یادش بخیر بازار داغ جوابیه‌ها‎

یادش بخیر بازار داغ جوابیه‌ها. آنهایی که روزنامه‌نگارند و آنهایی که خبر دارند عالم خبرنگاری و روزنامه‌نگاری و رسانه چیست، حتما می‌دانند که وقتی می‌نویسیم زمانی بازار جوابیه …

یادش بخیر بازار داغ جوابیه‌ها. آنهایی که روزنامه‌نگارند و آنهایی که خبر دارند عالم خبرنگاری و روزنامه‌نگاری و رسانه چیست، حتما می‌دانند که وقتی می‌نویسیم زمانی بازار جوابیه دادن و جوابیه نوشتن داغ بود، یعنی چه.

تلنگر امروز یک موضوع تقریبا فراموش شده رسانه است. امروز روز خبرنگار است و بازار تبریک گفتن‌ها به ما خبرنگاران و روزنامه‌نگاران داغ است و یک پای ثابت این تبریک گفتن‌ها روابط‌عمومی‌ها و مدیرانی هستند که یکی از وظایف نوشته و نانوشته آنان در قبال روزنامه‌ها، پاسخ دادن به ایرادها و انتقاد‌ها و گیر‌هایی است که به سازمان متبوع آنان از سوی رسانه‌ها واردمی‌شود.

آنهایی که خبرنگارند می‌دانند بعضی وقت‌ها جوابیه گرفتن از سازمان و شخصی حقیقی یا حقوقی چه مزه‌ای دارد و نشان می‌دهد که خبر و گزارش تو را دیده‌اند و نشان می‌دهد که خبر و گزارش تو تاثیر خودش را داشته است.

خبرنگارها می‌دانند که تکذیب خبر یعنی چه و چه‌وقت‌هایی خبرها و گزارش‌ها تکذیب می‌شود. خبرنگارها می‌دانند که وقتی گزارشی و خبری از یک موضوع و سوژه اجتماعی یا اقتصادی و حتی سیاسی و یا هر موضوع دیگری منعکس و چاپ می‌شود و بلافاصله بعد از چاپ و انتشار، مردم زنگ‌های تلفن روزنامه را به صدا در می‌آورند که قدردانی کنند یا مشکلاتشان را بگویند یا انتقاد کنند، یعنی چه.

خبرنگارها حالشان وقتی خوب است که خبری را بتوانند پیگیری کنند و صادقانه و تنها برای مردم آن را به نتیجه برسانند. خبرنگارها وقتی که مدیران روابط‌عمومی یا مدیران و مسوولان در رده‌های مختلف بر گزارش و خبر درست و مردمی آنان خرده می‌گیرند، حالشان خوب است.

خبرنگارهایی که روزگاری بر آنان گذشته است، بخوبی می‌دانند که چطور با جوابیه‌ها زندگی می‌کردند و چطور با هر جوابیه که بر گزارش و خبر آنان می‌آمد، می‌توانستند دریچه‌ای نو از آن خبر و گزارش را به روی مردم بگشایند.

خبرنگارها وقتی که از روز خبرنگار فاصله می‌گیرند و با لبخند و خوشرویی جواب سلام و تبریک‌های مردم و مسوولان را می‌دهند، آن وقت تازه به فکر فرو می‌روند و فکر می‌کنند آیا درست است که ادعا کنند بازار جوابیه‌ها سرد شده است؟

خبرنگار‌ها گاهی فکر می‌کنند که چرا هر چه خبر و گزارش می‌دهند کسی ککش نمی‌گزد و کسی به خودش زحمت نمی‌دهد که جوابی و پاسخی به آنان ـ به مردم ـ‌بدهد.

وقتی جوابیه نمی‌آید و وقتی جوابیه‌ها کم می‌شود و تکذیبیه‌ها بیشتر می‌شود آن‌وقت خبرنگارها نگران می‌شوند. خبرنگارها دوست ندارند دیده نشوند.

آنها دلشان می‌خواهد که مسئولان مردمی فقط در روزهایی که نام خبرنگار دارد پا پیش نگذارند. آنها دلشان می‌خواهد که مسئولان مردمی به سوال‌های آنان پاسخ دهند.

آنها دلشان می‌خواهد مردم بدانند که خبرنگارها تمام تلاششان را به کار می‌گیرند و اگر خبر‌های آنان، گزارش‌هایشان و پیگیری‌هایشان به نتیجه نمی‌رسد، تقصیر همه آنانی است که جوابیه‌ها را فراموش کرده‌اند و پاسخگویی برایشان انگار کسر شأن است.

صولت فروتن