سمی به نام بی‌تفاوتی در رگ‌های ما

چرا ما تا این حد بی‌تفاوت شده‌ایم؟ چرا فکر می‌کنیم که همیشه مرگ برای همسایه است و برای ما تا آخر عمر حادثه‌ای اتفاق‌نمی‌افتد. افزون بر این، ما همیشه از مشکلاتی که خودمان مسبب …

چرا ما تا این حد بی‌تفاوت شده‌ایم؟ چرا فکر می‌کنیم که همیشه مرگ برای همسایه است و برای ما تا آخر عمر حادثه‌ای اتفاق‌نمی‌افتد. افزون بر این، ما همیشه از مشکلاتی که خودمان مسبب آن هستیم شکوه‌ می‌کنیم اما هیچ وقت آن طور که باید درباره علت آنها فکر نمی‌کنیم. اگر خوب راجع به ریشه مشکلاتمان فکر کنیم، می‌بینیم این بی‌تفاوتی ماست ‌که کار را به اینجا کشانده است.

بگذارید مثالی از حادثه‌ای که چند روز پیش اتفاق افتاد و روز گذشته رئیس قوه قضاییه هم در خصوص آن اظهار نظر کرد و گفت‌ چنین اتفاقاتی در کشور اسلامی ما تکان‌دهنده است و مجازات عاملان آن در حکم محاربه، ‌یعنی اعدام است، حرف بزنیم.

همان حادثه زورگیری که تنها تاثیری‌ که روی ما گذاشت، این بود که بلوتوث‌بازی‌هایمان را دوباره از سر بگیریم، انگار عادت شده هر از چند گاهی که حادثه‌ای وحشتناک رخ می‌دهد، مردم به یاد تکنولو‍ژی‌های تلفن‌های همراهشان می‌افتند و می‌خواهند کارایی تلفن‌های خود را به نمایش بگذارند.

در آخرین بلوتوثی که مردم از دیدن آن هیجان زده شدند، چهار پسر موتور سوار در خیابانی پر رفت و آمد، در کمال خونسردی قمه کشیده و به زور کیف مرد جوانی را از دستش گرفته وکتش را هم از تنش بیرون آوردند. بهتر است بگوییم در واقع آنها یک زورگیری تمام و کمال را به نمایش گذاشتند.

اگر فیلم را دیده باشید، حتما نگاه سرد عابران را هم دیده‌اید که بی‌تفاوت از کنار حادثه عبور می‌کنند. شاید شما هم جزو همان افرادی هستید که از نزدیک ماجرا را دیدند و ککشان هم نگزید. روی حرفمان با خودمان است که تا به حال شاید شاهد حوادثی از این دست بوده‌ایم اما بی‌تفاوت از کنار آن گذشته‌ایم.

باور کنید، این بی‌تفاوتی ما از حرکت آن زورگیران خطرناک‌تر و وحشتناک‌تر است.

ما با این کارمان فرهنگی را گسترش می‌دهیم که مسبب خیلی از مشکلات ماست. شاید بگوییم ، مملکت پلیس و قاضی دارد.

درست است، حق با شماست، اما اگر با وجود آنها باز حوادثی مانند میدان کاج و پل مدیریت اتفاق می‌افتد، شک نکنیم که بخشی از آن تقصیر خود ماست که در برابر یکدیگر بی‌تفاوت شده‌ایم. شاید ماهیت ماجرا برایمان روشن نیست، اما قبول کنیم باید کمی به اطرافمان دقیق‌تر باشیم.

مهدی آیینی