دکو, شادمان از بازگشت به برزیل

دکو, بازیکنی که با پورتو سال ۲۰۰۴ قهرمان فوتبال باشگاه های اروپا و به تبع آن معروف شد و سپس لباس بارسلونا را به تن کرد و با این تیم نیز در سال ۲۰۰۶ طعم قهرمانی در این قاره را چشید, مدت کوتاهی است که به لیگ برزیل پیوسته و عضو تیم فلومیننسه این کشور شده است

دکو، بازیکنی که با پورتو سال ۲۰۰۴ قهرمان فوتبال باشگاه‌های اروپا و به تبع آن معروف شد و سپس لباس بارسلونا را به تن کرد و با این تیم نیز در سال ۲۰۰۶ طعم قهرمانی در این قاره را چشید، مدت کوتاهی است که به لیگ برزیل پیوسته و عضو تیم فلومیننسه این کشور شده است.

این هافبک ۳۴ ساله به جای غریبی نرفته، زیرا به‌رغم سال‌ها زندگی در پرتغال و تبعه آن کشور شدن و بازی در جام‌های جهانی ۲۰۰۶ و ۲۰۱۰ برای پرتغال، متولد برزیل است و به کشور اولیه و زادگاه خود رجعت کرده تا سال‌های آخر بازیگری‌اش را در همان جایی بگذراند که کارش را سال‌ها پیش در آنجا آغاز کرده بود.

دکو که با جدایی از چلسی تیم ۲ سال گذشته‌اش دست به این انتقال زده، مدعی است که از این کار بسیار راضی است و بازی کردن مجدد در لیگ برزیل برای او به مثابه تحقق یک رویاست. با این حال حقیقت آن است که دکو قبل از این که کشور زادگاهش را سال ۱۹۹۷ به مقصد اروپا ترک گوید و به پرتغال بیاید و عضو بنفیکا شود، فقط دوره کوتاهی را در لیگ برزیل سپری کرده بود و در آن مقطع عضویت تیم کورین تیانس را داشت.

با این وجود «دکو»کوتاه قد اما‌پرتکنیک و خوش‌استیل در طلیعه پاییز ۲۰۱۰ می‌گوید: «من باید این کار (رجعت به برزیل)‌ را انجام می‌دادم و انگار انجام یک وظیفه مقرر بود و گریزی از آن نداشتم. جدا شدن از چلسی و تسویه حساب با این تیم انگلیسی با این که آنها دیگر مرا نمی‌خواستند کار بسیار سختی بود و زمان زیادی برد.

باید حتما از فلومیننسه تشکر کنم، زیرا با این که لیگ برزیل جریان داشت و به تبع آن نیازش به نفراتی جدید پیوسته کمتر می‌شد درب‌ها را به روی من بازگذاشت و تا پایان کار منتظر من ماند و تلاش زیادی برای آمدن من به اینجا صورت داد. بدیهی است که برای جواب دادن به این محبت هر کاری از دستم برآید، انجام خواهم داد و می‌کوشم با فتح جام‌ها، بهترین مهره برای این تیم باشم. خوشبختی اضافی من در این است که به تیمی پیوسته‌ام که امسال صدرنشین لیگ فوتبال برزیل بوده و بسیار قوی است.» مربی‌اش ـ موریسی رامالیو ـ از مربیان تحسین شده در برزیل به شمار می‌آید و از کاندیداهای جانشین دونگا در تیم ملی برزیل هم بود.

رامالیو به واقع گزینه نخست فدراسیون فوتبال برزیل برای گرفتن جای دونگا بعد از حذف این تیم در مرحله یک‌چهارم نهایی جام جهانی امسال بود، اما چون فلومیننسه کوتاه نیامد و حاضر به رها کردن او نشد، پست سرمربیگری زرد و آبی‌پوشان در دوره جدید فعالیت‌‌های این تیم به «مانو منه زس» سپرده شد که کورین تیانس تیم باشگاهی وی مخالفتی با واگذاری او به اردوی ملی بروز نداد.

دکو در پایان دوران ۱۳ ساله حضورش در فوتبال اروپا و تجربه کردن ۳ لیگ متفاوت در آنجا و اندوختن مدال‌ها و جام‌های متعدد که دو تای آخر فتح توامان لیگ و جام حذفی فصل گذشته انگلیس در معیت چلسی بود، می‌گوید: «این روزها هر چه بیشتر تمرین و تلاش می‌کنم تا هر چه فزون‌تر با سیستم‌های رایج در برزیل از نو همسو شوم و دریابم که اینجا چه می‌گذرد و ماجرا به چه شکلی است. من حتی بر حجم تمرینات بدنسازی خون نیز افزوده‌ام تا در این زمینه هم کم نیاورم.»

دکو در فلومیننسه پیراهن مزین به شماره محبوبش ـ ۲۰ ـ را بر تن کرده و امیدوار است که نمره بازی‌اش هم ۲۰ باشد و طوری بدرخشد که منتقدان اروپایی که وی را بازیکنی در پایان راهش توصیف کرده و کارش را در بالاترین سطح فوتبال تمام شده دانسته بودند، پشیمان شوند و اعتراف کنند که حداقل یکی دو سال خوب دیگر برای وی مقدور و باقی است.

۲ سالی که البته بسیار بعید است با رجعت او به لیگ‌های اروپایی همراه شود. دکو با تیم ملی پرتغال نایب قهرمان اروپا به سال ۲۰۰۴ و تیم چهارم جام جهانی در ۲۰۰۶ شد اما بعد از حذف «برزیل اروپا» در مرحله یک‌چهارم پایانی جام جهانی ۲۰۱۰ اعلام بازنشستگی در سطح ملی کرد و دیگر در این رده رویت نخواهد شد. نام کامل و حقیقی او اندرسون لوییز دو سیلوا است، اما با همان اسم مخفف و جمع و جور دکو در دوران معاصر فوتبال اروپا جای ثابتی را برای خود دست و پا کرده و به این زودی‌ها از خاطره‌ها نخواهد رفت.

‌سایت Soccernet

مترجم :‌وصال روحانی