محمد حسین صفای اصفهانی

● تاریخ و محل تولد : ۱۲۶۹ هجری قمری - فریدن اصفهان
● تاریخ و محل وفات : ۱۳۲۲ ه.ق - اصفهان
● تخصص : شاعر
● آثار : آثار به یاد گار مانده از این شاعر غزل سرا عبارت است از دیوان اشعار وی مشتمل‌بر …

تاریخ و محل تولد :

۱۲۶۹ هجری قمری - فریدن اصفهان

تاریخ و محل وفات :

۱۳۲۲ ه.ق - اصفهان

تخصص :

شاعر

آثار :

آثار به یاد گار مانده از این شاعر غزل سرا عبارت است از دیوان اشعار وی مشتمل‌بر غزل، قصیده ،رباعی و یک مثنوی به سبک گلشن راز شیخ محمود شبستری.

زندگی نامه :

محمد حسین صفای اصفهانی متخلص به صفا شاعر توانای دوره قاجاریه، در سال‌۱۲۶۹ هجری قمری در شهر فریدن از توابع اصفهان به دنیا آمد. وی پس از تحصیلات مقدماتی که در زادگاه خود انجام داد در جوانی به تهران رفت و به تصوف و عرفان گرائید. صفا پس از چندی با میرزا محمد رضا مستشار الملک وزیر خراسان آشنا شد وهمراه وی به مشهد رفت و در این شهر سکونت گزید. اقامت طولانی مدت صفا در مشهدتا زمان مرگ ادامه یافت و پس از درگذشت مستشار الملک، فرزندش میرزا علی محمد مؤتمن السلطنه که به حکومت خراسان رسیده بود همچنان صفا را گرامی داشت.صفا درطول زندگی خود گوشه نشینی و عزلت پیشه نمود و در سراسر عمر تجرد اختیار کرد. این شاعر توانا در اواخر عمر حافظه خود را به کلی از دست داد و اغلب اوقات از خود بیخود بود و در آن حال جذبه و استغراق ، خود را جلوه گاه حق می پنداشت; با این حال زیباترین غزلهای خود را در همین دوره بیخبری سرود. صفا در سال ۱۳۱۴ بیمار شد و این بیماری که تا زمان مرگش بطور انجامید در دوسه سال آخر عمر عقل او را بکلی زایل کرد.وی در سال ۱۳۲۲ ه.ق درگذشت. شهرت صفای اصفهانی در غزل های زیبا و دلکش اوست که دارای وزن خاصی است و به‌همین سبب چهره مشخصی به این شاعر صوفی مسلک بخشیده است. در اشعار صفا رگه‌هایی قوی از تصوف و عرفان نیز مشاهده می شود که از روحیه گوشه نشینی و درویشانه شاعر نشأت می گیرد.