درباره فعالیت های لئون هندریكس برادر كوچكتر جیمی هندریكس

لئون به یاد می آورد كه سال ها پیش گیتار را زمانی به دست گرفت كه شعله ای ارغوانی, در حالی كه در آسمان لهیب می زد

لئون به یاد می آورد كه سال ها پیش گیتار را زمانی به دست گرفت كه شعله ای ارغوانی، در حالی كه در آسمان لهیب می زد، او را در بسترش مسخ كرده بود و دائماً تصویری شناور از برادرش، جیمی را بر فراز بسترش بازسازی می كرد.

لئون می گوید در آن هنگام من جیمی را در حالی كه با انگشت به من اشاره می كرد، آن بالا می دیدم. جیمی به من مكرراً می گفت: «شروع كن برادر كوچك! اكنون زمان آن فرارسیده است و شرایط كاملاً مهیاست، شروع كن!» از آن زمان بود كه من احساس كردم تحت فرمان برادرم هستم تا تداوم میراث آهنگین جیمی باشم. بعد از زندگی در افسردگی، اعتیاد و سایر مشقت ها، آن هم به مدت یك عمر، آقای لئون هندریكس ۵۶ ساله می گوید:

«سرانجام دلیل محكمی برای نواختن و خواندن به دست آوردم، من از ارث جیمی محروم شده ام. پدر خانواده، اَل هندریكس، كه در سال ۲۰۰۲ درگذشت، قسمت اعظم دارایی اش را به دخترش، جینی هندریكس واگذار كرد.»

در سپتامبر ،۲۰۰۴ لئون در دادخواستی قانونی خواهان برخورداری از میراث خانوادگی خود در شهر سیاتل، زادگاه خانوادگی خود شد. اما این تقاضا به جایی نرسید.لئون می گوید كه برای تسلای درد حاصل از این شكست، بعد از دور ریختن چند دهه از زندگی خود در اعتیاد و الكل، تصمیم گرفتم گیتار به دست بگیرم.

او می گوید توانستم روح برادرم را فراخوانم و حالا در حال تشكیل تیمی هستم كه در آن «بادی مایلز»، كه درامر برادرم در گروه كولی ها (Gypsies) بود، نیز حضور دارد.همچنین در حال آماده كردن تعدادی اجرای خوب برای قراردادهای احتمالی با تولیدكننده های فیلم ها هستم.

همه آنچه كه گفتم ماجرای آغاز كار و زندگی جدید من بود.لئون در حالی كه این مطالب را در مصاحبه ای در نیویورك توضیح می داد، ادامه داد: «من روی تختم دراز كشیده بودم كه ناگهان شعله ای ارغوانی در آسمان زبانه كشید و در تمام اتاق من شروع به جولان دادن كرد.

بدن من شروع به لرزیدن كرد، من به طور غیرارادی شروع به گشتن دنبال گیتار كهنه ای كردم كه از یك زن در قبال فروختن مخدر به او، به دست آورده بودم. شعله تمامی غبار نشسته بر گیتار را كنار زد و من توانستم و جرات كردم گیتار را لمس كنم. از آن زمان من مانند انسانی مسخ شده دائم در حال نواختن گیتار هستم.»

لئون در حالی كه عینك شیك و كلاه گاوچرانی زیبایی كه موهای جوگندمی او را پوشانده بود، بر سر داشت، «تصور اینكه من را با برادرم، جیمی مقایسه كنند، هراس برانگیز است چراكه پنج دهه طول كشید تا من جرات كردم دست به گیتار بزنم.گاهی اوقات از خود می پرسم كه آیا مشاعرم را از دست داده ام كه پا جای پای جیمی می گذارم، من چطور به خود جرات می دهم كه بعد از جیمی گیتار بزنم؟، به اعتقاد من این اقدام دست كمی از توهین به مقدسات ندارد.

اما به هر حال من مسخ شده، به یاری آموزش های تدریجی و گام به گام توانستم روح برادرم را به درون ترانه ها و تكنوازی ها هدایت كنم. گاهی زمان نواختن ساز از جیمی درخواست كمك می كنم، و از او می پرسم كه بعد از این قطعه چه باید كرد؟ و او می گوید به موقع می فهمی.»

لئون هندریكس، ۶ فرزند و ۵ نوه دارد اما همچنان یك ستاره راك، با هیبتی مردانه است كه گاهی شباهت های عجیبی به برادرش دارد: حالت دست های او كه گیتار را گرفته و مضراب می زند و انگشت های باریكش كه با حلقه های زیبا تزیین شده، به طور عجیبی شبیه جیمی است.لئون مانند برادرش بلوز می زند، با گیتار و دستگاه هایی از همان مارك تجاری، و درست با همان ادا و اصول، اما با این تفاوت كه مثل جیمی چپ دست نیست.

اما تفاوت اصلی از زمانی شروع می شود كه لئون شروع به نواختن می كند. لئون اذعان می كند كه هیچیك از مهارت های جادویی برادرش را ندارد، اما مدعی است همواره در حال بهتر شدن و پیشرفت است.

«زمانی كه روی صحنه هستم می بینم كه تماشاچیان به من به چشم یك جیمی دیگر نگاه می كنند، اما من هیچ یك از آهنگ های او را نمی زنم. اگر زمانی حركتی اشتباه یا خنده دار می كنم برای اینكه جلوی تماشاچیان سر خود را بالا بگیرم، آهنگ های «خانه سرخ» و «در امتداد واچ تاور» را می نوازم و این تمامی حقیقت است.» جیمی هندریكس در سال ۱۹۷۰ در سن بیست و هفت سالگی درگذشت.

جیمی تمامی دارایی خود را به پدر بخشید و پدر در وصیت نامه خود، ۲۴ درصد دارایی خود را به لئون داد. اما پدر در سال ۱۹۹۷ وصیت نامه را بازنویسی كرد و در این وصیت نامه جدید به لئون چیزی جز یك مدال طلا نرسید.

لئون می گوید، جینی، خواهر كوچك ما با دستاویز قرار دادن ناخوشی پدر توانست من و خانواده ام را از ارث محروم كند. او برای گرفتن سهم خود دست به كار دادخواهی قضایی شد اما دادگاه ادعای او را رد كرد.

دلیل رد كردن ادعای لئون از سوی دادگاه اعتیاد، بیكاری، تقاضاهای مكرر برای پول و برخی تهدید كردن ها بود.جینی هندریكس ۴۳ ساله كه ناخواهری لئون است به واسطه این سهم الارث توانست شركتی چندمیلیون دلاری با نام «اكسپرینس هندریكس» راه اندازی كند.

لئون می گوید كه من در واقع تنها وارث خونی جیمی هستم چراكه جینی را پدرم به فرزندخواندگی قبول كرد و مادرم هنگامی كه تنها من و جیمی متولد شده بودیم، فوت كرد.لئون می گوید به خاطر می آورم روزی را كه برادرم توانست كار با یك ساز قدیمی را تمام كند و یك گیتار اكوستیك به دست بگیرد و بعدها توانایی خرید یك گیتار برقی ۴۰ دلاری را كسب كرد.

با اینكه جیمی هیچگاه به لئون نواختن گیتار را آموزش نداد اما لئون می گوید من كه ۵ سال از جیمی كوچك تر بودم، هر شب دراز می كشیدم و به تمرین های بی وقفه جیمی گوش می دادم.لئون فرصت های بسیاری را از دست داد و نهایتاً نتوانست از این رابطه برادری سود چندانی ببرد مگر در ترانه هایی مانند «من و جیمی» و «نگهبان لهیب». لئون می گوید مادرم همیشه می گفت روزی نوبت تو هم فراخواهد رسید، برادرت درها را خواهد گشود و امروز همان زمان موعود است.

لئون در حالی حرف می زد كه بر تخت تكیه زده بود و با آهنگی كه در محل گفت وگو پخش می شد سر تكان می داد و لب می زد. لئون گاهی زمزمه می كرد كه «جیمی بیا كمكم كن! من همواره صدای تو را می شنوم و روح تو بی شك در ترانه های من جریان دارد.» لئون ادامه می دهد كه «من و گروهم كارهای عجیبی می كنیم تا هزینه ضبط ترانه ها را فراهم كنیم.

اما تمام آنچه كه دارم یك گیتار با شش سیم است.»لئون سیگار می كشید.

بعد از كشیدن نیمی از سیگار، ته سیگار را داخل پاكت می گذارد تا برای دفعه بعد هم سیگار داشته باشد.او می گوید: «یك بار یك كلكسیونر گیتار پیش من آمد و تعدادی گیتار آورد تا من در مورد آنها نظر بدهم.

اما من از لحظه ای كه مردم به دست من گیتاری می دهند كه كوك نیست متنفرم. گوش های من فاقد حساسیت موسیقایی هستند. كلكسیونر به من پیشنهاد كرد كه یكی از آن گیتار ها را بخرم و من در جواب گفتم كه از حالا باید به دنبال این گیتار در امانت فروشی ها بگردی! جیمی هم اگر در این وضع بود همین كار را می كرد.»

منبع: نیویورك تایمز

ترجمه: هادی خوشنویس