پنجره ای به فارس!....

«واقعا به ما اعضای کمیته پول هم که ندین، بازم حاضریم این جلسات ادامه داشته باشه!»
این جمله را سه شنبه هفته قبل، «حمید اکبرپور»، نویسنده، «زنان بعدازظهر»، «شکارچی پرندگان» و «آخرین …

«واقعا به ما اعضای کمیته پول هم که ندین، بازم حاضریم این جلسات ادامه داشته باشه!»

این جمله را سه شنبه هفته قبل، «حمید اکبرپور»، نویسنده، «زنان بعدازظهر»، «شکارچی پرندگان» و «آخرین عکس» و ویراستار صدای مرکز فارس، به محض ورودش به جلسه، خطاب به سیدعلی محمدی معاون فرهنگی سازمان بنیاد شهید و امور ایثارگران استان فارس گفت و تشکری گرم هم از ایوب زارع رئیس اداره تبلیغات و انتشارات این معاونت کرد. «اصلا همین که می تونیم دور هم جمع بشیم، یه دنیا می ارزه!» این را هم زمانی که داشت پشت میز می نشست اضافه کرد.

«اکبر صحرایی» هم که بر خلاف همیشه کمی گرفته بود، خیلی زود دست خود را رو کرد و درد از صدف سینه بیرون ریخت. معلوم شد که همچنان نگران کتاب ۵۰۰صفحه ای «حافظ هفت» است که محتوای آن سفر نه روزه مقام معظم رهبری به استان فارس را به شکل داستانی به تصویر می کشد... می گفت به رغمی چهره هایی چون «سرشار» و «امیرخانی» روی اثرش مهر تأیید زده اند، اما از چاپ آن خبری نمی شود. شاید هر کس دیگری هم جای صحرایی بود، احوالی بدتر داشت. چه آن که همه عشق هنرمند، به آن است که اثری را که وقت بسیار به پایش گذاشته و با گوهر احساس پروریده است، در دست مخاطب ببیند...

با این حال، نقد و بررسی داستان «خون بس» تازه ترین اثر قلمی حقیر که قرار است توسط نشر شاهد به چاپ برسد، و محتوای آن رسومات خون بس در مناطق عشایرنشین را در پس زمینه خود دارد و شخصیت های درگیر با آن به جبهه جزیره مجنون کشیده می شوند... چنان بحث برانگیز شد که صحرایی هم اخم باز کرد و بعد از نقدهای موشکافانه دکتر «ساناز مجرد»، مثل همیشه در هیئت یک نویسنده و منتقد جدی، اثر مورد بحث را به زیباترین شکل به چالش کشید و هر چه زمان گذشت، بحث داغ تر شد و صداها بلندتر...

از این رو، سه شنبه ها، برای نویسندگان ادبیات پایداری در شیراز، روزی کاملا متفاوت است. شیرینی این نشست به کام مسئولین فرهنگی بنیاد هم نشسته و سر ساعت همه چیز را آماده می کنند. مخصوصا اگر اثری لایه دار روی میز بررسی باشد، جلسه لذتی صد چندان دارد. گاهی بحث ها چنان داغ می شود که اگر «صادق کشاورز» کارشناس فرهنگی اداره، درخواست صلوات نکند، عابرینی که از پیاده روی کنار بوستان آزادی در رفت و آمدند، متوجه این شلوغی شده و خیال می کنند که در طبقه دوم ساختمان دعوای بزرگی درگرفته است. با این حال، چیزی از صفا و صمیمیت جلسه کم نمی شود. استفاده از نقطه نظرات اکبر صحرایی و حمید اکبرپور که هر دو منتقد و نویسنده هستند، از یک سو و دکتر ساناز مجرد و دکتر سادات شریفی به عنوان دو منتقد جدی که روی مبانی تئوریک اشراف خوبی دارند، کمیته را وارد مرحله تازه ای کرده است. در این نشست ها، چنان با ظرافت بحث می شود که گاهی منتقدین را هم به کشف های تازه ای می رساند.

از این رو، جدای از بحث ادارات ارشاد شهرستان ها که قاعدتاً باید آن ها هم بانی چنین نشست هایی بودند و نیستند، می شود به آینده ادبیات پایداری بیش از پیش امیدوار بود و اگر این روند مورد حمایت واقع شود و استمرار پیدا کند، دیری نخواهد پایید که از دل همین نشست ها، نویسندگان نوقلمی که پیش از آن دچار سرگردانی بوده اند، به نویسندگانی چیره دست تبدیل خواهند شد و چه خوب است که این موقعیت در سایر استانها نیز برای نویسندگان عزیز کشورمان فراهم آید و دوستان پایتخت نشینمان هم از حصاری که دور خود تنیده اند، بیرون آیند و به مراکز استان ها بیشتر بها بدهند تا شاهد تربیت هنرمندانی باشیم که دغدغه ایران اسلامی را دارند و به معنای واقعی کلمه، دلشان برای این مرز و بوم می تپد...

محمد محمودی نورآبادی