عدم مداخله دولت ها در روند جهانی

سایمون اِوِنت اعتقاد دارد که جامعه جهانی و سیستم تجارت جهانی به حکومت هایی که به طور ناگهانی در سال های اخیر سیستم تجارت جهانی باز را قطع کرده اند, خدمت بزرگی کرده است

سایمون اِوِنت اعتقاد دارد که جامعه جهانی و سیستم تجارت جهانی به حکومت‌هایی که به‌طور ناگهانی در سال‌های اخیر سیستم تجارت جهانی باز را قطع کرده‌اند، خدمت بزرگی کرده است. مرکز«هشدار تجارت جهانی» او یک منبع منفرد است که تلاش می‌کند صداقت دولت‌ها را درمورد اینکه چگونه برای حفظ منافع داخلی قوانین تجاری را نقض می‌کنند یا آنها را دور می‌زنند، بسنجد. بسیار خوشحالم که او این نبرد را ادامه داده و در باره فساد سیاسی که به تدریج ایجاد شده، هشدار داده است.

همزمان، من بیش از او در مورد چشم‌انداز باز شدن بازارها در سال‌های آتی خوش‌بین هستم. به همین دلیل من فکر نمی‌کنم که جهانی شدن «دچار مشکل» باشد. همان‌طور که پیش از این عنوان کرده‌ام، این خوش‌بینی مبتنی بر درجه بالای یکپارچگی اقتصادی جهانی است که هم‌اکنون به دست آمده است و این حقیقت که تکنولوژی حتی در غیاب اقدامات سیاسی، به تداوم یکپارچگی بازارها کمک خواهد کرد. من مشاهده نکردم که دولت‌ها برای معکوس کردن جهانی شدنی که به وجود آمده است، اقدامی انجام داده باشند.

علاوه براین، به نظر من سه عامل ما را نسبت به مساله جهانی شدن دلگرم می‌کند.

نخست، طی چند دهه گذشته، اقتصاددانان درباره اقدامات حمایت‌گرایانه اغراق کرده‌اند و اقدامات صورت گرفته در جهت آزادسازی را ناچیز شمرده‌اند. در سال ۱۹۸۳، روبرت پاستور، دانشمند علوم سیاسی مقاله جالبی در مورد سیاست تجاری آمریکا با عنوان«سندروم گریه و آه» نوشت. تز او این بود که گریه‌های حمایت‌گرایی به‌طور مکرر به این دلیل بوده است که راه را برای آه راحت کشیدن زمانی که بازارها باز هستند، هموار کند. در سال ۱۹۶۱ جاکوب‌وینر، یک اقتصاددان برجسته، هشدار داد که «روند حوادث به سمت حمایتگرایی می‌رود»، اما در سال بعد قانون گسترش تجارت ۱۹۶۲ تصویب شد که این قانون زیربنای مذاکرات جدید تجارت جهانی قرار گرفت. در سال ۱۹۷۱ سی.فرد برگستن هشدار داد:«سیاست تجاری آمریکا به‌طور مستمر از تجارت آزادی که از سال ۱۹۳۴ تاکنون ترسیم کرده، دور شده است.» در سال ۱۹۷۸ جان جکسون، یک وکیل تجاری برجسته، مقاله ناامیدکننده‌ای با عنوان «فروریختن نهاد تجارت آزاد» نوشت و در آن بر این مساله تاکید کرد که موافقت‌نامه عمومی تعرفه و تجارت از هم پاشیده، قواعد آن نادیده گرفته شده است و شرکت‌کنندگان در آن از تعهدات قبلی خود درقبال آزادسازی تجارت عدول کرده‌اند. در سال ۱۹۸۲ مایک آهو و توماس بایارد مقاله‌ای نوشتند با عنوان «دهه ۱۹۸۰ دوره افول سیستم تجارت آزاد؟».

آنچه این اقتصاددانان گفته‌اند در آن زمان ارزش داشت، اما پیشگویی رویدادهای واقعی نبود. من سیاست‌های تجاری سال ۲۰۱۳ را با سیاست‌های تجاری سال ۱۹۹۳ یا ۱۹۷۳ یا ۱۹۵۳ عوض نخواهم کرد.

دوم،به رغم تلاش‌هایی که برای جلوگیری از آن انجام می‌شود، واردات توانایی رخنه کردن به اقتصاد را دارد. در اینجا توجه شما را به مقاله جدید روبرت بالدوین با عنوان «ناکارآیی سیاست تجاری» جلب می‌کنم. در این مقاله او شرح می‌دهد که چگونه شرکت‌ها و بازارها تلاش دولت‌ها را برای مسدود کردن واردات برهم می‌زنند. برای مثال، زمانی که آمریکا بر نیمه‌رساناهای وارد شده از ژاپن عوارض ضد دامپینگ وضع می‌کند، منبع عرضه به تایوان تغییر جهت می‌دهد. وقتی تایوان با عوارض ضد دامپینگ رو‌به‌رو می‌شود، منبع عرضه به کره‌جنوبی می‌رود. بنابراین تولیدکنندگان داخلی هیچ‌گاه از رقابت خارجی رهایی نمی‌یابند. یا اگر بخواهم یک مثال تاریخی بیاورم، در دهه ۱۸۷۰ زمانی که راه‌آهن در ایالت‌های غرب میانه آمریکا و در روسیه شروع به فعالیت کرد، قیمت غلات اروپا به‌طور چشمگیری کاهش یافت. در واکنش به این مساله دولت‌ها تعرفه واردات را افزایش دادند، اما این تعرفه‌ها نتوانست کاهش سریع هزینه‌های حمل و نقل را جبران کند. مساله این نیست که اقدامات حمایت‌گرانه همیشه نفوذپذیر یا بدون هزینه هستند، اما نکته این است که این اقدامات اغلب کمتر از آنچه ما تصور می‌کنیم، کارآمدند.

سوم، سیاست‌های تجاری گروه‌های ذی‌نفع در سال‌های اخیر به‌طور چشمگیری تغییر کرده است. نسبت به قبل کسب و کارهای بیشتری چندملیتی شده‌اند. آنها دیگر از محدودیت‌های تجاری نفع نمی‌برند و درنتیجه برای آن لابی نمی‌کنند. افزایش زنجیره‌های جهانی عرضه کار دولت‌ها را برای توجیه دور نگه داشتن کشورها از این بازار جهانی دشوار کرده است. امروزه بسیاری از کالاهای وارداتی کالاهای نهایی نیستند، بلکه کالاهای واسطه‌ای هستند. مصرف‌کننده این کالاها کسب‌و‌کارها هستند نه خانوارها و کسب‌و‌کارها تمایل دارند با موانع تجاری که دسترسی آنان را به این منابع عرضه محدود می‌کند، مخالفت کنند.

برخی نگرانی‌ها درباره جهت سیاست تجاری در بسیاری از کشورها مانند روسیه، آرژانتین و برزیل وجود دارد. باید از آقای ایونت برای ابلاغ این نگرانی ما به آنها قدردانی کرد. اما هنوز در سطح وسیع‌تر، نیروهای عمیق و قدرتمندی وجود دارند که جهانی شدن را سالم نگه خواهند داشت.

نویسنده: داگلاس ایروین

مترجم: رفیعه هراتی