قیافه ی مرا قافیه کند

به نقاش بگویید
قیافه ی مرا قافیه کند
قلم در دستان بگذارد
و چشم ها را بی ریا کشد
چهره ام را جوری به تصویر آرد که
گویی لبخند سال هاست
با گریه رفیق است
به نقاش بگویید
نوشته ای را …

به نقاش بگویید

قیافه ی مرا قافیه کند

قلم در دستان بگذارد

و چشم ها را بی ریا کشد

چهره ام را جوری به تصویر آرد که

گویی لبخند سال هاست

با گریه رفیق است

به نقاش بگویید

نوشته ای را بر سنگم حک کند

که شعور سنگ آن را بخواند

شعور سنگ آن را بداند

حک کند احساسی را که خاک را احساس میکند

و عاطفه ای را که هرگز دو رنگ نیست

به نقاش بگویید

قیافه ی مرا قافیه کند .

شعر از استاد عابدین پاپی