نزاع بچه ها در خانه

یکی از مشکلات بزرگ خانواده ها, دعوای بچه هاست وقتی تعداد بچه ها بیش از یک نفر می شود, حس رقابت و حسادت در آنها شعله ور شده و جنگ و نزاع میان آنها بالا می گیرد, آن یکی, دیگری را نیشگون می گیرد, دیگری او را هل می دهد و داد و بیداد راه می اندازد

یکی از مشکلات بزرگ خانواده‌ها، دعوای بچه‌هاست. وقتی تعداد بچه‌ها بیش از یک نفر می‌شود، حس رقابت و حسادت در آنها شعله‌ور شده و جنگ و نزاع میان آنها بالا می‌گیرد، آن یکی، دیگری را نیشگون می‌گیرد، دیگری او را هل می‌دهد و داد و بیداد راه می‌اندازد. یکی اسباب بازی دیگری را بر می‌دارد، آن یکی کتاب و دفتر او را خط‌خطی و پاره می‌کند... بعضی وقت‌ها هم با یکدیگر کتک‌کاری می‌کنند. البته بیشتر این ناسازگاری‌ها و دعواها به خاطر جلب توجه پدر و مادر است، زیرا بچه‌ها می‌خواهند تنها محبوب پدر و مادر باشند و دیگری در قلب آنها جای نداشته باشد. به هر حال این جنگ و دعواها میان هر خواهر و برادری شکل می‌گیرد و امری طبیعی است، فقط باید مراقب باشید تا به یکدیگر آسیب نرسانند.

اگر می‌خواهید بچه‌ها با یکدیگر جنگ و دعوا نکنند به نکاتی که در ذیل اشاره می‌شود توجه کنید:

ـ‌ طرز رفتار و نحوه گفتار والدین روی خلق و خوی کودکان تاثیر می‌گذارد. زیرا بچه‌ها شما را الگوی رفتاری خود قرار می‌دهند. دعوا و کشمکش پدر و مادر، گاهی باعث نزاع میان آنها می‌شود. وقتی بچه‌ها مشاهده می‌کنند که پدر و مادر دائما با یکدیگر بگو و مگو می‌کنند، از آنها یاد می‌گیرند و با خواهر و برادرشان مدام دعوا می‌کنند، اما اگر شما والدین آگاه با افراد خانواده با محبت برخورد کنید آن وقت بچه‌ها از شما می‌آموزند که با خواهر و برادر خود مهربان باشند و آنها را دوست بدارند.

ـ‌ ممکن است گاهی اوقات در خانواده‌ها بویژه در خانواده‌های پرجمعیت بچه‌ها برای جلب توجه والدین، با خواهر یا برادرشان دعوا کنند. اما متاسفانه بیشتر والدین نسبت به جنگ و دعوای بچه‌ها بی‌توجه هستند یا آنها را به حال خودشان رها می‌کنند یا با عصبانیت و داد و فریاد آنها را از هم دور می‌کنند شاید نزاع میان بچه‌ها برای مدت کوتاهی تمام شود، اما بعد از مدتی دوباره شروع خواهند کرد. بنابراین پدر و مادر باید با عقل و تدبیر و صبر و حوصله عوامل اختلاف را بشناسند و برطرف سازند، بعد با پادرمیانی نزاع میان بچه‌ها را تمام کنند. چرا که ممکن است بچه‌های بزرگ‌تر به کوچک‌ترها آسیب برسانند و فاجعه‌ای جبران‌ناپذیر بوجود بیاورند.

ـ وقتی بچه‌ها با هم دعوا می‌کنند ممکن است یکی از آنها پشت سر خواهر یا برادرش، بدگویی یا سخن‌چینی کند، در این صورت شما نباید از کودکی که پشت سر خواهر یا برادرش بدگویی کرده است طرفداری کنید، زیرا ممکن است عادت به بدگویی یا سخن‌چینی کند و خواهر و برادر خود را مورد آزار و اذیت قرار بدهد. بنابراین بهتر است در نزاع‌های کوچکی که میان بچه‌ها صورت می‌گیرد، به طور مستقیم دخالت نکنید و به سخن‌چینی آنها اهمیت ندهید، بلکه اجازه بدهید خودشان مشکل‌شان را حل کنند. (البته از دور مراقب آنها باشید)

ـ در بیشتر مواقع نزاع بچه‌ها به‌خاطر بیکاری و بلاتکلیفی است، سعی کنید برای آنها کار یا سرگرمی ایجاد کنید تا نزاع میان آنها کمتر شود. بخصوص اگر آنها را به بازی‌های دسته جمعی یا کارهای گروهی مثل درست‌کردن کاردستی و... تشویق کنید، بسیار خوب خواهد بود.

ـ ‌وقتی شما والدین آگاه و با تدبیر مشاهده کردید بچه‌ها مشغول بگو و مگو با یکدیگر هستند، پیش از این‌که این بگو و مگوها تبدیل به یک دعوای جدی شود، با یک پیشنهاد خوب دعوای میان آنها را تمام کنید. به عنوان مثال، وقتی که هر دوی آنها می‌خواهند با رایانه بازی کنند با لحن محبت‌آمیزی به آنها پیشنهاد بدهید، یک‌ربع شما بازی‌کن یک‌ربع هم شما.

ـ وقتی بچه‌ها بدون جنگ و دعوا ساعت‌ها با هم بازی می‌کنند آنها را تشویق و تحسین کنید. تشویق بهترین و موثرترین وسیله تربیت می‌باشد، در روح و روان آنها اثر می‌گذارد و آنها را برای انجام کارهای خوب ترغیب می‌کند. برای مثال، هنگامی که یکی از بچه‌ها، اسباب‌بازی‌هایش را به خواهر یا برادرش می‌دهد، او را به خاطر کار خوبی که انجام داده است، تشویق کنید و به او بگویید که چه کار ارزشمندی انجام داده است.

ـ همیشه سعی کنید محیط خانه را آرام نگه دارید. وقتی فضای خانه آشفته و در هم بر هم باشد، و پدر و مادر هم دائم با یکدیگر بگو و مگو و مشاجره کنند، بچه‌ها در این فضای نا آرام، دچار اضطراب می‌شوند، نق می‌زنند و غرغر می‌کنند و مدام با خواهر و برادرشان دعوا می‌کنند.

این نکته مهم است که ممکن است بچه‌ها بعد از مدتی به این داد و فریادها عادت کنند، اما به لحاظ روحی و روانی آسیب جدی می‌بینند، تندخو و بداخلاق می‌شوند و همیشه می‌خواهند با دیگران بجنگند. بنابراین شما پدر و مادر آگاه بهتر است جلوی بچه‌ها با یکدیگر دعوا و بگو و مگو نکنید و محیط خانه را همیشه آرام نگه دارید تا بچه‌ها احساس امنیت و آرامش کنند.

نسرین علی‌محمدی