۲۸ آذر ـ ۱۹ دسامبر ـ سرانجام چروكیها

هفت سال پس از این كه قبیله متمدن سرخپوستان (بومیان امریكایی) چروكی Cherokee دارای خط و كتابت از آن خود شد، در ۱۹ دسامبر سال ۱۸۲۷ دارای قانون اساسی و حكومت انتخابی هم شد و منطقه كوهستانی …

هفت سال پس از این كه قبیله متمدن سرخپوستان (بومیان امریكایی) چروكی Cherokee دارای خط و كتابت از آن خود شد، در ۱۹ دسامبر سال ۱۸۲۷ دارای قانون اساسی و حكومت انتخابی هم شد و منطقه كوهستانی غرب كارولیناها،شمال جورجیا و شرق تنسی را كشور چروكی اعلام كرد و مرزهای آن را مشخص ساخت. چروكیها شهر نشین و كشاورز بودند. در سال ۱۸۲۰ یك دانشور چروكی به نام سیكوویا Sequoya برای چروكیها الفبای سیلابی ساخته بود كه یادگرفتن آن برای مردان زیر ۴۰ سال اجباری بود.

در دهه ۱۸۳۰، با وجود پشتیبانی رییس دیوان عالی امریكا از قرارداد صلح این دولت با قبیله چروكی،ارتش آمریكا سرزمینشان را اشغال ، اراضی آن را میان مهاجران اروپایی تقسیم كرد و افراد قبیله را با پای پیاده و در شرایط سخت به منطقه یی كه اینك اكلاهما خوانده می شود كوچ داد. این كوچ سه سال طول كشید و یك سوم چروكیها ضمن آن جان سپردند. این «راهپیمایی اجباری» در تاریخ آمریكا به راهپیمایی گریه و مرگ معروف شده است.

در اكلاهما ، چروكیها همانند اروپاییان مهاجر به كشاورزی از جمله كشت پنبه و دامداری و صنایع كوچك پرداختند كه مورد حسد مقامهای دولتی قرار گرفت.

چروكیها که چنین دیدند برای دفاع از منافع خود با چهار قبیله سرخپوست متمدن دیگر متحد شدند كه دولت واشنگتن اسناد مالكیت اراضی آنها در اكلاهما را ابطال كرد و سفید پوستانی كه بتازگی به آمریكا مهاجرت كرده بودند، آنها را تصاحب كردند و ... و در سال ۱۹۰۷ ایالت اكلاهما در آنجا تاسیس شد.

در سال ۲۰۰۰ جمعیت چروكیها حدود شصت هزار نفر بود یعنی كمتر از یك دهم شمار ایشان هنگام ورود انگلیسی ها به امریكای شمالی در سال ۱۶۰۷ .