فرهنگ سازی از نوع رسانه ملی

مهاتما گاندی که روح بزرگ لقب گرفته است اظهارنظر زیبایی دارد که می گوید «این راز همیشه برای من بی پاسخ مانده است که چگونه بشر با تحقیر همنوع خود احساس افتخار می کند »

مهاتما گاندی که روح بزرگ لقب گرفته است اظهارنظر زیبایی دارد که می‌گوید «این راز همیشه برای من بی‌پاسخ مانده است که چگونه بشر با تحقیر همنوع خود احساس افتخار می‌کند؟»

این سخن گاندی دردنامه این روزهای فوتبال ما است. در عرض این چند روز تنها چیزی که مشاهده کردیم تحقیر و توهین درباره این رویداد بزرگ برای فوتبال‌مان است. نخست با حمله فردوسی‌پور به یکی از بازیکنان تیم ملی چراغ اول روشن شد.

رسانه ملی که از آن به عنوان دانشگاه یاد می‌شود (!) و دستگاه عریض و طویل و پر خرج آن غول بزرگی است، این‌گونه فرهنگ‌سازی می‌کند که هاشم بیگ‌زاده را به تمسخر بگیرد و در این راه مجری تحصیلکرده و استاد دانشگاه یعنی جناب فردوسی‌پور شروع به سخن می‌کند و سپس کاپیتان تیم ملی جواد نکونام ادامه می‌دهد و کار به کوچه و خیابان می‌رسد که چه کسی قرار است مسی را بگیرد. کل آنالیز ملت ما در عرض این ۴۸ ساعت درباره تیم‌های همگروه ما همان فرهنگ لطیفه معروف است که مارادونا را رها کن و غضنفر را بگیر و این پایان ماجرا نیست.

جماعتی که سواد کامپیوتری دارند به‌دنبال فیلتر‌شکن هستند و وقت دارند و حداقل از تحصیلاتی برخوردارند که می‌توانند از این تجهیزات بهره بگیرند نخست به سایت مسی حمله می‌کنند و انواع زبان به فارسی و انگلیسی به او توهین می‌کنند و سرانجام اظهار تاسف او را می‌بینند و بعد به صفحه بانوی مجری حمله می‌کنند و به این‌گونه از فرهنگ و آداب ملتی سخن می‌رانند که ادعای بیشمار ۷۰۰۰ سال تاریخ تمدن را به زبان دارد اما از یاد می‌برد که ورزش و فوتبال و جام‌جهانی برای دوستی‌ها و مودت انسان‌ها بوده است و نه آنکه به همدیگر توهین کنیم و این توهین‌ها را نخست به خودمان دهیم و شخصی چون هاشم بیگ‌زاده را توسط همبازی‌های خودش و کاپیتان تیم ملی و سپس جناب مهندس عادل فردوسی‌پور مورد هجمه قرار دهیم. همه ما بی‌عیب هستیم؟

این چه افتخاری دارد که همنوع خود را تحقیر کنیم؟ عادل فردوسی‌پور که در برنامه‌های خودش از به فراموشی سپرده شدن بزرگان فوتبال بارها سخن گفته است چرا پهلوان زنده را می‌کشد؟ روزی که بازی میلان و پرسپولیس تهران بود چند نفر از ما تاسف خوردیم که بزرگان فوتبال ایران باید با چنین هیبتی به میدان بیایند؟ به اندام کافو و زیدان و ماریو کمپس و ماتیوس و... در هنگام مراسم قرعه‌کشی نگاه کردم به اندام بارسی و مالدینی و بوبان می‌نگریستیم و اندام مرتضی کرمانی مقدم و پیوس و شاهرودی و میناوند و... را می‌دیدیم آیا نباید می‌گفتیم به‌راستی فراموش کردن ورزشکار ما دلیل مهمی برای از یاد بردن خودشان توسط خودشان بوده است؟ چند بار ناصر محمد‌خانی را به شدید‌ترین الفاظ کوبیده‌ایم؟ عده‌یی از ما او را قاتل دو زن معرفی کرده‌اند. ناصر محمد خانی گناه کرده است او تاوان گناهی را باید بکشد اما نه این‌گونه که ما جماعت سراسر ادعا این‌گونه بر سر او می‌کوبیم. ما که هنوز نمی‌توانیم ادب و انسانیت را در ساده‌ترین مسائل رعایت کنیم به چه دلیل صحبت از شرف و انسانیت برای ناصر محمد خانی داریم؟ این همه برنامه معضلات ورزشگاه‌ها و فرهنگ فحاشی را صدا و سیما نشان می‌دهد اما تحقیر و توهین به بازیکن تیم ملی از سوی خود این متولی فرهنگ انجام می‌شود چگونه ما انتظار داریم در ورزشگاه‌های ما انسانیت حکمفرما شود، چگونه انتظار داریم ایران میزبان مسابقات بین‌المللی فوتبال شود وقتی با مسی این‌گونه برخورد می‌کنیم؟ به واقع تا به کی از حقارت خود لذت می‌بریم؟

تورج عاطف