درددلی با امام خمینی(ره) که بر گردن تمام ایرانیان حق پدری دارند نامه ای به امام

خدا می داند که این روزها چقدر دل تنگتان شده ام، پدر!
دلیل مناسبتی ندارد، نه حوالی ۲۲ بهمن است و نه نیمه خرداد... نه کسی را دیده ام که شبیه شما باشد و نه به تازگی کتابی درمورد شما خوانده …

خدا می داند که این روزها چقدر دل تنگتان شده ام، پدر!

دلیل مناسبتی ندارد، نه حوالی ۲۲ بهمن است و نه نیمه خرداد... نه کسی را دیده ام که شبیه شما باشد و نه به تازگی کتابی درمورد شما خوانده ام.

اما بی جهت هم نیست که برایتان بی قرارم، پدر!

می دانید؟ این روزها خیلی خیلی بیشتر از قبل دلم می خواهد که در گذشته متولد می شدم، پدر خودتان که می دانید قصد ناشکری از وضعیت موجود را ندارم، فقط هدفم گزارش اوضاع خود است و با این قلم ناتوان، زیره به کرمان بردن...

پدر! دلم می گیرد از این وضعیت اسفبار خیابان ها... نه که فکر کنید خودم خیلی التماس دعا هستم، نه! فقط اگر راه شما را درست نمی روم و برای بقیه چراغ هدایت نیستم، پشت پا هم با آرمان ها و اهداف و نگرش های شما نمی زنم، مثل خیلی ها که می زنند و اصلاً دربند این نیستند که شما هم بوده اید و با روی سپید خود چراغ هدایتی بودید برای جامعه.

پدر! قبلأً فکر می کردم مگر ما نسل سومی ها چه گناهی کرده ایم؟ حال انگار بعد از مدت ها می فهمم که ما نسل سومی ها حقیقتاً چقدر گناهکاریم... ما که کباده دفاع از آرمان شما را می کشیم به طریقی و آنان که دست در کمر غرب انداخته اند و به خیال روشنفکری به آغوش غرب خزیده اند و دست درازی ها را نمی بینند و یا می بینند وسکوت می کنند، آنها هم به طریقی...

و اینها همه مجازاتی عظیم درپی خواهد داشت پدر.. و چه مجازاتی بالاتر از نارضایتی خدا؟

اما... گاهی احساس می کنم من و امثال من از آنها هم مقصرتریم... که اگر آنها جاهلند وغافل، من که به خیال خودم مریدم و عاقل، چرا؟!...

پدر! تو خودت خوب بودی و خیلی ها هم به خاطر تو خوب شدند و بقیه را هم به جاده خوبی کشاندند... اما خوب ها تأثیرگذاری شان کم شده پدر! و چه بسا بیشتر از اینکه تأثیر بگذارند، تأثیر می پذیرند...

نفوذ حرف هیچ مقام مسئولی در خانه های مردم به اندازه ماهواره نیست... و گناه این مردم اصرار بر گناه است. جذبه بی ایمانی آنقدر زیاد شده که حتی پشت مؤمنان را به لرزه می افکند... پدر! چرا به جای اینکه توی قلب های خیلی از ما باشی. فقط توی قاب عکس ها و لذا آنکه مال خانه های قدیمی بود...!) فقط رساله ات توی کتابخانه ها (نه! آن هم که مال خانه های امروز نیست!)

پس کجایی پدر؟

می دانم... تو اینچنین نمی خواهی... چون خدا اینطور نمی پسندد.

نمی شود گفت: «نمی توان کاری کرد...» چون پیامبری داریم که با بلاد کفرو مردم جاهل چنان کرد که آب دریا با صخره می کند: درهمشان کوفت! آب هم لطافت دارد و هم عظمت و مصداق همان «اشداء علی الکفار، رحماء بینهم» است.

نمی شود گفت نمی توان کاری کرد چون باید کاری کرد، پدر این مملکت باید لیاقت به دست امام عصر(عج) رسیدن را داشته باشد. هستند کسانی مثل جانشین برحق شما- حضرت آیه الله خامنه ای- و شاگردان شما و بزرگان دین و اخلاق... اما پدر خودمانیم، اگر مردم نبودند انقلابی که شما جرقه اش را زدید، جهان را روشن نمی کرد، می کرد؟... از عنایات خداوندی بود که مردم همه پشت شما بودند، هم در انقلاب و هم در جنگ... اما پدر احساس می کنم آن قدر بعضی ها متفاوت شده اند، آنقدر دو رو شده اند، آن قدر بی شرم و بی ایمان هستند که شاید، خدایی نکرده دیگر پشت ولایت نباشند...

اگر نباشند چه می شود پدر؟ شما را به خدا بگویید چه می شود؟... اصلاً می شود؟

چه کنیم پدر؟ با این گسسته شدن حریم ها چه کنیم؟ با این بی شرمی ها و گستاخی ها چه کنیم؟ با آبروهای رفته چه کنیم؟ با خون های ریخته چه کنیم؟ با یتیمان و غم کشیده ها چه کنیم؟ شما بگویید: مگر حریم پارچه است که بدوزیمش؟ و یا حیا چیزی است که بتوانیم کادوپیچ کنیم و دست هر بی حیایی بدهیم؟ چه کنیم پدر...

مدام می گویند: «امر به معروف و نهی از منکر- کدام معروف؟ کدام منکر؟ اصلاً میدانید؟ بعد از شما خیلی چیزها عوض شد... معروف من معروف کسی نیست که در خیابان می بینم. و منکرم هم همینطور... و شاید معروف من منکر او باشد! به چه چیز امر کنم و از چه چیز بازدارم؟

چیزی که نسل سومی ها دوست دارند شده ارزش، نه معروف! و چیزی که دلشان نمی خواهد و سخت است شده منکر، نه حرام خدا... چه می توان کرد؟ چه می توان گفت؟ ولی باید کاری کرد تدبیری باید اندیشید، شما که رفتید و ما را هم با حرف های نابتان گذاشتید، و مصداق های حرفایتان... بگذریم پدر، فقط مگر نمی گفتید: «نگذارید بعد از من این انقلاب به دست نااهلان و نامحرمان بیفتد.» حالا می شود تفسیر کنید این سخن را؟ راه و چاه تشخیص اهل از نااهل و محرم از نامحرم را بگویید پدر...

پدر... همان بعضی ها دل ولی فقیه زمان را شکسته اند، و این یعنی شکستن دل امام عصر(عج)... مشکل اینجاست، می دانم.

فقط دعا می کنم پدر... دعا می کنم که زودتر صاحب ولایت بیاید...

بیاید و داد دل شما را و خودش را به حق، بستاند...

به امید ظهور مولا

دانش آموز- رضوانه خداوردی

آذر ماه ۸۸