دوشنبه, ۱ مرداد, ۱۴۰۳ / 22 July, 2024
برنامه های تلویزیون و رفتارهای خشن اجتماعی
![برنامه های تلویزیون و رفتارهای خشن اجتماعی](/web/imgs/16/87/im4w21.jpeg)
بیش از چهار هزار پژوهشِ انجام گرفته، وجود رابطه بین خشونت تلویزیونی و خوی تهاجمی افراد را نشان می دهد. انجمن جراحی عمومی آمریکا در سال ۱۹۷۲ گزارش داد: "تماشای خشونت، کودکان را پرخاشگرتر می سازد". تحقیقات زیادی از آن زمان این مدعا را تائید می کنند؛ البته تعجبی هم ندارد که جریان غالب رسانه ای چیزی در این باره نمی گوید.
به عنوان نمونه در این زمینه می توان به مطالعه تلویزیون ملی ایالات متحده اشاره کرد؛ این مطالعه یک بررسی طولانی مدت بود که مسئله خشونت در تلویزیون را مورد ارزیابی قرار می داد. این پروژه ۳/۳ میلیون دلاری در سال ۱۹۹۴ آغاز شد. در این مطالعه، پژوهشگران رسانه ای از چهار دانشگاه عمده ایالات متحده مشارکت داشتند و هزینه آن را انجمن ملی تلویزیون کابلی بر عهده داشت.
یافته های این تحقیق هیچ گونه مبالغه ای درباره تاثیر خشونت های نمایش داده شده در تلویزیون در بین مرتکبین اعمال خشن در جامعه انجام نمی دهد. این مطالعه اذعان دارد که مسائل بیولوژیک و روان شناختی و همچنین موضوعات گسترده تر فرهنگی و اجتماعی فاکتورهای اصلی شکل گیری رفتارهای خشن به شمار می آیند.
با این حال در این بین بخش اعظمی از جامعه علمی، خشونت های تلویزیونی را یکی از مهم ترین عوامل موثر در خشونت و پرخاشگری و رفتارهای ضد اجتماعی قلمداد می کنند. سازمان هایی همانند انجمن روان شناسی آمریکا، آکادمی آمریکایی طب اطفال، انجمن درمانی آمریکا، کمیته مشاوره ای تلویزیون و رفتار سازمان انجمن جراحی عمومی و موسسه ملی بهداشت ذهنی، همگی به این نتیجه رسیده اند که خشونت در تلویزیون موجب وقوع خشونت های واقعی در عرصه اجتماعی می شود.
مطالعه مذکور ۲۵۰۰ ساعت از برنامه تلویزیونی را مورد بررسی قرار داد و شماری از یافته های آن عبارتند از:
۵۷ درصد از برنامه های صنعت تلویزیونی گونه ای خشونت را به نمایش می گذارند.
▪ ۸۵ درصد از برنامه های تلویزیون های کابلی نوعی خشونت را نشان می دهند.
▪ ۴۴ درصد از شبکه های تلویزیونی خشونت را به نمایش می گذارند.
خشونت های تلویزیونی ۳ نوع تاثیر عمده ضد اجتماعی در بر دارند:
آموزش نگرش ها و رفتارهای پرخاشگرانه
احساسات زدایی نسبت به قربانیان خشونت یا لطماتی که از خشونت ایجاد می شوند.
ترس از خشونت که به میزان زیادی از تلویزیون ناشی می گردد.
برنامه سازی برای کودکان از جمله کارتون ها، از جهت به نمایش درآوردن خشونت پاک و پاستوریزه بدترین وضعیت را دارند. خشونت موجود در برنامه های کودکان:
به ندرت پیامدهای منفی و بلند مدت خشونت را نشان می دهد.
شرمندگی، بدنامی یا هزینه های بسیار اندکی را برای مرتکبین خشونت به دنبال می آورد.
به ندرت درد یا آسیب های قربانیان را به تصویر می کشد.
اغلب خشونت را در زمینه ای خنده آور نشان می دهد.
دال کانکل از دانشگاه کالیفرنیا و مدیر این مطالعه معتقد است: "هیچ گونه تردیدی درباره همبستگی بین رفتارهای خشونت آمیز و خشونت های به نمایش درآمده در تلویزیون وجود ندارد".
منبع: www.medialiteracy.net
پیتر دیبندیتیز و باب مک کنان
مترجم: یعقوب نعمتی وروجنی
تعمیرکار درب برقی وجک پارکینگ
دورههای مدیریتی دانشگاه تهران
فروش انواع ژنراتور دیزلی با ضمانت نامه معتبر
ویدیوهای آموزشی هفتم
مسعود پزشکیان ایران دولت چهاردهم پزشکیان مجلس شورای اسلامی دولت دولت سیزدهم رهبر انقلاب مجلس محمدجواد ظریف انتخابات مجلس دوازدهم
تهران قوه قضاییه پلیس قتل هواشناسی شهرداری تهران سیاست تب دنگی سازمان هواشناسی پشه آئدس وزارت بهداشت گرما
خودرو حقوق بازنشستگان قیمت خودرو قیمت دلار واردات خودرو ایران خودرو بازار خودرو سایپا قیمت طلا برق مالیات بازنشستگان
سعید راد سینمای ایران درگذشت دفاع مقدس سینما عراق تلویزیون بازیگر عاشورا کربلا محرم تئاتر
فناوری دانشگاه دانش بنیان شرکت دانش بنیان حوزه علمیه دانشگاه تهران سازمان امور دانشجویان
رژیم صهیونیستی جو بایدن غزه کامالا هریس دونالد ترامپ روسیه یمن اسرائیل فلسطین آمریکا ترامپ چین
پرسپولیس فوتبال استقلال نقل و انتقالات لیگ برتر باشگاه پرسپولیس نقل و انتقالات لیگ برتر المپیک 2024 پاریس سپاهان لیگ برتر ایران باشگاه استقلال المپیک
فیلترینگ تبلیغات سامسونگ ایلان ماسک همستر کامبت گوگل سرعت اینترنت آیفون شرکت های دانش بنیان مایکروسافت تلفن همراه تلگرام
فشار خون آلزایمر رژیم غذایی بیماری دیابت سرطان خواب ویتامین افسردگی استرس سازمان نظام پزشکی