خطاب به بانوی «دا»

به گفته بزرگی «رنج، روح آدمی را بزرگ می‌کند.» ولی رنج شما فراتر از توان آدمی ا‌ست؛ موهبتی که شامل هر کس نمی‌شود.
به شما حسادت کردم، چرا که امروز جهان شما فراتر و بزرگ‌تر از آن است …

به گفته بزرگی «رنج، روح آدمی را بزرگ می‌کند.» ولی رنج شما فراتر از توان آدمی ا‌ست؛ موهبتی که شامل هر کس نمی‌شود.

به شما حسادت کردم، چرا که امروز جهان شما فراتر و بزرگ‌تر از آن است که ما در زندگی هر روزه دوره می‌کنیم.

نهیب و هشدار را از «دا» شنیدم.

چقدر تا کی و کجا باید از خود خود دور بمانیم؟

تا چه اندازه به منیت‌ها نزدیک و نزدیک‌تر شدیم؟

چرا آرمان‌های‌مان را رنگ خاکستری زدیم؟

چرا ایده و اهداف‌مان را در صندوقچه‌ها پنهان کردیم؟ تا اکنون ظواهر زندگی قادر باشد ما را آسیب‌پذیرتر و گمگشته‌تر کند.

تا جایی ناتوان شدیم که مجبور و متوسل به شعار، پنهان‌کاری، کج راهه و ... شدیم.

امیدوارم کتاب «دا»

مادری دوباره باشد برای خوانندگانش

تا مام وطن خون و جانی دوباره گیرد.

رویا تیموریان