دعوت عملی

در روایت نقل شده است تا مهمان به خانه ابراهیم(ع) نمی آمد، او در خانه غذا نمی خورد. وقتی فرارسید که یک شبانه روز مهمان بر او وارد نشد، او از خانه بیرون آمد و در صحرا به جستجوی مهمان …

در روایت نقل شده است تا مهمان به خانه ابراهیم(ع) نمی آمد، او در خانه غذا نمی خورد. وقتی فرارسید که یک شبانه روز مهمان بر او وارد نشد، او از خانه بیرون آمد و در صحرا به جستجوی مهمان پرداخت. پیرمردی را دید، جویای حال او شد. وقتی خوب به جستجو پرداخت فهمید آن پیرمرد بت پرست است. ابراهیم گفت: «افسوس، اگر تو مسلمان بودی مهمان من می شدی و از غذای من می خوردی».

پیرمرد از کنار ابراهیم گذشت. در این هنگام جبرئیل بر ابراهیم(ع) نازل شد و گفت: «خداوند سلام می رساند و می فرماید؛ این پیرمرد هفتاد سال مشرک و بت پرست بود و ما رزق او را قطع نکردیم، اینک چاشت یک روز او را به تو حواله نمودیم، ولی تو به خاطر بت پرستی او، به او غذا ندادی.»

ابراهیم(ع) از کرده خود پشیمان شد و به عقب بازگشت و به جستجوی آن پیرمرد پرداخت تا او را پیدا کرد و به خانه خود برد.

پیرمرد گفت: «چرا اول بار مرا رد کردی و اینک پذیرفتی؟»

ابراهیم(ع) پیام و هشدار خداوند را به او خبر داد.

پیرمرد در فکر فرو رفت و سپس گفت: «نافرمانی از چنین خداوند بزرگواری دور از مروت و جوانمردی است» آنگاه به آیین حضرت ابراهیم(ع) گروید و آن را با طیب خاطر پذیرفت و بر اثر خلوص و کوشش در راه خداپرستی، از بزرگان دین شد.