شب جمعه کمتر از شب قدر نیست

دشمنی با قرآن و اهل بیت گناه کوچکی نیست و سبک شمردن محرمات گناهی بزرگ است و سبک شمردن فرهنگ اهل بیت علیه السلام از آن بزرگ تر است روز قیامت مرد و زن هر عذری بیاورند, خداوند عذر آن ها را قبول نخواهد کرد

دشمنی با قرآن و اهل بیت گناه کوچکی نیست و سبک شمردن محرمات گناهی بزرگ است و سبک شمردن فرهنگ اهل بیت(علیه السلام) از آن بزرگ ‌تر است.روز قیامت مرد و زن هر عذری بیاورند، خداوند عذر آن‌ها را قبول نخواهد کرد. این نکته را فراموش نکنیم که خداوند متعال در هر دوره‌ای افراد بسیار پاکدامنی را دارد که در قیامت آن‌ها را به مردم ارائه می‌دهد.

اهل بیت(علیهم السلام) شب جمعه را کمتر از شب قدر نمی‌دانستند؛ از اعمالی که برای این شب بزرگ نقل شده است، خواندن دعای ملکوتی و بی‌نظیر کمیل است و این دعایی است که علی(علیه السلام) در نیمه شب، در شب‌های جمعه در تاریکی مطلق در سجده با چشمان گریان می‌خواندند.

کسانی که همانند علی(علیه السلام) به خدا(صلی الله علیه وآله) معرفت داشته باشند و باطنشان دریای بی‌نهایتی از عشق به پروردگار باشد، با این نوع عبادت‌ها خسته نمی‌شود، بلکه هنگامی که عبادتشان پایان می‌یابد، اندوه و رنج به سراغ آنان می‌آید، برای اینکه ارتباط آن‌ها با خدا تمام شده است.

هنگامی که در محشر به رسول خدا اجازه سخن گفتن داده شود، کل اهل محشر صدای ایشان را خواهند شنید و ایشان اولین سخنش خطاب به خداوند در حالی که با یک دست قرآن را بلند می کند و با دست دیگر دست اهل بیت را می‌گیرد این است که از تک تک مردم سؤال کن که بعد از من با قرآن و اهل بیتم چه کار کردند؟

عده ای از افراد قادر به پاسخگویی در محشر نیستند!

انسان های بی‌حجاب و بدحجاب، دروغگویان و تهمت زنان قادر به پاسخگویی در محشر نیستند. این افراد عملا در محشر پاسخگوی اعمال خود نیستند و قرآن در سوره آل عمران می‌گوید: «این افراد به خداوند التماس می‌کنند که از آتش دورخ نجات پیدا کنند» ولی خداوند می‌فرماید: «من پاسخ آن‌ها را تا ابد نخواهم داد».

دشمنی با قرآن و اهل بیت گناه کوچکی نیست و سبک شمردن محرمات گناهی بزرگ است و سبک شمردن فرهنگ اهل بیت(علیهم السلام) از آن بزرگ ‌تر است. روز قیامت مرد و زن هر عذری بیاورند، خداوند عذر آن‌ها را قبول نخواهد کرد. این نکته را فراموش نکنیم که خداوند متعال در هر دوره‌ای افراد بسیار پاکدامنی را دارد که در قیامت آن‌ها را به مردم ارائه می‌دهد.

امام علی (علیه السلام) در بخشی از دعای کمیل کوشش و جدیت در ترس از خداوند را از او می طلبد: « هَب لِیَ الجِدَّ فی خَشیَتِکَ »؛ و از او می خواهد همچون یقین آورندگان از او بترسد: « اَخافَکَ مَخافَةَ المُوقِنینَ .» از این آیه و این عبارات ادعیه و صدها مانند آن معلوم می شود قصه جدی است و جهنم و عذاب و دردی برای عاصیان و طاغیان مهیا شده است

● ارزش و جایگاه زیارت امام حسین(ع)

در روایتی از کتاب کامل الزیارات آمده است که امام صادق(علیه السلام) می‌فرمایند: «قبر جدم حسین(علیه السلام) را هر کسی زیارت کند از زیارت امام زنده بالاتر است».

امام رضا(علیه السلام) می‌فرمایند «گریه کردن بر حسین ما برای کسی که اشک چشم دارد واجب است»، باید توجه داشت که دستگاه خلقت طبق آیات قرآن است و گریه کردن مردم همه ثبت و ضبط می‌شود و در قیامت بر اشک ریختن برای سید الشهدا(علیه السلام) گواهی می دهد.

● دعا برای رهایی از عذاب جهنم

«رَبَّنَا اصْرِفْ عَنَّا عَذَابَ جَهَنَّمَ إِنَّ عَذَابَهَا کَانَ غَرَامًا إِنَّهَا سَاءتْ مُسْتَقَرًّا و َمُقَامًا : (فرقان،۶۵)... پروردگارا، عذاب جهنم را از ما بازگردان که عذابش سخت و دایمی است؛ و در حقیقت، آن بد قرارگاه و جایگاهی است.

امام علی(علیه السلام) در بخشی از دعای کمیل کوشش و جدیت در ترس از خداوند را از او می طلبد: «هَب لِیَ الجِدَّ فی خَشیَتِکَ»؛ و از او می خواهد همچون یقین آورندگان از او بترسد: «اَخافَکَ مَخافَةَ المُوقِنینَ» از این آیه و این عبارات ادعیه و صدها مانند آن معلوم می شود قصه جدی است و جهنم و عذاب و دردی برای عاصیان و طاغیان مهیا شده است.

امام عاشقان و عارفان، حضرت سجاد(علیه السلام) در عرفانی ترین لحظات خلوتش، بعد از نماز شب، با توصیف عذاب قهر الهی این گونه به درگاه معبود پناهنده می شود: «اَللّهُمَّ اِنّی اَعُوذُبِکَ مِن نارٍ تَغَلَّظتَ عَلی مَن عَصاکَ وَ تَوَعَّدتَ بِها مَن صَدَفَ عَن رِضاکَ، وَ مِن نارٍ نورها ظلمة وَهَیّنُها اَلیمٌ وَ بَعیدُها قَریبٌ وَ مِن نارٍ یَأکُلُ بَعضَها بَعضٌ وَ یَصُولُ بَعضُها عَلی بَعضٍ... » (خدایا، من به تو پناه می برم از آتشی که گناهکاران را بدان عذاب می کنی و هر که از راه رضای تو منحرف شود بدان بیم می دهی ـ آتشی که نور آن تاریکی است و اندک آن بسیار و دردناک و دورش نزدیک؛ آتشی که بعضی شعله هایش بعضی دیگر را می بلعد و فرومی برد و پاره ای از آن بر پاره دیگر حمله می برد؛ آتشی که استخوانها را می فرساید و می پوساند و ساکنانش را از آب جوشان می نوشاند؛ آتشی که به زاری و ناله کسی گوش فرانمی دهد و از عجز و نیاز احدی به رحم نمی آید و کسی نمی تواند به فروتنی و تسلیم از شکنجه و عذاب آن بکاهد و ساکنانش را به عذابی دردناک و سخت ترین کیفر ناگواری که در اختیار دارد کیفر می دهد؛ و به تو پناه می برم از عقربهای دوزخ که دهان گشوده و مارهای آن که نیش برآورده اند و از نوشیدنی آن که دلها و امعا و احشای ساکنانش را پاره پاره می کند و قلب آنها را از جای برمی کند؛ و از تو می خواهم که مرا راه نمایی به آنچه مرا از آتش دور می گرداند و عقاب را تأخیر میاندازد!)

فرآوری: زهرا اجلال

منابع :

سایت عرفان

سایت حوزه