ادبیات آمریکای لاتین

اقوام آزتک ، (مایا) ، اینکاس و سایر مردمانی که پیش از فتح آمریکا (بدست اروپائی ها) در آن سامان می زیستند ادبیات شفاهی داشتند و نسل بعد از نسل به دوره های بعد تر منتقل شد. بدبختانه …

اقوام آزتک ، (مایا) ، اینکاس و سایر مردمانی که پیش از فتح آمریکا (بدست اروپائی ها) در آن سامان می زیستند ادبیات شفاهی داشتند و نسل بعد از نسل به دوره های بعد تر منتقل شد. بدبختانه پس از اینکه فرهنگ های ملی و محلی مردم بومی آمریکا بوسیلهٔ فاتحان اروپایی از هم گسیخته و در هم شکسته شد فقط قسمت کوچکی از آثار و کارهای بجا مانده بوسیلهٔ اروپائیان مهاجم یا بومیانی که الفبای لاتین را فرا گرفته بودند نوشته شد. بعقیده مورخان نخستین، نظیر فرای برناردینود ساهاگون ، توربیو موتولینیا دیا گوبیوران و فرانسیسکو لوپز دگومارا، همه آنچه را که از فرهنگ بومیان سرخپوست در قرن شانزدهم نوشته شده ادبیات باستانی آزتک ها است شامل اشعار رزمی، درام، شعرهای حماسی و افسانه ای مذهبی می باشد همه این آثار ادبی بی نام است همچنین تعدادی از آوازها و سرودهای مذهبی منسوب به نزاهولکیوتل قرن پانزدهم پادشاه تنز کوکو می باشد. از اینکاها نمونه ها و شیوه هائی شامل اشعار رزمی و شعرهائی که در مراسم مذهبی و عبادت خوانده می شود و افسانه های قهرمانی مذهبی در دست است. سرودهای خدای آفریننده و درام (بوسیلهٔ کلمنت روبرت مارکهام ترجمه بزبان انگلیسی شده است) مهمترین نمونه های ادبیات باستانی اینکاهاست که بجا مانده و اکنون موجود است. آنچه از فرهنگ مایاها برای ما بجا مانده شاهکاری است تحت عنوان پوپول وه که اثر فلسفی و رهنمون اصلی و ریشه فکری سرخپوستان مقیم کشور گواتمالا است و در واقع تاریخی از خلقت می باشد. بعنوان مثال و نمونه هنر دراماتیک، و ما به نام روییال آچی می شناسیم. با ورود اسپانیائی ها و پرتغالی ها، از بین رفتن ادبیات سرخپوستان امری قهری بود. بهمین جهت از قرن شانزدهم ادبیات آمریکای لاتین در کولونی های اسپانیائی و پرتغالی ظهور کرد و ملیت هائیکه از مردم اروپائی در آنجا ساکن شده بودند در پدید آوردن این ادبیات سهم عمده ای داشتند