دونگا, بازنگری و نوسازی

در واقع سرمربی تازه اگر نگوئیم می خواهد روی نام ستارگان برزیلی یکسره خط بکشد, اما در پی آن است که ستارگان تازه ای را با پیراهن تیم ملی برزیل معرفی نماید

● برزیل پس از جام جهانی ۲۰۰۶

با گذشت نزدیک به یک ماه از پایان جام جهانی ۲۰۰۶، فوتبال در قالب باشگاهی و ملی حضور رسمی و پرشور خود را آغاز کرده است و پیامدهای برآمده از این جام، شکل و شمایل و نتایج عملی خود را در سطح مربیان و بازیکنان، رفته رفته نشان می‌دهد که در این میان با نگاهی به بازیکنانی که دونگا، سرمربی تازه تیم ملی برزیل برای دیدار تدارکاتی با نروژ برگزیده است، به روشنی اثرات بازی‌های متوسط و بد برزیل و عملکرد غیرقابل قبول ستارگان این تیم در آلمان خودنمائی می‌کند.

پیش از آغاز جام جهانی ۲۰۰۶ و درست مانند بسیاری دیگر از جام‌های جهانی، تیم ملی فوتبال برزیل به‌عنوان یک مدعی شناخته می‌شد تا جائی‌که می‌گفتند دست‌اندرکاران فیفا و همچنین بکن باوئر و این باور پای می‌فشردند (حتی با وجود ضعف بالقوه تیم ملی آلمان قبل از بازی‌ها) دیدار این تیم مقابل برزیل، رؤیائی‌ترین فینال ممکن خواهد بود.

بدون تردید با توجه به حضور ستارگان ریز و درشتی که در جمع ۲۳ بازیکن برزیلی حاضر در آلمان (از رونالدینیو، رونالدو و کاکا گرفته تا دیدا، امرسون و ... خودنمائی می‌کردند، اینکه بتوان قهرمان ۵ دوره جام جهانی را در دیدار نهائی جام ۲۰۰۶ دید، دور از انتظار نبود. در این رهگذر حتی هنگامی‌که برزیل در بازی‌های گروهی با وجود عدم ارائه کار قابل قبول (در قد و قواره برزیل) راهی مرحله بعدی شد، باز هم بسیاری از کارشناسان، حضور این تیم را دست کم در جمع حاضرین در نیمه‌نهائی، کارشدنی می‌پنداشتند، اما زمانی‌که برزیل در یک بازی تمام و کمال نتیجه را به فرانسه و به هنر به یادماندنی زیدان واگذار کرد، این پرسش پیش آمد که چرا؟ پاسخی که همان موقع می‌توانست جدا از بحث تاکتیک و تکنیک، این چرا را توجیه کند، اینک با گذشت یک ماه از پایان جام جهانی قابل قبول‌تر جلوه می‌کند.

در همان هنگام مشخص بود ستارگانی که هر کدام با حضور در باشگاه‌های بزرگ دنیا و هرکدام به گوشه‌ای ناخودآگاه از منظر روحی و انگیزشی اشباع شده‌اند، در پایان فصل دشواری که پشت سر نهاده‌اند نمی‌توانند به سرعت، روزنه‌های خالی مانده (اگر مانده بود) روح خود را با رویداد بزرگی چون جام جهانی از خواستن و اشتیاق به پیروزی، انباشته نمایند.

بازی بدون روح و سردی که از رونالدینیو و بازی فاقد جنگندگی‌ای که از کاکا در آلمان دیدیم، نمونه و نماد روشن و طبیعی از اشباع شدن ستارگانی بود که به‌گونه‌ای ناخودآگاه و در گوشه‌ای از ذهنشان، سالم و سرپا بودن، برای حضوری دوباره و درخشان در فصل آینده فوتبال باشگاهی‌شان، جای شور و انگیزه لازم را گرفته بود. پس از سرد شدن حال و هوای جام جهانی می‌خوانیم و می‌شنویم که به‌طور مثال رونالدینیو بیشتر شب‌ها را به‌جای سپری کردن در اردو، در بیرون و در رستوران و مکان‌ها خوشگذرانی به‌سر می‌برده است و اینکه که به فهرست بازیکنان موردنظر سرمربی تازه برزیل (دونگا) نظر می‌اندازیم، درمی‌یابیم که برای بازی تدارکاتی با نروژ، ۸ نفر از حاضرین در آلمان از جمله رونالدینیو، دیدا، کافو، امرسون، کارلوس و رونالدو را از قلم انداخته است.

دونگا، گزیش خود را اینگونه توجیه می‌کند: برخی مشکلات منطقی در این زمینه وجود دارد.

بدون تردید، ملی‌پوشان مقام تیم‌های حاضر در آلمان برای حضور پرقدرت چه در باشگاه‌ها و چه در قالب ملی، به زمان بیشتری نیاز دارند، اما جدا از این دلیل منطقی، فهرست موردنظر دونگا، این نکته مهم را نیز یادآور می‌کند که تیم ملی برزیل پس از جام جهانی ۲۰۰۶ نیاز به بازنگری و ساختاری تازه و به تبع آن بازیکنانی جوان و پرانگیزه دارد.

دونگا می‌گوید: همه بازیکنان خوب، شانس حضور در تیم را دارند و این نقطه، فقط به عملکرد آنها بستگی دارد.

در واقع سرمربی تازه اگر نگوئیم می‌خواهد روی نام ستارگان برزیلی یکسره خط بکشد، اما در پی آن است که ستارگان تازه‌ای را با پیراهن تیم ملی برزیل معرفی نماید.

در فهرست معرفی شده توسط دونگا برای بازی تدارکاتی با نروژ، چند بازیکن کم‌تجربه و یکی دو بازیکن آزمایش‌نشده، در کنار چند بازمانده از جام جهانی ۲۰۰۶ مانند سیسینیو، گیلبرتو، لوسیو، سیلوا، فرد، روبینیو و باپتیستا دیده می‌شوند. در میان تازه‌واردها غیر از افرادی که در فوتبال باشگاهی برزیل، خوش درخشیده‌اند چند بازیکن حاضر در لیگ اروپای شرقی نیز وجود دارند.

کاروالیو، واگنر، دودا کریتسه، لاو و همچنین کارلوس که در فوتبال روسیه و اوکراین توان و هنر خود را نشان داده‌اند از سوی دونگا برای پوشیدن پیراهن تیم ملی دعوت شده‌اند.

همان‌گونه که خط میانی برزیل، جائی‌که بیشترین انتظار درخشش با حضور رونالدینیو، امرسون، کاکا، جونینیو و سیلوا وجود داشت برعکس از کار درآمد، در فهرست دونگا نیز عمده تغییرات در میانه زمین رخ داده است. در کنار سیلوا و ادمیلسون با نام‌هائی چون دانیل کاروالیو (که در لیگ روسیه به دانیل معروف است) مورایس، جوناتاس والائو برمی‌خوریم. در خط حمله نیز مهاجمین کم به کارآمده جام جهانی ۲۰۰۶ مانند فر، روبینیو و باپتیستا نظر دونگا را به خود جلب کرده‌اند تا در کنار بازیکنان تازه‌ای از جمله دودا کرینسه، واگنر و لاو شانس خود را برای حضور در ترکیب اصلی به آزمون بگذارند.

از طرف دیگر با پایان عمر بازی‌های ملی کارلوس و کافو عدم حضور آنها دور از انتظار نیست و در عوض دونگا به مدافعانی چون سیسینیو، گیلبرتو، لوسیو (که از بهترین‌های تیم متوسط برزیل در آلمان بود) و خوان به بازیکنانی مانند لوئیزانو، مارچلو، مایسون و آلکس نیز اعتماد کرده است، ضمن اینکه با وجود بازی قابل قبولی که دیدا در آلمان نشان داد بدون تردید سرمربی تازه در راستای نوسازی تیم ملی برزیل باید در پی دروازه‌بان‌های بهتری باشد که در این رهگذر گومز و فابیو را در فهرست خود جای داده است.