نشانه های حتمی ظهور

به کسانی که در طول غیبت صغری واسطه مستقیم بین حضرت مهدی علیه السلا م و شیعیان بودند, نایبان خاص گفته می شود

۱) خروج سفیانی:

مردی از تبار ابوسفیان در شهر شام با پرچم سیاه رنگ قیام خواهد نمود و بر دو پرچم دیگر پیروز خواهد شد اما سپاه او پیش از رسیدن به مهدی و مبارزه با سپاه او نابود خواهند شد.

۲) صیحه آسمانی:

ندایی غیربشری، ظهور حضرت مهدی را در جهان اعلام می‌دارد به گونه‌ای که هرکس در هرکجای عالم آن را به زبان خود خواهد شنید.

پیامبر اکرم- صلی‌الله علیه و آله- می‌فرمایند: “ثم یغیب عنهم امامهم ماشاءالله و یکون له غیبتان، احداهما اطول من الاخری، الحذر الحذر اذا فقد الخامس من ولد السابع من ولدی.”

“سپس امامشان غایب می‌شود و تا مدتی که خدا بخواهد از دیدگانشان پنهان می‌شود و برای او دو غیبت خواهد بود که یکی از آنها طولانی‌تر از دیگری است. هنگامی که پنجمی از نسل هفتمین فرزندم از دیده‌ها ناپدید شد، هوشیار باشید، آگاه باشید.”

● غیبت صغری:

اولین غیبت حضرت مهدی- علیه السلا‌م- که از سال ۲۶۰ تا ۳۲۹ هجری قمری به طول انجامید. در مدت این ۶۹ سال حضرت مهدی - عج- با اشخاص خاص و شناخته شده‌ای با مردم در ارتباط بودند.

▪ نایبان خاص:

به کسانی که در طول غیبت صغری واسطه مستقیم بین حضرت مهدی- علیه السلا‌م- و شیعیان بودند، نایبان خاص گفته می‌شود. مشهورترین آنها چهار نفرند: ابوعمرو عثمان بن سعید عمروی

امام حسن عسکری- علیه‌السلام- در مورد عمروی می‌فرمایند: “العمروی ثقتی، فما ادی الیک عنی فعنی یودی و ما قال لک فعنی یقول فاسمع له و اطع فانه الثقه المامون.”

“عمروی مورد وثوق و اعتماد من است. آنچه از من نقل کند، بی‌تردید از من شنیده است. آنچه بگوید از زبان من می‌گوید از او بشنو و از وی اطاعت کن که او امین و مورد وثوق من است.”

ـ محمدبن عثمان عمروی

امام حسن عسکری- علیه‌السلام- کتبا محمدبن عثمان را تائید نموده و فرموده است: “العمروی و ابنه ثقان. فما ادیا فعنی یودیان و ما قالا فعنی یقولان. فاسمع لهما و اطعهما فانهما الثقتان المامونان.”

“عمری و پسرش (محمدبن عثمان) هر دو مورداعتماد و وثوق من هستند. هرچه بگویند از من گفته‌اند و هر چه روایت کنند از من روایت کرده‌اند. سخنشان را بشنو و فرمانشان را اطاعت کن که هر دو امین و موردوثوق هستند.”

ابوالقاسم حسین بن روح نوبختی

ابوالحسن علی بن محمد سیمری

● غیبت کبری: دومین غیبت حضرت مهدی- علیه‌السلام- که از سال ۳۲۹ تا به حال ادامه دارد.

غیبت و پنهانی او به معنای وجود نداشتن او نیست. او غایب است یعنی از دیده‌ها پنهان است. مردم او را نمی‌شناسند در حالی که در میان آنان زندگی می‌کند و در شهرهای آنان در رفت و آمد است. کسی او را به عنوان آخرین حجت خدا در زمین نمی‌شناسد و این معنای غایب بودن و پنهان بودن اوست.

● مهدی (عج) و وعده قرآن

قرآن‌کریم در بیش از صد و بیست آیه اعلام داشته که اراده و خواست خداوند متعال بر این است که دوران حکومت شیطان را به پایان برد و بساط پیروان او را برچیند و حتما بندگان صالح خویش را در همه جای زمین حکومت دهد و سراسر گیتی را به آنان بسپارد. چنان‌چه فرماید: “ولقد کتبنا فی الذبور من بعد الذکر ان الارض یرثها عبادی الصالحون”.

“و البته ما پس از ذکر در زبور نیز نگاشتیم که البته بندگان صالح من زمین را به ارث خواهند برد.”

در توضیح این آیه در روایات بسیاری آمده است که این میراث بری زمین به دست بندگان شایسته خدا در زمان مهدی (عج) تحقق می‌یابد.

● چرا تنها به کتاب خدا اکتفا نمی‌کنیم؟

سبک و اسلوب کتاب خدا در عموم مباحث بر این روال قرار داده شده که در آیه یا آیاتی به بیان کلی و صورت اجمالی مباحث پرداخته می‌شود سپس یکی از دو شیوه زیر اتخاذ می‌گردد:

۱) در آیه یا آیات دیگری به درجه یا درجات، آن اجمال یا کلیت را شرح و تفصیل می‌دهد.

۲) بسط وتوضیح آن مواردی کلی و مجمل را به شیوه وحی غیرقرآنی، به پیامبر- صلی‌الله علیه و آله- تفهیم می‌نماید تا در قالب سنت یعنی گفتار، کردار، یا تقریر این معلم و مبین کتاب به آگاهی بشر رسد.

به عنوان نمونه عینی می‌دانیم که در میان فروع دین عبادتی با اهمیت‌تر از نماز نیست همه پیامبران همه پیروان خویش را در همه جا و همه حال به این تکلیف ارجمند فرا خوانده‌اند. قرآن کریم نیز بیش از هر عبادت دیگر بر نماز سفارش فرموده است. با این همه هیچ‌یک از جهات جزئی و جوانب فرعی این عبادت بزرگ از قبیل:‌مقدمات، مقارنات اذکار، کلمات، مبطلات، تعداد رکعات و... به ظاهر در کتاب خدا نیامده است.

اما با پیروی از دستور پیامبراکرم - صلی‌الله علیه و آله- که می‌فرمایند: “صلوا کما رایتمونی اصلی.”

“نماز بخوانید آن‌گونه که دیده‌اید من نماز می‌گزارم.”

امت اسلام توانسته صدها نکته و مسئله در مورد مسائل مربوط به نماز به‌دست آورد که بدون آنها انجام شایسته این عبادت پرعظمت امکان نداشت.

خود قرآن نسبت به تعلیم و فرا گرفتن این کتاب مقدس از پیامبر و معصومین- علیهم السلام- فرمان داده است؛ آیات زیر نشان این عقیده است: “کما ارسلنا فیکم رسولا منکم یتلوا علیکم آیاتنا و یزکیکم و یعلمکم الکتاب و الحکمه...”

“همان‌گونه که در میان شما فرستاده‌ای گسیل داشتیم تا نشانه‌های ما را بر شما بخواند و پاکیزه‌تان سازد و به شما قرآن و حکمت را بیاموزد.”

“وانزلنا الیک الذکر لتبیین للناس ما نزل الیهم...” “و این قرآن را بر تو فرو فرستادیم تا آنچه بر مردم نازل شده را تو برای آنان روشن سازی.”

“و ما اتیکم الرسول فخذوه و ما نهیکم عنه فانتهوا.” “آنچه را پیامبر به شما فرمان داد پذیرا شوید و از آنچه شما را بازداشت بپرهیزید.”

آیات فوق، ما را متوجه مسئله مهمی می‌کنند. چیزی که نوعا افراد عاصی از آن غفلت می‌ورزند: اینکه قرآن نیاز به معلم دارد و همچنین نیاز به تبیین دارد. یعنی فهم مطالب عمیق و دقیق آیات و دست یافتن به معانی روشن و تفسیر و تاویل آیات از عهده افراد معمولی خارج است.

به تعبیر دیگر، اگرچه پروردگار متعال، قرآن کریم را برای هدایت انسان‌ها نازل فرموده است، اما راه صحیح استفاده از این کتاب آسمانی را مراجعه به معصومین - علیهم‌السلام - قرار داده است.

علی. م