فوتبال در ایران

در تاریخ آمده است که حوالی سال‌های ۱۳۰۰-۱۲۸۰ شمسی برابر با ۱۹۲۱-۱۹۰۱ میلادی بچه‌های حومه تهران، بازی خاصی را دنبال می‌کردند که نامش (چلتوپ) بود. آن‌ها ابتدا قطعات لاستیکی را …

در تاریخ آمده است که حوالی سال‌های ۱۳۰۰-۱۲۸۰ شمسی برابر با ۱۹۲۱-۱۹۰۱ میلادی بچه‌های حومه تهران، بازی خاصی را دنبال می‌کردند که نامش (چلتوپ) بود. آن‌ها ابتدا قطعات لاستیکی را تهیه می‌کردند و با پیچیدن پارچه دور آن، شکل توپ به آن می‌دادند و سپس با چوب به آن ضربه

می‌زدند. البته پیش از این،‌ مردم به این بازی به چشم یک بازی انگلیسی نگاه می‌کردند.‌ انگلیسی‌ها با پا به توپ بادی ضربه می‌زدند، دنبال آن دویدند و شادی می‌کردند. اما در ایران عده‌ای از جوانان که پشت دروازه‌های زمین انگلیسی‌ها (سفیران آن کشور در ایران) می‌ایستادند و توپ‌های به خارج رفته را جمع می‌کردند، مشتاق بازی با انگلیسی‌ها شدند و کم‌کم فوتبال پا گرفت. تا این که دیدارهای محلی در میدان مشق آغاز و به زمین لنج محل کنونی دبیرستان البرز در چهار راه کالج کشیده شد. سایر زمین‌ها که بازی‌های محلی در آن انجام می‌گرفت عبارت بودند از شعاع مظفر که بعد‌ها محل دانشکده

هنر‌های دراماتیک شد، خیام، علمیه و فندق. اما باید به نکات دیگری اشاره کرد که خواندنش خالی از لطف نیست....

ورود فوتبال به ایران:

روابط ایران و انگلیس (این روباه پیر و مکار هزار چهره) از سال ۱۸۰۹ با آمدن سرهاردفورد جونز فرستاده ویژه بریتانیا به دربار آن زمان فتح‌علی‌شاه قاجار آغاز شد و علاقه آن‌ها روز به روز به دلیل وجود نفت و همچنین تأمین امنیت هندوستان، بزرگ‌ترین مستمره آن‌ها، به ایران بیشتر می‌شد. با شروع جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۴، نیروهای نظامی بریتانیا به همراه نیروهای روسیه و عثمانی وارد خاک ایران شدند و با این که پس از پایان جنگ خاک ایران را ترک گفتند اما با این حال عده‌ای از آنان در ایران باقی ماندند، که در این بین تعداد انگلیسی‌ها بیشتر بود و جمعیت آن‌ها رو به فزونی می‌رفت به طوری که در سال ۱۹۲۱ یعنی در آخرین سال‌های سلسله‌ی قاجار، هزاران نفر از انگلیسی‌ها در گوشه و کنار ایران اقامت گزیدند و دارای سر‌کنسولگری‌های زیادی درشهر‌های مختلف شدند.

در آن زمان دیپلمات‌های انگلیسی در میدانی به نام مشق که در محدوده‌ی فعلی وزارت امور خارجه نزدیک میدان توپخانه بود، به فوتبال می‌پرداختند. برای نوجوانان و جوانان و حتی بچه‌های تهران این بازی بسیار جالب بود. آن‌ها آن قدر دور زمین‌هایی که انگلیسی‌ها در آن فوتبال بازی می‌کردند به تماشای بازی ایستادند تا سرانجام به این بازی علاقه‌مند شدند و کم کم به تقلید از انگلیسی‌ها به دنبال توپ دویدند. به تدریج در محله‌های مختلف تهران تیم‌هایی به وجود آمدند و محله به محله بازی کردند. در آن زمان هر ساله مؤسسات انگلیسی در ایران مسابقاتی برگزار می‌کردند تا قهرمان‌های خود را بشناسند!

برای فوتبالیست‌های جوان تهرانی، که کاملاً بازیکنان ماهری هم در بین آن‌ها پیدا می‌شد، این موضوع که آن‌ها بایستی به طور گمنام در زمین‌های گوشه و کنار شهر به دنبال توپ بدوند، اما امکانات بیشتر و مسابقات پر سر و صدا و جام و مدال‌های قهرمانی از آن تیم‌های انگلیسی باشد به تدریج به یک مسأله‌ی جدی در‌آمد، و‌آن‌ها را به فکر تشکیل دادن مسابقاتی نظیر مسابقات انگلیسی‌ها انداخت و حتی تشکیل تیمی که بتواند مقابل انگلیسی‌ها عرض اندام کند. این تیم تشکیل شد و در کمال ناباوری برانگلیسی‌ها غلبه کرد و از آنجا بود که فوتبال ایران شکل گرفت.

http://anahida.blogfa.com/cat-۱.aspx