گلک گذاشته‌اند و خاک سرخ آن را مانند نمک در تهیه انواع غذاها مصرف می‌کنند. این کوه با ارتفاع تقریبی ۲۰۰ متر در جنوب جزیره هرمز قرار گرفته و از خاک آن در صنایع سرامیک‌سازی و رنگ‌سازی و مواد آرایشی نیز استفاده می‌شود، اما اگر برای شما هم پیش آمد که بر فراز این جزیره رویایی بودید حتما نگاهی از پنجره هواپیما به این منطقه بیندازید؛ چراکه انگار به بومی از نقاشی می‌نگرید.

● روستایی به رنگ آتش

روستای رنگین ابیانه آنقدر مشهور شده‌ که گفتن از آن تکرار مکررات است. این روستا هم به واسطه خاک سرخ رنگ و البته پوشش جذاب و رنگین مردمانش به روستای رنگی ایران شهره شده است. وجود کوه‌های سرخ رنگ اطراف این روستا دلیلی بوده تا مردم بومی از همین مصالح در خانه‌سازی‌شان استفاده کنند و به همین واسطه کل روستا به رنگ سرخ درآمده است.

● سپیدترین شهر ایران

ورزنه اما جایی است در انتهای شرقی اصفهان، آخرین آبادی قبل از تالاب گاو خونی. ورزنه شهری است کهن، شهر پنبه، شهر ماسه‌های شنی و شهر چادر سفیدها، شهر کویر و آفتاب، شهری که به آن عنوان سپیدترین شهر ایران داده‌اند.

تنها پوشش زنان ورزنه چادری است سفید و یکدست، نه خطی، نه گل و بته‌ای و نه هیچ رنگی. ‌هیچ کس دقیقا نمی‌داند و در هیچ سند و منبعی هم نوشته نشده که از چه زمانی و چرا ورزنه چادر سفید شد. حتی تاریخ‌نویسان و مردم‌شناسان و اسطوره‌دانان هم بدرستی نمی‌دانند؛ چرا در پهنه ایران زمین تنها شهر ورزنه است که زنانش از گذشته‌ای نامعلوم چادر سفید بر سر می‌کرده‌اند، همین است که این شهر را شهر سپید ایران می‌نامند.

● بوم نقاشی ایتالیا

مانارولا در شمال ایتالیا شاید به قدمت کلیسایش بنازد یا ساحل صخره‌ای بی‌نظیرش یا حتی پیاده‌روهایی که به پیاده‌روی عاشقان معروف شده، اما گردشگران جهان تنها انگیزه‌شان از سفر به این شهر رنگین بودن آن است. خانه‌های این شهر هر کدام به یک رنگ است تا این شهر از دور شبیه بوم نقاشی باشد.

● آفریقا به رنگ لاجورد

شِفشاوون شهری در شمال مراکش است که میان کوه‌های ریف قرار گرفته است. شفشاوون به شهر لاجوردی معروف است، چراکه تمام دیوارها و ساختمان‌هایش به رنگ لاجوردی هستند. این شهر کوچک به سبب بافت سنتی و زندگی ساده مردمانش به یکی از شهرهای توریستی مراکش تبدیل شده است. شفشاوون ‌هنگام طلوع خورشید یکی از زیباترین چشم‌اندازهای جهان را دارد.

آذر کمانی