امور ملی فدای امور محلی

رئیس جمهور و هیات وزیران با سفر به استان سمنان سی امین و اولین دور از این سفرها را به اتمام می رسانند اعضای دولت حدود ۲ سال در اقدامی به ظاهر تازه و بی بدیل هر ۲ هفته یك بار به استان ها و شهرها و بخش های مختلف یك استان سفر كردند تا با مردم از نزدیك دیدار و گفت وگو كنند

رئیس‌جمهور و هیات وزیران با سفر به استان سمنان سی‌امین و اولین دور از این سفرها را به اتمام می‌رسانند. اعضای دولت حدود ۲ سال در اقدامی به ظاهر تازه و بی‌بدیل هر ۲ هفته یك بار به استان‌ها و شهرها و بخش‌های مختلف یك استان سفر كردند تا با مردم از نزدیك دیدار و گفت‌وگو كنند. این سفرها از دریچه‌های مختلف قابل بررسی است.

۱) حضور دولت در اقصی نقاط كشور امری مفید، خوب و مورد تایید است.

با این اقدام قوه اجرایی با مشكلا‌ت مردم آشنا می‌شود و راه‌حل‌هایی ملی نیز برای حل معضلا‌ت در سراسر كشور می‌یابد. دولت در یك سال و نیم گذشته با حضور در استان‌های مختلف مصوبات زیادی را در جلسات هیات وزیران به تصویب رساند كه برخی از آنها مطلوب و موثر است. تعدادی از این مصوبات به مشكلا‌ت و نیازهای اساسی مردم استان توجه دارد كه قطعا این مهم از وظایف دولت است.

۲) به نظر می‌آید اگر این سفرها با تناسب و ترتیب بهتری و نه با تراكم فعلی صورت می‌گرفت مطلوب‌تر می‌بود. آنچه در سفرهای استانی و جلسات پایانی آن در تصویب مصوبات توسط دولت صورت می‌گیرد همان مصوباتی است كه پیش از این توسط استانداری‌ها پیگیری می‌شد. طبق قانون برنامه ۵ ساله، استاندار به عنوان نماینده رئیس‌جمهور باید سند توسعه استان در درازمدت را تهیه كند تا در دولت به تصویب برسد، ضمن اینكه برای رسیدن به توسعه، استان‌ها باید با یكدیگر هماهنگ باشند و به صورت همزمان به سمت توسعه حركت كنند تا رشدی متوازن اتفاق بیفتد. با این توضیح به نظر می‌رسد پروژه سفرهای استانی به رشد متوازن و هماهنگ در سراسر كشور

نینجامد زیرا كه اگر این سفرها منشاء تحولا‌ت استانی باشد به دلیل دیر رسیدن نوبت سفر دولت به یك استان نسبت به استان‌های اولیه این پروژه، استان‌هایی كه در پایان قرار می‌گیرند از توسعه عقب می‌افتند. از منظر دیگر مصوباتی كه در سفرهای استانی به تصویب هیات وزیران می‌رسد همان اعمالی است كه فرماندار و مدیران استانی انجام می‌دادند، در حالی كه انتظار از سفرهای استانی این است كه آنچه در توان استاندار نیست به وسیله حضور دولت در استان انجام شود. ‌

۳ ) تصویب پروژه‌هایی نظیر سالن ورزشی، جاده روستایی و... به عهده مدیران و استانداران است نه رئیس‌جمهور و هیات ‌دولت. ‌ طبق قانون برنامه باید به مدیران محلی اعتماد و به آنها قدرت لا‌زم داده شود تا با جسارت به سوی توسعه استان محل ماموریت حركت كنند. ‌ در حال حاضر با توجه به اجرای سفرهای استانی مدیران محلی باید تصمیم‌های خود را متمركز به سفر دولت به آن استان كنند تا برای اجرای تصمیم‌ها از دولت تایید مهر بگیرند كه این موضوع با منطق قانون برنامه سازگار نیست. ‌

۴) از دیگر مواردی كه در سفرهای استانی به عنوان یك اقدام جدید به چشم می‌خورد جمع‌آوری نامه‌های مردمی و تشویق مردم به ارائه نامه آن هم بعد از گذشت ربع قرن از انقلا‌ب است. به نظر می‌‌رسد امروز دیگر جایی برای جمع‌آوری این نوع نامه‌ها نباشد. ‌ كمیته امداد در حال حاضر بخشی از اعتبار خود را برای پاسخگویی به مطالبات مردم در این نامه‌‌ها متمركز كرده است. در این راستا كمك‌های نقدی و غیرنقدی به مردم می‌شود كه ممكن است شائبه تبلیغاتی و سیاسی بودن این سفرها را ایجاد كند. ‌

روسای دیگر قوا نیز به سفر می‌روند اما این نوع كمك‌ها را نداشته‌اند. بهتر این است كه دولت با در نظر گرفتن راهكاری از ایجاد شائبه استفاده سیاسی از بیت‌المال جلوگیری كند زیرا اگر محرومین مشكل دارند باید لا‌یحه‌ای جامع توسط دولت و برای كل كشور به مجلس بیاید تا كمك‌های احتمالی به همه محرومین برسد نه فقط آنهایی كه موفق به نامه‌نگاری با رئیس‌‌جمهور می‌شوند. ‌ معمولا‌ نگارنده‌های نامه به رئیس‌جمهور برای رسیدن به نیازها و مطالباتشان خود را خوار و خفیف می‌كنند و مجبور هستند در این نامه‌ها از دولت تقدیر و تشكر خارج از حد و اندازه كنند كه این با كرامت انسانی سازگاری ندارد.

به هر حال حقوق شهروندی باید به صورت ملی رعایت شود و اگر كمكی صورت می‌گیرد باید جامع و همگانی باشد نه قشری و خاص. از دیگر مواردی كه به نظر می‌آید باید دولت به آن اهتمام بورزد توسعه علمی كشور است كه مقام معظم رهبری نیز بارها بر آن تاكید كرده‌اند. ایشان تذكر داده‌اند كه هرچه زودتر سند جامع علمی كشور توسط دولت تهیه شود كه به نظر می‌آید به دلیل حضور دولتی‌ها در سفر استانی وقت چندانی برای رسیدگی به امور ملی باقی نمی‌ماند. با اجرایی شدن پروژه سفرهای استانی، امور ملی فدای امور كوچك و محلی شده است.

بیژن شهبازخانی