انتظار نبرد بزرگ چلسی لیورپول در جام قهرمانان روز های فراموش نشدنی فوتبال انگلیس

فوتبال انگلیس روز های ناب و موفقی را می گذراند كه شاید از زمان كارهای مهم وین رونی در پیكار های سال گذشته «یورو» در پرتغال كم سابقه بوده باشد

دو تیم این كشور به نیمه نهایی جام قهرمانان باشگاه های اروپا رسیده اند و هر چند در این مرحله باید رودررو بایستند، اما همین مسئله نیز می تواند بر جذابیت های كار بیفزاید. حتی اگر از دیدگاه فردی به ماجرا نگاه كنیم، برخی بازیكنان انگلیسی طی هفته گذشته فوق العاده كار كردند. جان تری و فرانك لمپارد هر كار از دست شان برمی آمد انجام می دادند تا چلسی در مونیخ جواز صعود را از تیم بایرن بگیرد. یك شب بعد از آن جیمی كاراگر در مركز خط دفاعی لیورپول عالی ظاهر شد تا این تیم نیز در زمین یوونتوس به نتیجه دلخواهش (تساوی) برسد و مثل چلسی بالا برود. حتی در نگاه به لیگ های داخل كشور ها می بینیم كه دیوید بكام و مایكل اوون از دلایل عمده پیروزی قاطع ۲-۴ رئال مادرید بر بارسلونا در لیگ فوتبال اسپانیا بودند.

حالا همگان در انتظار نبرد بزرگ چلسی و لیورپول در مرحله نیمه پایانی جام هستند و هر نتیجه ای به دست آید برای دومین بار طی ۱۹ سال اخیر یك تیم انگلیسی در فینال جام حاضر خواهد بود. نبرد تیم های بریتانیایی با یكدیگر در مرحله نیمه نهایی جام، تجربه تازه ای نیست. در سال ۱۹۷۰ نیز سلتیك گلاسكو اسكاتلند بر لیدز انگلیس فائق آمد و به فینال رسید و هیچ كس از یاد نبرده است كه مسابقه برگشت در همپدن پارك گلاسكو را ۱۳۴ هزار نفر تماشا كردند.

هرچه مسابقات بیشتر پیش می رود، نقش تجربه فزون تر می شود و به همین خاطر است كه گمان می رود تیم كارلو آنچلوتی در بازی فینال برنده پیكار «لیورپول- چلسی» را ببرد و قهرمان شود. چلسی، چنانچه لیورپول را شكست بدهد، شاید به لحاظ فنی و از دیدگاه اولیه ابزار فنی و فیزیكی غلبه بر میلان را داشته باشد، اما در این تیم اكثر قریب به اتفاق نفرات را بازیكنانی تشكیل می دهند كه تجربه حضور در دیدار فینال و مسابقه ای با این اهمیت و حساسیت را ندارند و فقط ماكه له له، كاروالیو و فریرا (اگر از مصدومیت رهایی یابد) مستثنی از قاعده و صاحب چنین تجربه ای هستند. اولی با رئال مادرید و نفرات دوم و سوم با پورتو طی فصل گذشته حضور در فینال جام قهرمانان اروپا را تجربه كردند، اما سایر بازیكنان این تیم با این حساسیت ها غریبه اند و اگر به اردوی لیورپول برویم تجربه لازم را در این زمینه چندان بیشتر نمی یابیم.

میلان در نقطه مقابل دریایی از تجربه در این زمینه است و دو سال پیش در فینال رقابت ها یووه را با ضربات پنالتی مغلوب كرد. به نظر می رسد كه چلسی در فصل جاری پخته تر از آن باشد كه به همان سادگی و راحتی فصل پیش در نیمه نهایی مغلوب شود (آن اتفاق سال پیش در برابر موناكو افتاد) با این حال تیم خوزه مورینیو اگر می خواهد به مقصود برسد، ابتدا باید دفاع خدشه دار شده خود را دوباره به حد و سطح ۳ ، ۴ ماه پیش برساند، موقعی كه اصلا گل نمی خورد. در ۲ ماه اخیر آبی پوشان شهر لندن برخلاف سنت و سبك و سیاق خود گل های زیادی زده، اما گل های متعددی را نیز خورده اند و از این طریق فاتح مسابقاتی بسیار پرگل بوده اند و اگر قرار باشد با این روال روبه روی میلان بایستند، به میدان نروند، سنگین تر خواهند بود.

• اعتماد به نفس فوق العاده

با این حال نباید از هم اینك شانس لیورپول را برای غلبه بر چلسی در مرحله نیمه نهایی كم دانست. درست است كه تیم رافا بنیتس در این فصل در هر سه مرتبه رویارویی اش با چلسی شكست خورده، اما همان طور كه رهبر سابق والنسیا می گوید هر سه بازی بسیار پایاپای بوده و نتیجه می توانسته است چیزی خلاف این شود.

اطمینان و اعتماد به نفس آنها به هنگام مقابله با یوونتوس چه در بازی رفت و چه در دیدار برگشت چشمگیر بود. آنها در نیمه نخست بازی رفت در آنفیلد تیم كاپلو را بمباران كردند و سپس در دل آلپی به ۹۰ دقیقه دفع حساب شده حملات «كم حساب» حریف ایتالیایی پرداختند. هنر لیورپول این بود كه توپ را به حریف بسپرد تا یووه با دردسر حفظ آن خود را خسته كند و سپس فضاهای حركت داخل زمین را پر كرد و راه های نفوذ را به روی رقیب بست و البته آن شب، شب بد یووه نیز بود. شبی كه در آن یك پاول ندود تازه از مصدومیت رسته نیز هیچ شباهتی با «ندود»ی كه می شناسیم، نداشت. آخرین باری كه یك تیم انگلیسی جام نخست باشگاهی قاره را برد، در سال ۱۹۹۹ و انجام دهنده آن مهم منچستر یونایتد بود. شاید پیروزی احتمالی چلسی یا لیورپول در برابر میلان (انگار هیچ كس برای آیند هوون شانسی را قائل نیست!) برای انگلیسی ها بسیار دلپذیر باشد، اما مجبوریم اعتراف كنیم كه رقابت های امسال جام قهرمانان اروپا پس از حذف چند تیم جذاب و مجری بازی های تهاجمی مثل رئال مادرید، المپیك لیون و آرسنال فاقد طراوت و به «جام ماشینی ها و تیم های متمایل به دفاع» بدل شده است. جامی كه در آن شرط صعود در درجه اول حسابگر بودن است و نه زیبا بازی كردن. بدتر از همه این كه لفظ «جام قهرمانان» به شدت بر این رقابت ها سنگینی می كند و بی مسما نشان می دهد، زیرا این رقابت ها در مرحله نخست خود سرشار از تیم هایی شده است كه در لیگ كشور متبوعه قهرمان نشده اند. با این حساب اگر تیم های معترض اروپا و آنچه به نام «گروه ۱۴» می شناسیم یك جام ویژه خود ترتیب بدهند و از حضور تیم های «غیر قهرمان» در آن خودداری كنند، می توانیم به نمایش هایی فنی تر و زیبا تر امید ببندیم.تا آن زمان می توانیم به این دلخوش باشیم كه یوونتوس با بازی گاه غیر جذاب و بیش از حد حساب شده اش به نیمه نهایی نرسید، زیرا در غیر این صورت ماشینی ها و تیم های حسابگر تمام صحنه را قبضه می كردند.