دستهای من گواه اند

بسیاری از جوانان كه به دلایل گوناگون و بیشتر از سر اضطرار به ورطه جرم ورزی سقوط می كنند, از اینكه مجرم معرفی شوند شرم دارند و راه بازگشت را می جویند

بسیاری از جوانان كه به دلایل گوناگون و بیشتر از سر اضطرار به ورطه جرم ورزی سقوط می كنند، از اینكه مجرم معرفی شوند شرم دارند و راه بازگشت را می جویند.

آیا شما هم به این نكته مهم دقت كرده اید؛ صفحه حوادث روزنامه ها را می گویم و عكس متهمان را، بیشتر آنها جوان هایی هستند كه مقابل دوربین عكاسی، با دست چهره شان را می پوشانند و یا سر به زیر می افكنند تا شناخته نشوند. مجرمان حرفه ای این رفتار را ندارند. به دوربین عكاسی زل می زنند و از رفتار خود شرمگین نیستند. حتی در نمونه های خارجی هم دیدیم، پدرخوانده یعنی سردسته شبكه های مافیایی در ایتالیا پس از سالها جنگ و گریز با پلیس، وقتی دستگیر شد مقابل دوربین های عكاسی و فیلمبرداری، با چهره ای متبسم ظاهر شد! این همان نوع حرفه ای اش است. اما بسیاری از جوانان ما كه به دلایل مختلف و بیشتر از سر اضطرار به ورطه جرم ورزی سقوط می كنند، از اینكه به عنوان مجرم معرفی شوند، شرم دارند، چون هنوز راه بازگشت را می جویند. آیا به این واقعیت تلخ توجه كرده ایم؟ وقتی در روزنامه های روز شنبه ۳۰ اردیبهشت ماه از قول آیت ا.... هاشمی شاهرودی رئیس قوه قضاییه خواندم كه باید علت افزایش جرایم اجتماعی و ناامنی ها كشف شود، دیدم، نكته ای كه توجه مرا جلب كرده، مورد توجه یك مقام بلندپایه كشور آن هم در مسند قضا قرار گرفته است. این گشایش بابی است كه قدری به ریشه ها بپردازیم و علت روی آوری جوانان به انواع جرایم را عمیقا بررسی نماییم. در اواخر سال ۱۳۶۰ وقتی آخرین شیرازه برنامه های تنظیم خانواده گسسته شد و در آستانه رشد تصاعدی جمعیت ایران، یكی از كارشناسان به درستی هشدار داده بود كه جمعیت آینده به مثابه باران شدید است و سیل آسا،اگر به درستی مورد بهره برداری واقع شود، نعمت است و اگر مورد غفلت قرار بگیرد، سیلی ویرانگر خواهد شد. ما در مقطعی از تاریخ كشور در دهه های اخیر شاهد تجلی روح فداكاری و جان فشانی جوانان این مرزوبوم در جبهه های نبرد علیه دشمن بعثی بودیم و در مقاطعی نیز، متاسفانه سیاست ها و برنامه های نادرست اقتصادی و اجتماعی، منجر به شكاف عظیم طبقاتی، گسترش فقر و بیكاری و سپس رشد انواع بزهكاری ها و ارتكاب جرایم توسط جوانان گردید. جوان به طور طبیعی، نیازهایی دارد و هنگامی كه به علت فقر و تنگدستی خانواده اش یا بیكاری به هر دلیل موفق به كسب آنها نمی شود، لاجرم به راههای خلاف روی می آورد، بخصوص وقتی می بیند، شماری از همسالان او برخوردار از یك زندگی مرفه و امكانات مثال زدنی شده اند!

جامعه شناسان، بیكاری و فقر را مادر بسیاری از جرایم و بزهكاری ها می دانند. برای یافتن علت افزایش جرایم اجتماعی و ناامنی ها، باید به سراغ این عوامل كلیدی رفت. آمار بیكاران از هر قشر را استخراج كرد و علت بیكاری را كاوید و با همكاری كارشناسان دلسوز و با اجرای برنامه های دقیق و موثر، زمینه كار پایدار و مولد را برای نسل جوان كشور فراهم نمود.

این یك واقعیت هشداردهنده است كه ۹۰ درصد جوانانی كه در تله خلاف و بزهكاری و جرایم گوناگون می افتند، برخلاف تمایلشان و از سر اضطرار در این دام ها گرفتار می شوند. از این منظر نیز مسئله قابل تامل و تعمق است.

ابوطالب جلیلی كومه سرا