پروتز گونه گاهی جابجا می‌شود

برآمدگی گونه‌ها بر وجاهت چهره می‌افزاید. افرادی که گونه کوچک دارند به دو گروه تقسیم می‌شوند: گروه اول که به طور مادرزادی دچار این نقص هستند. گروه دوم افرادی هستند که در پی تصادفات …

برآمدگی گونه‌ها بر وجاهت چهره می‌افزاید. افرادی که گونه کوچک دارند به دو گروه تقسیم می‌شوند: گروه اول که به طور مادرزادی دچار این نقص هستند. گروه دوم افرادی هستند که در پی تصادفات و ضربه، دچار این آسیب می‌شوند.

برجسته‌کردن گونه‌ها به دو روش متداول انجام‌پذیر است که شامل تزریق و گذاشتن ایمپلنت است. در موارد کمی از پیوند استخوانی استفاده می‌شود. تزریق به دو شکل امکان‌پذیر است؛ یکی تزریق ژل و دیگر تزریق چربی است. ژل به انواع مختلف وجود دارد. غالب آنها با اشکالات و عفونت همراه است. تزریق چربی با عوارض همراه است به ویژه که در مسیر و لایه لازم تجویز شود. متاسفانه پس از چند ماه مقداری از آن جذب می‌شود و نیاز به تزریق مجدد پیدا می‌کند اما عوارض آن از سایر موارد کمتر است. ایمپلنت‌ها بیشتر به دو نوع سیلیکون و مدپور هستند. نوع دوم دارای ثبات بیشتری است یعنی کمتر جابه‌جا می‌شود. برای ایجاد برجستگی‌ مناسب برای گونه، رعایت نکات زیر برای جراح پلاستیک مهم است.

۱) میزان کاهش را بررسی کند چه نقاطی بیشتر کمبود دارد.

۲) از نظر تشریحی، با فرمی سازگار در تناسب با صورت بیمار قرار گیرد. در تقارن با وضعیت حفره چشم‌ها و استخوان‌ گونه و بینی باشد.

۳) بهتر است فتوگرافی از چهره بیمار به عمل آید سپس با اسکنینگ در کامپیوتر، معیارها و پیش‌فرض‌های لازم را به دست آورد.

۴) با ارزیابی اولیه در نقص‌های کمتر، ممکن است از تزریق چربی در لایه سطحی یا عمقی در ارتباط با میزان کمبود استفاده کند.

هنگام جراحی، انتخاب راه مناسب برای گذاشتن ایمپلنت مهم است با توجه به اینکه قبل از جراحی باید نوع مناسب برای بیمار فراهم شده باشد. گذاشتن آن از طریق دهان یا زیر پلک یا کنار گوش، میسر است ولی راه بهتر از دهان با میدان دید واضح‌تر است. ایجاد حفره باید در اندازه مناسب برای ایمپلنت (پروتز) باشد که جابه‌جا نشود. پس از استقرار آن بهتر است فیکس شود. بیمار باید در وضعیت جسمی و روحی مناسب باشد. همه خواسته‌هایش را قبل از عمل به پزشک بگوید و با او به توافق برسد. پس از عمل از ضربه به صورت جلوگیری کند. دوام پروتز به جنس آن بستگی دارد اما نوع مدپور از مدت سازگاری طولانی‌تری دارد. عوارض این کار به صورت جابه‌جایی ایمپلنت است که بستگی به کار جراح پلاستیک دارد و در پاره‌ای موارد با عفونت همراه است که با مدپور به حداقل می‌رسد. عوارض جابه‌جایی پس از تخفیف تورم مشهود می‌شود و معمولا با مدپور کمتر است. یکی از بیشترین آسیب‌ها با تزریق پاژت ژل است که با عفونت زیاد یا آسیب وسیع نسوج اطراف همراه است و تخلیه آن مشکل است. این ژل از اوکرایین و از سیستم داروهای ایران حذف شده است.

دکتر صدرالله معتمد

استاد گروه جراحی پلاستیک دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی