خط قرمزی که رعایت نمی شود

در زندگی اجتماعی انسان ها از محیط خانواده گرفته تا میان مردم همواره خط قرمزهایی وجود دارد که انسان نباید از آنها عبور کند. عبور از خط قرمز باعث می شود تا اتفاقات جبران ناپذیری …

در زندگی اجتماعی انسان ها از محیط خانواده گرفته تا میان مردم همواره خط قرمزهایی وجود دارد که انسان نباید از آنها عبور کند. عبور از خط قرمز باعث می شود تا اتفاقات جبران ناپذیری برای انسان رخ دهد و گاهی اوقات به طرد انسان از جامعه منجر می شود. این امر در تمام زمینه ها صدق می کند.

از آداب دینی گرفته تا رفتارها و صحبت های سیاسی. البته بیشتر ما جمله خط قرمز و عبور از آن را در مباحث سیاسی دیده ایم و بیشتر این جمله برای رفتارهای سیاسی بیان شده است ولی باید پذیرفت که در تمام زندگی همواره خط قرمزهایی وجود دارد که نا خودآگاه اجازه عبور از آن را به خود نمی دهیم. نوع برخورد با پدر و مادر در خانواده; نوع پوشش در جامعه ورعایت رفتار و آداب دینی و چگونگی برخورد با اطرافیان و... همه نمونه هایی از خط قرمزهای ما در محیط اطرافمان است. اما متاسفانه خط قرمزی در ایران و پایتخت آن وجود دارد که کوچک و بزرگ; پیر و جوان و زن و مرد آن را رعایت نمی کنند و بدون اینکه متوجه باشند از آن عبور می کنند. ایستگاه های متروی تهران برای حفظ ایمنی مسافران خط قرمزی را ترسیم کرده است تا مسافران از آن عبور نکنند وتا آمدن قطار به ایستگاه باید پشت آن بایستند.

اما متاسفانه با اینکه بارها از بلندگوهای مترو اعلام می شود که مسافران از خط قرمز عبور نکنند ولی بازهم شاهدیم که اکثر آنها توجهی به هشدارها نداشته و بر لبه سکو می ایستند. این اتفاق بارها و بارها در متروی تهران خطر آفرین شده است و متاسفانه جان عده ای از هموطنانمان را گرفته است. به راستی چرا باید اینگونه سهل انگاری ها از طرف مسافران صورت بگیرد؟ آیا به راستی مسافرانی که خط قرمز را رد می کنند به این فکر نمی کنند که چه عاقبتی در انتظارشان خواهد بود؟ آیا چند دقیقه نشستن به از دست دادن جان انسان می ارزد؟ این سوالی است که کسانی که از مترو استفاده می کنند باید پاسخگو باشند.

احترام به علایم هشدار دهنده یکی از اصول جوامع پیشرفته است و رعایت آن فرهنگ یک جامعه را به رخ می کشد. واقعا اگر پشت خط قرمز بایستیم مشکلی پیش خواهد آمد؟ این مورد تنها گوشه ای از رعایت نکردن علایم هشدار دهنده در متروی تهران است. بگذریم از اینکه در کنار تابلوی استعمال دخانیات بارها افرادی با سیگار دیده شده اند و موارد دیگر. ولی این مطلب تلنگری است برای کسانی که عادت کرده اند فرهنگ و هشدارها را زیر پا بگذارند. مقداری تامل در رفتار می تواند جامعه را به سمت پیشرفت سوق دهد.

کاری که برخی از ما ایرانیان و بخصوص مردم تهران انجام نمی دهیم و تنها به این مساله فکر می کنیم که فقط باید به هر طریق کار خود را راه بیندازیم. یک جمله معروف است که می گوید:"دیر رسیدن بهتر از هرگز نرسیدن است" عجله برای سوار شدن به مترو از این دست است که گاهی خطر ساز شده است. این حرکت ها به غیر از اینکه وجهه ما را نزد دیگران زشت می کند بلکه باعث می شود تا از موارد بزرگ تری هم چشم پوشی کنیم.

اگر پشت خط قرمز ایستادن را که کار بسیار آسانی است رعایت نکنیم آنگاه خط قرمزهای بزرگتر را رعایت خواهیم کرد؟ این نکته در پایان قابل ذکر است که مطلب فوق نصیحت یا شعار نیست; بلکه واقعیتی است که باید در جامعه ایران رخ دهد. در غیر این صورت با یک هرج و مرج عجیب در جامعه مواجه خواهیم بود که به صلاح هیچکدام از مردمی که در تهران زندگی می کنند نیست.

نویسنده : علیرضا لرک