به امید روزهای بهتر برای موسیقی پاپ ایرانی

گفتگو با شهریار مسرور نوازنده, خواننده و ترانه سرا

شهریار مسرور با آلبوم «بهشت از آن تو» بسیار خوش درخشید. او از آن دسته هنرمندانی است که هرگز نتوانسته خود را در چهارچوب‌‌ها محصور کند و مدام به جهش و نوآوری نظر داشته که البته این کاملا سنجیده و حساب شده است. یکی دیگر از ویژگی‌های مسرور تسلط او بر موسیقی به طور عملی و تئوری و همچنین سنجش موقعیت روز است. برای آشنایی بیشتر با شهریار مسرور، خواننده، نوازنده و ترانه‌سرای نام آشنای ایرانی و همچنین بررسی تحلیل‌های او از موسیقی روز پای صحبت‌های او نشسته‌ایم.

▪ نام شما با آلبوم «بهشت از آن تو» بر خاطر من و بسیاری دیگر حک شد، پس از این آلبوم مشغول چه کارهایی بوده‌اید؟

ـ بعد از این آلبوم به عنوان یک همکاری مشترک با فیلم کوتاه «۲۱ اینچ» همراه بودم که کارگردانی آن‌را «ابوذر صفاریان» به عهده داشت و پس از آن به عنوان دومین همکاری با «علیرضا داوودنژاد» با فیلم «هوو» همراه شدم.

▪ یکی از ویژگی‌های کارهای علیرضا داوودنژاد تفاوت کارهایش از ابعاد مختلف است. در این راستا می‌توان به موسیقی خاص فیلم «هوو» اشاره کرد. در این خصوص و تجربه دومتان در همکاری با علیرضا داوودنژاد برایمان بگویید؟

ـ فیلم «هوو» فیلمی شاد و مفرح است و به این لحاظ موسیقی در چنین چهارچوبی باید اجرا می‌شد. به این موضوع باید نگاه خاص آقای داوودنژاد را هم افزود که کاملا به کار من و بهمن سپهری نظارت داشتند. موسیقی این فیلم با سبک Country آغاز می‌شود و با قطعات ایرانی و ترکیبی از گیتار و تار ادامه پیدا می‌کند. ساخت موسیقی این فیلم برای من تجربه تازه‌ای بود که لذتی خاص را به همراه داشت.

▪ شنیدن این جمله که فلان آلبوم خوب یا عالی بوده و فلان آلبوم بد و غیر قابل قبول همیشه، این سوال را پیش می‌آورد که جز نگاه سلیقه‌ای چه ملاک‌هایی در اعلام چنین نظری می‌تواند دخیل باشد. بنابراین شاید بیراه نباشد از شما بپرسم به عنوان یک حرفه‌ای در عرصه موسیقی ملاک‌های نقد یک اثر موسیقیایی چیست؟

ـ به موضوع بسیار خوبی اشاره کردید. نقاط متعددی در داوری یک اثر موسیقیایی باید مورد توجه قرار گیرد. سبک، طرز اجرا، پرداخت و تنظیم آهنگ، ابتکارها، نوآوری‌ها، نکات فنی و حرفه‌ای بسیار دیگر از جمله موضوعاتی هستند که به صرف اشراف به این موضوعات در نقد و داوری یک اثر موسیقیایی باید مد نظر قرار گیرد اما با این وجود و چنان که اشاره کردید اصل مهم سلیقه است که اصولا تعیین‌کننده وجود یا عدم موفقیت یک اثر محسوب می‌شود که در واقع میزان مخاطب و حجم استقبال از اثر، دلیل این موفقیت است. چیزی که به رغم داوری‌های فنی بسیار، چه مثبت و چه منفی، موجب می‌شود اثری بر ذهن حک شود.

▪ نوع کاری که در آلبوم «بهشت از آن تو» انجام شده بود و البته کار به خصوصی محسوب می‌شد باعث شده انتظارات مخاطب از شما و کار بعدی‌تان به مراتب بالاتر برود. در آلبوم جدیدتان چه تدبیری برای این منظور کرده‌اید؟

ـ آلبوم جدیدی که به زودی در دسترس عموم قرار خواهد گرفت «گاهی وقتا» نام دارد که ساخت آن‌را از سال گذشته شروع کرده‌ام. این آلبوم از بخش‌های مختلف تشکیل شده که از سیستم‌های Latin، Country و Softrock سود گرفته‌اند. ساخت موسیقی و تنظیم قطعات را خودم بر عهده داشته‌ام و در گروه موسیقی دوستانی چون بابک بروجردی، رضا رفیعی و غلامرضا معرف همراهی‌ام کرده‌اند.

▪ Jتفاوت‌های ساختاری کارتان را می‌توانید بیشتر توضیح بدهید؟

ـ در این آلبوم از سازهایی مانند پیانو، پیانو الکترونیک و کیبورد و همچنین Brass استفاده کرده‌ام که در آلبوم‌های قبلی نبوده و تجربه تازه‌تری را سعی کرده‌ام به ظهور برسانم. پرکاشن و گیتار هم ساز تخصصی خودم است که از جایگاه به خصوصی در این آلبوم برخوردار است. اما نکته اصلی نوع ضبط کار است. آلبوم قبلی من با سیستم آنالوگ ضبط شده بود که البته هم لازمه نوع کاری بود که باید در فیلم «بهشت از آن تو» ارائه می‌شد و هم شخصا علاقه خاصی به استفاده از این سیستم در ضبط صدا داشتم اما این آلبوم با توجه به حال و هوای خاصش به صورت دیجیتال ارایه می‌شود که «امید نیک‌بین» و «سهیل سعیدی» عهده‌دار ضبط، میکس و مسترینگ آن بوده‌اند. آلبوم «گاهی وقتا» شامل هفت تراک است و مضامین کلامی آن‌را مضامینی عشقی و اجتماعی تشکیل می‌دهد.

▪ سلایق و دیدگاه‌های متعددی در خصوص موسیقی روز وجود دارد. ارزیابی شما از موسیقی روز و به خصوص استقبال جوانان از این نوع موسیقی چیست؟

ـ این یک واقعیت است که موسیقی پاپ جز در مواردی بسیار خاص و انگشت شمار، دچار نوعی تکرار و یکنواختی است. اتفاقی که برای موسیقی سنتی هم افتاده است. اما استادان عرصه موسیقی با جذب جوانان و ایجاد نوآوری‌ها توانستند شرایط مطلوبی برای این نوع موسیقی ایجاد کنند به طوری‌که استقبال جوانان از موسیقی سنتی به بالاترین حد آماری نایل می‌شود. این اقدام در عرصه موسیقی پاپ هم به عنوان یک الزام باید به وقوع بپیوندد تا به درجاتی که مورد نیاز است برسد.

▪ آلبوم «گاهی وقتا» تا چه میزان توانسته در این جهت حرکت کند؟

ـ در این آلبوم سبک و اساس کارم تغییری نکرده است. بلکه این تغییرات به صرف طرز اجرا اختصاص یافته است. روی ملودی‌ها کار بیشتری صورت گرفته و تلاش شده به نوآوری نزدیک‌تر شویم. به نظرم این اثر بتواند نظر علاقمندان را به خود جلب کند.

▪ از همکاری‌تان با محسن نامجو و آلبوم «ترنج» بگویید؟

ـ محسن نامجو از نسل ارزشمند، ترانه است. او هم شیوه کاری‌اش و هم ترانه‌هایی که می‌خواند متفاوتند، تفاوتی که سهم عمده آن به روحیه او باز می‌گردد. محسن کارش را در همان استودیویی ضبط می‌کرد که من در حال ضبط بودم. ما هیچ ملاقاتی پیش از آن با هم نداشتیم. روزی آقای سپهر سعیدی طی تماسی از من خواست در چند تراک با محسن همکاری داشته باشم. من هم تعدادی از کارهای او را خواستم تا ببینم آیا هیچ نزدیکی و قرابتی بین سبک کاری من و او وجود دارد یا خیر. پس از شنیدن صدای محسن آن‌را بسیار دلنشین و گرم دیدم. روز بعد وقتی با خودش هم آشنا شدم همان ارتباط گرم با آثارش را با خود او برقرار کردم. دو تراک از آلبوم مذکور که صرفا با گیتار من اجرا شده و هیچ ساز دیگری در آن حضور ندارد با صدای محسن منتشر شد که از استقبال خیلی خوبی هم برخوردار بود.

▪ و ناگفته‌ها . . .

ـ ناگفته‌ها در خصوص موسیقی پاپ زیاد است. اما به همین بسنده می‌کنم که امیدوارم این نوع موسیقی هم از یکنواختی و رکود خارج شود و با حضور جوانان به پویایی و باروری برسد. به امید روزهای بهتر برای موسیقی پاپ ایرانی.