هستی کره زمین تیره و تارتر خواهد شد, اگر

تا هنگامه ای که کاستی ازسیاستمداران, از راه سیاست, آزمندانه ثروت می اندوزند, آینده ی توده های کارگران و زحمتکشان, و هستی کره زمین, تیره و تارتر خواهد شد

اگر پرسان شود از من جوانی

که در راه شـگرف زنـدگانـــی

که را سرمشق راه خویش سازم:

بـدون مکث می گویــــــم ارانـی!

احسان طبری

تا هنگامه‌ای که کاستی ازسیاستمداران، از راه سیاست، آزمندانه ثروت می‌اندوزند، آینده‌ی توده‌های کارگران و زحمتکشان، و هستی کره زمین، تیره و تارتر خواهد شد!

● سیاست غالب، سیاستمداران، و ویژگی‌های آنان

- سیاست، نوعی فعالیت اجتماعی است که از طریق آن یک سیاستمدار، وظیفه‌ی اداره‌ی یک کشور و یا یک نهاد اجتماعی را بعهده می‌گیرد. انجام این وظیفه باید در خدمت جمع باشد تا سیاستمدار بتواند بدرستی نقش نمایندگی توده‌ی مردم را در یک نهاد ایفا کند.

- سیاست قبل از این که به یک شغل و یا یک تخصص بدل گردد، باید همراه و آگینه از ایمان و شوق (passione) بوده و در گوهر خویش آمال و آرزوئی را برای آینده‌ی بهتر بشر تضمین کند.

- سیاست باید در جوهر خویش، اتیک و اخلاق را دارا باشد و سیاستمدار بر اساس پرنسیپ هائی که سوگند نامه‌ی اخلاقی او را تشکیل می‌دهد، عمل کند.

امروزه اغلب سیاستمداران، رهبران سندیکائی (در کشورهای رشد یافته‌ی سرمایه داری)، تکنوکرات‌ها، وکلا، بانکداران، پرزیدنت شرکت‌ها، مدیران بیمه، مهندسان و پزشکان، کشیشان و روحانیون که به گونه ای با سیاست آلوده شده اند، دانش خود را، همانند براترین وسیله، برای تسلط به توده های زحمتکش بکار می گیرند، پدیده ای که ریشه‌های عمیق در تاریخ بشر داشته و هر روز وضعیت خطرناک تری را بخود می‌گیرد.

آن‌چه نقش سیاستمداران را در این تراژدی اجتماعی برجسته می کند، این‌ست که این گروه که دارای ویژگی‌ها و امتیازات کاستی است، بعلت قدرت و امکانات خویش، قادر است قشرهای مختلف تکنوکرات‌ها را نیز در مرداب فساد و آزهای شخصی خویش فرو کشد.

این سیاستمداران غالبا، از طریق قدرت خویش در سه قوه ی مقننه، قضائی و مجریه، و با سیستم ارتباطی خویش با بانک‌ها ، سیستم بیمه... و غیره به پدیده های دوگانه و خطر‌ناکی بدل می شوند که نیمی از پیکر خود را در تیرگی و نیمی دیگر رابا ظاهری مرتب و آراسته در معرض دید به نمایش می گذارند و جامعه را در عمق و سطح به فساد و تباهی بی بازگشتی می کشانند.

می توان بدین اندیشه راه یافت که از آنجائی که این سیاستمداران برای حرص و آز خویش حدی نمی شناسند برای حفظ و بسط امکانات خویش به راه‌های خشن نیز راه می‌گشایند و در پایان در یک سیستم مافیائی که کولاژی از قدرت، ثروت و خشونت است جای خوش می کنند.

● چرا سیاستمداران یک کاست اجتماعی اند

برای روشن شدن مقوله‌ی کاست سیاستمداران، تنها کافیست به امکانات ویژه ای که سیاستمداران چپ و راست یک کشور نمونه، همانند ایتالیا، از طریق تصویب قوانین ویژه، برای خود قائل شده اند، توجه کنیم:

متن زیر از یک سایت اینترنتی تحت عنوان" امکانات ویژه و امتیازات سیاستمداران ایتالیا" ترجمه شده است:

"سیاستمداران را مجبور به کار کنیم"

در مقاله‌ی کوتاهی از مجله‌ی اکسپرس آمده است که در پارلمان ایتالیا باتفاق آرا تصمیم گرفته شد تا حقوق سیاستمداران ۱۱۳۵.۰۰ یورو افزایش یابد. این پیشنهاد در هنگامی مطرح شده است که سیاستمداران ایتالیا از قبل دارای امکانات زیرین اند:

- حقوق ماهانه ۱۹۰۰۰.۰۰ یورو

- حقوق پایه ماهانه حدود ۹۹۸۰.۰۰ یورو

- مخارج ماهیانه ی کیف کشان(portaborse) که غالبا در چارچوب خانوادگی، سیاستمدار را همراهی می کنند ۴۰۳۰.۰۰ یورو

- مخارج ماهانه‌ی اجاره‌ی خانه ۲۹۰۰.۰۰ یورو

- خسارت مقام از ۳۳۵.۰۰ تا ۶۴۵۵.۰۰ یورو

- مخارج موبابل مجانی

- مخارج سینما مجانی

- مخارج تئاتر مجانی

- مخارج اتوبوس و مترو مجانی

- مخارج تمبر مجانی

- مسافرت‌های داخلی مجانی

- مخارج اتوبان مجانی

- مخارج ورزشگاه‌ها و استخرها مجانی

- مخارج راه آهن مجانی

- هواپیمائی دولتی مجانی

- مخارج سفارت‌ها مجانی

- کلینیک ها مجانی

- بیمه های تصادفات مجانی

- بیمه‌ی مرگ مجانی

- ماشین های دولتی با راننده ی (ماشین‌های آبی رنگ) مجانی

- رستوران مجانی ( در سال ۱۹۹۹ سیاستمداران ایتالیا ۱۴۷۲۰۰۰.۰۰ یورو مجانی غذا خورده اند)

در مجموع می توان گفت که درآمد رهبران سیاسی و بوروکرات‌های ایتالیا، حد اقل ۲۰۰ هزار یورو در سال است، و در مواردی به بیش از ۵۰۰ هزار یورو می‌رسد، در صورتی که در آمد ۸۰% مردم ایتالیا حدود ۱۶۰۰۰ یورو در سال است.

این کاست، علاوه بر آن‌چه گفته شد، تنها بعد از ۳۵ ماه کار در پارلمان، از حق بازنشستگی بالا یرخوردار می گردد، در صورتی که توده های ایتالیا مجبورند در طی حدود ۴۰ سال از عمر خویش مالیات به دولت بپردازند و زندگی لوکس سیاستمداران را تامین کنند.

در ضمن باید اضافه کرد که نمایندگان در دوره‌ی انتخابات بیش از ۱۰۳۰۰۰.۰۰ یورو مخارج انتخاباتی از دولت می گیرند.

آن‌چه گفته شد بخش های کوچک و قانونی امکانات سیاستمداران ایتالیاست. با کمی قدرت تخیل می توان بخش غیر قانونی امکانات آنان را نیز به تصویر کشید.

اخیرا گروهی از شهروندان ایتالیا رفراندمی را در حال سازماندهی هستند تا از طریق آن بتوانند قدرت، امتیازات و امکانات ویژه ی این سیاستمداران خطر ناک را، که همانند زالوئی خون توده های زحمتکش را می مکند، از بین ببرند.

● موعظه ای بیهوده

انسان‌ها همانند درختانی می مانند که میوه می‌دهند، بی‌شک هر یک از ما تلخی میوه های گروهی از درختان را چشیده ایم. گروه انسان‌های تلخ، به هر کجا که برود فساد و تباهی کشت می کند و این فساد هر جا که قدرت و ثروت هست لانه می‌کند.

فساد و تباهی انسان رنگ و پرجم نمی شناسد. فساد، آگینه ی ویژگی‌های ژنتیک و طبیعت گروهی غالب از انسانست، بگونه ای که تربیت در مقابل طبیعت ناپاک بسیاری از این انسان‌ها، تسلیم و به زانو می نشیند. ما این نطفه‌ی نمیرای فساد و قدرت و خشونت را چه در مدعیان چپ و چه راست و چه در موعظه های دروغین روحانیت و کشیشانی که خدای را بی ابرو کرده اند، هر روزه شاهدیم.

اگر دوستداران امروزین سیاست، که سیاستمداران فردا خواهند بود، به راستی از راه شوق و آمال انسانی به راه سیاست کشانده شده اند و نه بخاطر امتیازات، باید موازین اخلاقی و انسانی زیرین را سر لوحه ی کار خویش قرار دهند:

- قبل از هر چیز، در صورت امکان، این افراد باید در راه و رشته ای غیر از سیاست به تخصص راه یابند تا سیاست بتواند برای آنان بصورت نسبی، همانند شوق(passione) وآمال باقی ماند، و یک کار غیر تولیدی به وسیله‌ای برای نان خورن بدل نگردد. نویسنده‌ی این خطوط هنگامی که نفرت توده های زحمتکش ایتالیا را از سیاستمداران فاسد ایتالیا حس می کند از انسان بودن خویش خجول می گردد و سعی می کند هر چه بیشتر از آنان دوری گزیند.

- اگر در حالت استثنائی یک فرد تنها به سیاست اشتغال دارد حقوق او باید در حد متوسط افراد جامعه باقی ماند و امتیازات ویژه برای خویش قائل نشود.

- سیاستمدار باید از طریق تحقیق و قدرت قلم خویش، که در نوشته های او مادیت می یابند به آگاهی و دانش توده ها یاری رساند و از راه قلم خویش امکانات زندگی خویش را بهبود بخشد و بدین طریق از کار غیر تولیدی حذر کند.

● راهکار ها و چاره ها کدامین اند؟

تجربیات اجتماعی انسان، بویژه در قرن بیستم، نشان داد که حضور احزاب سیاسی و سندیکاها در رشد جامعه ی انسانی از دیدگاه شناخت توان جمعی، رفاه اقتصادی، آگاهی طبقاتی، ادراک حقوقی و فرهنگی نقش بر جسته ای ایفا کرده اند. اما متاسفانه این نهاد ها با تمامی دستاوردهائی که داشته اند، هواداران و پیروان آنان قادر نبوده اند از فساد و آز و زیاده خواهی و قدرت طلبی رهبران این نهادها جلوگیری کنند. رهبران احزاب چپ و سندیکاهای چپ کشورهای پیشرفته‌ی غربی در شکل غالب خود از نظر منافع کاست سیاستمداران با سیاستمداران راست سرمایه داری همگام اند و این "رهبران چپ" باعث شده‌اند تا توده های زحمتکش به نوعی نفرت از سیاستمداران و سیاست و یا به غیر سیاسی بودن ((apoliticismo تسلیم شوند.

باید بروشنی گفت که این رهبران احزاب و سندیکاها که به قشری بوروکرات و مصرف کننده بدل شده اند ضربه ای شکننده به جنبش‌های مردمی وارد کرده و نه تنها باعث شکستن اتحاد زحمتکشان و پیدایش احزاب مختلف چپ شده اند، بلکه امید تحولات مثبت را نیز در دل توده ها شکسته اند.

سیاستمداران کشور ما نیز از آن‌چه گفته شد فاصله ی چندانی ندارند. وضعیت سیاستمداران راست ایران که به روحانیت ارتجاعی آمیخته اند و بدنبال قدرت و ثروت اند و برای حفظ این دو به هر نوع خشونتی دست می یازند، چندان اختلاف پایه ای با سیاستمداران ایتالیائی که آگینه و آمیخته ای از قدرت های مافیائی اند، ندارند.

سیاستمداران چپ ایران نیز از سه ویژگی سیاستمداران ایتالیا تنها قدرت و خشونت را در خود دارند، ویژگی‌هائی که باعث شده است این کاست نتواند در طی صد سال اخیر باعث تحولی در ایران گردد و در بهبود وضعیت توده ها نقش توثری داشته باشد.

این که سیاستمداران چپ ایران نتوانسته اند همانند همکاران غربی خویش دارای ثروت نیزباشند و نقش خویش را در کاست سیاستمداران تکمیل کنند، نه از پاکی آنان بلکه از دوری آنان از قدرت سیاسی ناشی می‌گردد.

برای جلوگیری از این فاجعه که روزی سیاستمداران چپ ما نیز، همانند همکاران غربی خویش، بر این بستر ننگین بیارامند، نویسنده ی این سیاهه تنها قادر است راهکارهای زیرین را پیشنهاد کند:

ـ بسیج توده ها از پائین، در نهادها ی اجتماعی آزاد و غیر دولتی((ONG

ـ تنها راه محدود کردن قدرت کاست سیاستمداران است

ـ تعریف مقوله:

ONG، سازمانی است که از دولت ها و سیاست‌های آنان مستقل است.

این مقوله برای اولین بار در سازمان ملل مطرح شد.

این نوع سازماندهی معادل PVO است که به مفهوم سازمان های داوطلب خصوصی (Private (Voluntary Organizations می باشد.

این نوع سازماندهی، بر طبق اصل ۷۱ قانون اساسی سازمان ملل، برسمیت شناخته شده است.

برنامه های سازمان‌های غیر دولتی(ONG) عمدتا عبارتند از:

ـ حراست از زندگی انسانی

ـ دفاع از حقوق بشر

ـ خود کفائی غذائی

ـ حفاظت از محیط زیست((ecologia وحراست ازثروت‌های محیطی- طبیعیpatrimonio ambientale))

ـ دفاع از صلح

ـ مبارزه با نژاد پرستی(razismo)

ـ دفاع از حقوق زنان

ـ دفاع از زندگی کودکان

از مهم‌ترین فعالیت‌های سازمان‌های غیر دولتی، عبارت از تربیت علمی(formazione) و نظارت تکنیکی( (assistenza tecnicaافراد در محل کار آن‌هاست.

لیست سازمان‌های غیر دولتی در ایتالیا در سال‌های اول ۶۰ همانند جنبش خود به خود‌ی آغاز شد و درهمان سال‌های ۶۰ از نظر حقوقی برسمیت شناخته می شود. در شرایط فعلی سازمان‌های غیر دولتی ایتالیا عبارتند از : CIPSI, FOCSIV, COCIS که دو سوم آن‌ها در سه فدراسیون جای گرفته اند.

چگونه می توان عمل کرد:

- تعیین اهداف این نهاد ها از طریق برنامه ای تصویب شده با نظریات جمعی اعضاء؛

- تعیین اساسنامه برای عضوگیری در عرصه ی فعالیت‌های اجتماعی برای بهبود وضع توده های کارگران و زحمتکشان در عرصه های مختلف تولیدی و فرهنگی؛

- انتخاب رهبری این نهاد ها تنها برای یک سال و تعویض هر ساله‌ی آن با رای اکثریت؛

- انتخاب کمیسیون کنترل، برای زمان محدود، برای کنترل وجلوگیری از دور شدن رهبری این سازمان‌ها از اهداف تعیین شده؛

- جلوگیری از هر گونه امتیازات ویژه برای رهبران این سازمان‌های اجتماعی؛

- جلوگیری از هر گونه فعالیت سیاسی برای گرفتن قدرت سیاسی؛

- هر عضو باید زندگی خویش را از راه‌های قانونی در بخش‌های مختلف تولیدی اقتصادی – فرهنگی تامین کند و فعالیت اجتماعی به راهی برای دستیابی به منافع مالی و شخصی بدل نگردد.

مهندس سهراب مژده